Owocny Rok – geneza NE

Rok i dwa dni temu, 23.09.2010 zorganizowałem w Harendzie tzw. Raut Anplakt, gdzie około 60 obecnych osób dowiedziało się o pomyśle powołania włanych, blogerskich, mediów bez cenzury. Sprawę referował Carcajou.

Przyznam, że rzecz wynikła z ewidentnego wkurwienia. Mieliśmy ragedię w Smoleńsku, a media pipeprzyły kocopały i robiły tzw. mącenie wody zamiast docierać do faktów. Po pierwszym miesiącu od 10.04.10 zrozumiałem, że cała rzeczowa dyskusja przeniosła się do Internetu. Od 4.06.10 gdy po 6 godzinach od publikacji Igor Janke wyciął mi z Salonu24 mój najlepszy analityczny tekst pt. "Gruppenfuhrer KAT" razem z 600 komentarzami (sic!) zrozumiałem, że w Internecie też jesteśmy tylko gośćmi, że przyduszą nam gardła pełne słow jak królikom, kiedy tylko zechcą. Dwa miesiące później uzyskałem potwierdzenie moich przemyśleń. Na dużych blogosferach cenzura szalała, małe nie docierały do tzw. nieprzekonanych, a tymczasem niejaki palikmiot brylował we wszystkich mediach i rzucał bluzgi na ludzi swoim świńskim ryjem. Nie wytrzymałem, nazwałem go tak jak zasługiwał na nazwanie po serii chamskich ataków na ludzi modlących się na Krakowskim Przedmieściu i na same rodziny ofiar Smoleńska. 5 sierpnia dostałem dwa listy od ludzi podających się za pełnomocników palikmiota, od prawników z groźbami i od PR-owca z propozycja przekupstwa. Byłem wtedy na urlopie i siedząc w kafejce internetowej obydwa listy opublikowałem (wraz ze skanami) na Salonie24. Były kilka godzin a potem zadzwonił do mnie zesrany ze strachu Igor Janke, że musiał tą publikację usunąć. "Dla dobra Salonu i Twojego" – powiedział. "Moje dobro już dawno nie ma nic wspólnego z Salonem" – pomyślałem. To był początek końca historii jednego szarego blogera i jednocześnie początek budowania naowej blogosfery.

Postanowiłem stworzyć na początek ruch fraktalny, który miałby być zaczątkiem kontaktów pomiedzy blogerami, komentatorami i czytelnikami w świecie realnym. A to z kolei zaczynem potężnej sieci kreacji działań i dystrybucji informacji, kompletnie niezależnej od przekazów wszystkich znanych wtedy mediów. Ruch fraktalny miał opierać sie o imprezy w knajpach, swoiste kluby dyskusyjne, które nazwałem Rautami Anplakt.

Fragment maila jakim wtedy zasypywałem ludzi:

"Raut anplakt"

Myślę o wytworzeniu mody na kawiarniane dyskusje anplakt. Podobnie jak
powstała amerykańska Tea Party. Zasady byłyby proste; rozmawiamy o
gazetach, ksiażkach, i wydrukowanych tekstach blogerskich które
przynosimy ze sobą. Nie rozmawiamy o programach telewizyjnych i
radiowych, oraz o tym co tam powiedziano, skomentowano i przedstawiono.
"Bez prądu" oznacza też ograniczony alkohol: całe spotkanie przy jednym
piwie lub jednej lampce wina by zachować jasność umysłu. Temat rozmów:
polityka, historia, idee. Byłoby też zadanie: zawsze stworzyć jakąś
wartość dodaną, jakiś esej, działanie, akcję. (…)

W ten sposób kreujemy myśl niezależną, konsolidujemy się i ustalamy
modny zwyczaj intelektualnych dyskusji będących poza zasięgiem
manipulantów. A przecież w kraju i na świecie się dzieje tyle, że jest o
czym rozmawiać, zwłaszcza, że większość ważnych tematów zostało z mediów
wyparte i zamienione na sieczkę zastępczą. Rauty byłyby też zalążkami
obywatelskich działań. (…)

(Fot: obrady II Areopagu NE – kwiecień 2011, reminiscencja RA?)

Czymś takim udało mi sie tym zainteresować na poczatek kilkaset osób – wysyłałem mail po mailu, potem na każdą otrzymaną odpowiedź indywidualnie odpisywałem, dyskutowałem, wymieniałe, sie pomysłami, myślałem, myślałem, myślałem no i jeszcze dyscyplinowałem Carcajou, który najmocniej połknął haczyk i zaczął produkować różne warianty realizacji różnych pomysłów z szybkością karabinu maszynowego (a więc szybciej niż mogłem to poddać analizie). Facet pałał i zapalał swoim zapałem. A przecież nie był jedyny. We wrześniu skontaktowała się ze mną Teresa Bochwic, że chciałaby porozmawiać o stworzeniu gazety. Gazeta i portal informacyjny (blogerski) to były dwa najważniejsze kierunki przyszłych działań. Powiedziałem jej i kilku innym zaiteresowanym osobom: omówmy to na najbliższym Raucie Anplakt. 

