Jakże odwdzięczę się morzu…

Jakże odwdzięczę się morzu, że fale jego ciche

wychodzą, aby szukać moich codziennych zbłąkań?

Jakże odwdzięczę się słońcu, że zachód mnie nie odpycha,

że wieczór i poranek niedługa dzieli rozłąka?



Cóż Ci oddam za tę bliskość,

którą w takim rozniecasz bezmiarze,

jak ogniska,

jak serca w równowadze –



Cóż Co oddam za tę poufałość,

którą w dziecięcym spojrzeniu

nawiązujesz, a kończysz chwałą

nieosmuconą w odcieniu –



Cóż Ci oddam za tę bezbronność,

która nie skąpi mi dnia –

przecież Ci, Panie, nie wolno

ufać takiemu jak ja.



Jakże odwdzięczę się morzu, że fale jego ciche

wychodzą, aby szukać moich codziennych zbłąkań?

Jakże odwdzięczę się słońcu, że zachód mnie nie odpycha,

że wieczór i poranek niedługa dzieli rozłąka?





Autor:Karol Wojtyła

Pięknie zaśpiewałSeweryn Krajewski

Na fotografiach wyłowionych z sieci prace James’a Brereton’a