Miejsce i rola III RP w demokratycznym teatrzyku kukiełek

Kilka dni temu we Wiedniu, minister spraw zagranicznych Federacji Rosyjskiej, Siergiej Ławrow publicznie oświadczył, że Kreml przeceniał do tej pory stopień suwerenności państw europejskich.  Sam wielokrotnie zwracałem uwagę na ten strategiczny błąd rosyjskiej polityki zagranicznej; ostatni razu w artykule cytowanym następującym linkiem[i]. Historycznie tradycyjne próby budowy sojuszów z Niemcami, a nawet Francją, wzbudzały zrozumiały niepokój społeczeństw państw Europy środkowej, ułatwiając amerykańskiej propagandzie rozdmuchiwanie  anty-rosyjskich nastrojów w tym regionie.   Zostawmy jednak korygowanie rosyjskich błędów samym Rosjanom i przeanalizujmy co wspomniane powyżej oświadczenie oznacza dla III RP i innych państw Europejskich.  Niewątpliwie jest ono indykatorem tego jak daleko posunęły się sprawy dominacji amerykańskiej w tym regionie.  Jeśli tak wytrawny dyplomata, jak Ławrow, dysponujący w swym słowniku wieloma rutynowo używanymi frazami mogącymi […]

Kilka dni temu we Wiedniu, minister spraw zagranicznych Federacji Rosyjskiej, Siergiej Ławrow publicznie oświadczył, że Kreml przeceniał do tej pory stopień suwerenności państw europejskich.  Sam wielokrotnie zwracałem uwagę na ten strategiczny błąd rosyjskiej polityki zagranicznej; ostatni razu w artykule cytowanym następującym linkiem[i]. Historycznie tradycyjne próby budowy sojuszów z Niemcami, a nawet Francją, wzbudzały zrozumiały niepokój społeczeństw państw Europy środkowej, ułatwiając amerykańskiej propagandzie rozdmuchiwanie  anty-rosyjskich nastrojów w tym regionie.

Zostawmy jednak korygowanie rosyjskich błędów samym Rosjanom i przeanalizujmy co wspomniane powyżej oświadczenie oznacza dla III RP i innych państw Europejskich.  Niewątpliwie jest ono indykatorem tego jak daleko posunęły się sprawy dominacji amerykańskiej w tym regionie.  Jeśli tak wytrawny dyplomata, jak Ławrow, dysponujący w swym słowniku wieloma rutynowo używanymi frazami mogącymi oględnie opisać zaistniałą sytuację, bezpośrednio oświadcza  Europejczykom, że są niewolnikami, oznacza tylko to, że Kreml przestaje się z nimi liczyć, jak z polityczną siłą.

Gdyby obywatele Unii Europejskiej uświadomili sobie w końcu, że wybierane przez nie w „demokratycznym” procesie „władze”, których formalnie są suwerenem, w rzeczywistości służą  obcym interesom zamorskiego mocarstwa, być może zaczęliby szukać alternatywnych metod zwalczenia tego ubezwłasnowolnienia.  Nieśmiałe próby tego zaczęły się już w niektórych państwach unijnych.

Politycznie aktywni mieszkańcy III RP zajęci są nadal jedynie analizowaniem zachowań poszczególnych „partii” i „polityków”, wyciągając na podstawie tego  daleko idące wnioski co do potrzeb i zagrożeń państwa, ignorując globalny obraz sytuacji.

Tymczasem świat zachodni, w którym funkcjonuje III RP , można przedstawić jako teatr kukiełkowy.  Na samym szczycie piramidy marionetek znajdują się amerykańscy „przywódcy”, manipulowani bezpośrednio przez światową oligarchię finansową.  Z kolei ci pociągają za sznurki zachodnioeuropejskich polityków, którzy manipulują „władcami” swych wschodnioeuropejskich kolonii.

W przypadku III RP sytuacja jest nieco bardziej skomplikowana.  Ze względu na strategiczna pozycję naszego kraju na głównym kierunku natarcia na Rosję, III RP, tak jak Ukraina, jest bezpośrednio zarządzana przez amerykańską agenturę, która niejako na własny rachunek walczy z odsuniętą od „władzy ” niemiecką agenturą, o reglamentowane miejsca przy żłobie.

Sytuacja ta zaciemnia dodatkowo obraz „polskiej sceny politycznej”, którą coraz trudniej jest interpretować nawet „najwybitniejszym specjalistom” z tej dziedziny.  Dzięki temu cel strategiczny Stanów Zjednoczonych jest łatwo osiągany, bo społeczeństwo zajęte jest analizowaniem absurdalnego przedstawienia teatrzyku kukiełkowego NWO[ii], a nie walką o własne interesy.

[i] http://ignacynowopolskiblog.salon24.pl/699488,co-putin-wiedziec-powinien

[ii] https://en.wikipedia.org/wiki/New_World_Order_(conspiracy_theory)