Trzeba go zorganizować!

Mniej wiecej od 10 września 2010 zacząłem do wszystkich moich blogerskich i internetowych znajomych rozsyłać taką mniej więcej informację:

Witajcie,

zgodnie z obietnicą zapraszam was na I Raut Anplakt w Warszawie. Spotkanie odbędzie się w górnej salce w Harendzie (na tyłach Uniwersytetu Warszawskiego) w dniu 23.09 o godz 19.00. Stoliki zarezerwowane są na nazwisko/hasło "Łazarz". Jeżeli ktoś przyjdzie wcześniej to bedzie musiał poczekać.

Zgodnie z zasadami przychodzimy by się poznać, porozmawiać o polityce, idei, historii i uruchomić trochę kreatywnego działania. Każdy ma prawo przyprowadzić znajomych podzielających nasze wartości (najwyżej rozsadzimy od wewnątrz tę knajpkę), nie ogłaszamy jednak tej informacji na blogach. Towarzysze burzyciele i towarzyszki inwigilacje nie są nam potrzebne.

Jeżeli są jakieś pomysły projektów, akcji lub inicjatyw – to bedziecie mieli znakomitą okazję się nimi podzielić i do nich zachęcić.

 Podstawowe zadanie: stworzyć w Warszawie kilka mniejszych grup na przyszłosć i wypracować konwencje spotkań (luźne a ciekawe).

 Jak się poznamy?

Po ob-ciachowych gazetach. Przynosimy najnowszy numer Gazety Polskiej lub Naszego Dziennika. Niech każdy go trzyma w ręku lub położy przed sobą na stole. Na marginesie można napisać flamastrem swój Nick. Po spotkaniu możemy je rozdać innym gościom Harendy. Jak tam kto zechce.

Przynosimy też książki, czasopisma, artykuły i teksty (swoje lub czyjeś) którymi chcemy zainteresować, o których pogadać i które jesteśmy gotowi pożyczyć innym.

Spotkanie przewidziane jest na 2h, ale oczywiście nikt nikogo potem z knajpki wyrzucać nie będzie.

Jeżeli zobaczycie takiego przykurcza o małpiej twarzy, zaciętych ustach i spiskowych oczkach to z pewnoscią będę ja, zapluty łazarz reakcji 🙂

 Pozdrawiam i do zobaczenia

Tomek

I szlus! Było miejsce i audytorium do przedstawienia pomysłu mediów. "DZIEŁA" – jak to w swoisty sposób nazwał Carcajou. On też naprodukował pierwszy opis pomysłu. Wystarczyło teraz zainteresować tych ludzi i poszukać pieniędzy. Drobiazg.

Foto: fragment ulotki przygotowanej przez Carcajou.

Na imprezę w Harendzie przyszło 50-60 osób, ludzie przyprowadzali znajomych, wielu z tych pierwszych obecnych znacie, inni z różnych przyczyn zrobili "papa" projektowi, w którego narodzinach uczestniczyli, niektórzy nawet pierdzielneli drzwiami. Trudno.

Samo RA było jednak bardzo gorące i bardzo owocne. Postawiłem bowiem na jedną kartę – albo zachecę ludzi do działania teraz albo nigdy. Miałem poważny handicap i postanowiłem go bezwzględnie wykorzystac by coś zrobić. Jak to sie mówi, byłem wtedy na fali, po groźbach palikmiota, zmaganiach z cenzurą, i moim Grupenfuhrerze (1 mln odsłon w całej sieci w 3,5 miesiąca) – istniała więc szansa, że wiele osób przyjdzie chociażby dlatego by zobaczyc moją ujawnioną gębę i byc może nawet wysłuchać, co mam do powiedzenia.

I faktycznie tak było, przyszli, wysłuchali, wzięli do domu materiały stworzone przez Carcajou i zaczęli łączyć siły. Jednym z nich był Ryszard Opara, przyprowadzony przez blogera Jerzego Bielewicza. Wymieniliśmy się wizytówkami i rozmawialiśmy chwilkę. Nie przypuszczałem, że oto pojawił się Spiritus Movens realizacji pomysłu. Pamietam, że nawet nie chciałem podać mu swojego imienia i nazwiska, a jego wizytówka na tydzień wylądowała w jakiejś muszelce na wizytówki na oknie.

(fot: pierwsza "maska" NE)

To co się działo później należy zapisać inicjatywie Ryszarda. Gdy ja podniecałem się tym, że ludziom się chce coś zrobić i kombinowałem jak uciułać parę groszy Ryszard po prostu zadzwonił i umówił się na lunch.

