MR – „Młodociane redaktory – Edward Kozikowski i Melchior Wańkowicz”.

26.01.2012. Choć PAPIEROWE REGIONALNE – „Nowe Ekrany” to przedsięwzięcia na ukończeniu moja pamięć „płata figle” i przywołuje z „czarnej dziury zapisanych słów” różne dodatkowe historie warte opublikowania, przypomnienia. -„Niesforne Dziecię…”.

"Żmija" czyli prawie nieznane satyryczne, szkolne pisemko…

"[…] Większość nazwisk kolegów zatarla mi się w pamięci.

Przypominam sobie jedynie braci Garbowskich,

Jackowskiego czy Jackiewicza, Orlińskiego,

Matrasa, rodem z Bilgoraja (ten utkwił jakoś mocniej

w mojej pamięci, widocznie z powodu dość oryginalnego

nazwiska i niemniej oryginalne nazwy miejscowości),

i Melchiora Wańkowicza, dziś wziętego autora

i uroczego gawędziarza

(Wydawnictwo Literackie, Kraków 1961…).

Z osobą Wańkowicza związała mnie wspólna sprawa.

Pozazdrościwyszy rozglosu i sukcesów redaktorom

pisemka "Osa",wydawanego przez czwartoklasistów,

postanowilismy – Wańkowicz i ja –

przystąpić do wydawania satyrycznego

pisemka "Żmija".

Odbijano je sposobem hektograficznym w zakladach

litograficznych Bukatego

przy ulicy Wspólnej, w pobliżu Marszalkowskiej.

*(Bolesława Adolfa Bukatego, Towarzystwo Drukarskie "Wiktoria"

ulica Wspolna 46 – Andrzej Budzyk)*

Żywot pisma był krótki.

Po dwóch numerach "Żmija" przestała wychodzić.

Przyczynił się do tego i Wańkowicz,

który przestraszywszy się jakiegoś śmielszego

wystąpienia  przeciwko jednemu z nauczycieli,

ogłosił urbi et orbi

– po prostu na tablicy zawieszonej okolnikami

i zarządzeniami szkolnymi –

że z pismem "Żmija" nie ma nic wspólnego.

W ten sposób zostałem na koszu

–nie znalazłwszy wśród trzecioklasistów komiltona

do realizowania pomysłów wydawniczych,

a nie mając uzdolnień Leo Belmonta,

który zapełnial wydawaneprzez siebie "Wolne Słowo"

wylącznie własnymi utworami

– zrezygnowałem z aspiracji redaktorskich.".