"Mówił Pan o potrzebie stworzenia niezależnych mediów, niedawno wróciłem z Australii i chciałbym cos dla Polski zrobić – niech na początek będą to media" – usłyszałem od niego. Nie wierzyłem wlasnym oczom i uszom, takie rzeczy sie nam nigdy nie trafiają. Każdy oczywiście słyszał o czymś takim, ba wszędzie widać owoce sfinansowanych pomysłów, ale żeby samemu się z tym spotkać. Byliśmy zgodni co do misji:

Zacżeliśmy mówić o szczegółach, o wyobrazeniach, o zasobach, ilu autorów na początek (mówię 50-100, potem okazało się, że było 500) oraz rzecz jasna o finansach i harmonogramie prac. Zastanawialismy sie też nad tytułem. Mi po głowie chodziło: "Dzieło", "Viwisekcja", coś tam jeszcze. "Słuchaj" – powiedział Ryszard, gdy juz byliśmy na "Ty" – kupiłem kiedys przez przypadek tytuł "Ekran", może roboczo zostaniemy przy nim. Zgoda – dobre. To był początek października, zaraz sie właczył Andrzej Grabowski do pomocy, rozmowy z wykonawcami, seria błyskawicznie negocjowanych kontraktów, odpisywanie na 200 maili dziennie, 1 listopada zaczął się pisać skrypt. Śruba była przykrecona maksymalnie, najpierw start planowany na 15 grudnia, potem na 1 stycznia, na 17 stycznia (piękna data) – ale serwis okazywał sie coraz bardziej skomplikowany. W końcu ustalilismy datę na 31 stycznia 2011. Jednocześnie ja wpadłem na pomysł by zamiast "Ekran" (wciąż kojarzony z pisemkiem o filmie i TV) nazwac go "Nowy Ekran". Uff.

Tym razem poślizgów nie było. 22 stycznia powstał gotowy serwis, który otworzyliśmy do testowania dla pierwszych 50, 100 i w końcu 122 autorów. W międzyczasie skompletowałem zespół redakcyjny (najlepsi z najlepszych!), Andrzejowi udało się pozyskać miejsce na redakcję (2 miesiące zwiedzania różnych propozycji lokalowych – a mieliśmy już być na Ursynowie), a po nocach podtrzymywaliśmy napięcie na facebooku. W końcu strzał!!!

Bang!

Był bardziej słyszalny niż sie spodziewaliśmy.

Po kilku dniach utrąciliśmy koalicje UPR i PJN, po 33 dniach od mieliśmy pierwszy 1 milion unikalnych użytkowników (najlepszy debiut w Polskim Internecie od 14 lat), po 2 miesiącach impreze inauguracyjną na 150 osób, po 2,5 miesiącach pierwszą nagonkę w GW i TVN, po trzech miesiącach pierwszych wrogów, po 5-ciu była już Spółka Akcyjna (z pulą akcji dla blogerów – wciąż są przyznawane), po 6-ciu prawybory.net i własnych kandydatów do Parlamentu RP, po 7-miu wygraną sprawę z PKW przed Sądem Najwyższym… A dziś, po roku od prezentacji pomysłu byliśmy czytani ponad 20 mln razy, mamy ponad 4 tyś stałych autorów i komentatorów, a w realnym świecie środowisko Nowego Ekranu pełni wyraźną rolę przy konsolidacji opozycji pozaparlamentarnej wokół idei wolnych wyborów.

(fot: Ściana Hańby po ataku Straży Miejskiej na namiot Solidarnych)

Po drodze Las Smoleński zgłaszany przez NE zatrzymał balonami ze specjalnym palnym helem ruch na Okęciu (w tym przez 8 minut nie mógł wylądować samolot z Moskwy), przeprowadziliśmy prowokację umieszczenia atrapy bomby w schowku na Dworcu Centralnym, zgromadzilismy tonę karmy dla Schroniska w Celestynowie, byliśmy podsłuchiwani przez ABW, pierwsi pokazalismy Rewińskiego bez brody, raz upiliśmy się (tylko!) i wydrukowaliśmy tysiące ulotek.

A w zaciszach redakcji niejeden wywiad, posiedzenia Areopagu, mnóstwo spotkań, cholernie dużo materiałów filmowych do obróbki i to wszystko na co nie ma teraz miejsca by wymieniać.

A co najważniejsze, napisaliśmy taki plan rozwoju na przyszłość, że informatycy nie wiedzą jak się za to wziąć, a konkurencja, gdyby go znała powinna od razu się zacząć zwijać. A awansem może jeszcze bardziej nas nienawidzić 😉

Tak. To był OWOCNY ROK !!!

Dziękuję wam wszystkim, dzięki którym jesteśmy… i proszę o więcej.

ŁŁ

Ps. Na zdjęciu powyżej pierwsza grafika, jeszcze "ekranowa" nie "nowoekranowa"  kartka z życzeniami świątecznymi zaprojektowana przez Andrzeja Grabowskiego, która rozsyłaliśmy e-mailem i poprzez FB. Znamienna – prawda? 😉 Na zdjęciu poniżej grafika ostatnia: