Wyklęci nawet po śmierci

Gorliwie broniąca instalacji na Placu Zbawiciela, będącej wyzwaniem środowisk LGBTQ wobec reszty społeczeństwa, ongiś szczycąca się bliskim kontaktem z Duchem Świętym, prezydent(ka) stolicy Hanna Gronkiewicz- Waltz ciągle opowiada się po lewej stronie wznoszonej od lat przez jej środowisko barykady dzielącej społeczeństwo.

90 proporców w kształcie husarskich skrzydeł z wizerunkami Witolda, Roja, Łupaszki, Lalka, Zapory i 85 innych Żołnierzy Wyklętych miało przyozdobić Krakowskie Przedmieście w Warszawie. Ale nie przyozdobi, bo Hanna Gronkiewicz Waltz zabroniła.
Piękna instalacja scenografki Małgorzaty Grabowskiej została przygotowana we współpracy z Instytutem Pamięci Narodowej (nadzór Kamila Sachnowska) oraz przy wsparciu wielu ochotników, którzy swą pracę wykonali społecznie.
Ustalenia z urzędem miasta trwały od wielu dni, opinie służb miejskich były pozytywne, nikt nie widział żadnych przeszkód. Proporce miały być mocowane dzisiaj, w sobotę 28 lutego. Ale w przeddzień, wczoraj tuż przed godziną 15.00 urzędnicy miejscy wysłali do autorów instalacji faks informujący, że „decyzja będzie odmowna”. Z naszych informacji wynika, że owa decyzja odmowna zapadła w Urzędzie „na najwyższym szczeblu”.

http://wpolityce.pl/historia/283360-hgw-wyklina-z-zolnierzy-wykletych-nawet-teraz-ratusz-odmowil-pieknej-instalacji-ale-niezlomnych-nie-zatrzyma

Polacy po 1989 r. mieli być pozbawieni swojej historii, w zamian otrzymując alternatywną papkę, w której prócz nadbohatera Wałęsy nie ma już praktycznie miejsca dla nikogo. No, może z wyjątkiem Hansa Klossa i Czterech Pancernych. Natomiast nasi ojcowie, nasi dziadkowie walczący o przetrwanie z dwoma okupantami, najwyraźniej nie zasługują na pamięć w oczach do niedawna rządzących krajem i zajmujących jeszcze samorządy ideologicznych zombie.
Decyzja HGW, na dodatek podjęta w ostatniej chwili, tak, by uniemożliwić jej skuteczne zaskarżenie, w odczuciu coraz większej grupy Polaków jest dowodem, że zarząd Warszawy powinien być niezwłocznie odwołany.
Urząd bowiem jest dla obywatela, a nie dla krzewienia swojej przegranej ideologii.
HGW nie od dzisiaj urąga pamięci naszych bohaterów i szyderczo śmieje się z Narodu, któremu chciano odebrać prawie wszystko.

/
Nawet historię.

’

HGW musi więc odejść!

’

Wyniki wyborów październikowych dowiodły ponad wszelką wątpliwość, że na nic zdały się lata usilnego wmawiania Polakom, że Żołnierze Wyklęci oraz cała prawica to tylko nazistowsko-faszystowska falanga, a Polacy istnieć mogą pozytywnie w historii tylko wtedy, gdy pomagali Żydom.

’

Ale pamięć o naszych bohaterach nigdy nie zginie.

’

’

Przechodniu! Odkryj głowę! Wstrzymaj krok na chwilę!
Tu każda grudka ziemi krwią męczeńską broczy,
Tu jest Służewiec, to są polskie Termopile,
Tu leżą ci, co chcieli bój do końca stoczyć.
Nie odprowadzał nas tutaj kondukt pogrzebowy,
Nikt nie miał honorowej salwy ani wieńca.
W mokotowskim więzieniu krótki strzał w tył głowy,
A potem mały kucyk wiózł nas do Służewca.

’

’

Nie szedł tutaj za nami żaden ksiądz z modłami,
Nie żegnała nas marszem żałobna kapela.
I tylko gwiazdy mówią nam, że Bóg jest z nami
I wiatr nam szumi: Jeszcze Polska nie zginęła!

’

’

Z Jej imieniem na ustach zwyciężyć lub zginąć
Szliśmy w oddziałach Wilka i murach Starówki,
Pod Narwik, pod Tobruk, pod Monte Cassino,
By w tym piasku kres znaleźć żołnierskiej wędrówki.

’

’

Nikt na naszym pogrzebie nie wygłaszał mowy,
Nikt nam nad grobem zasług naszych nie wspominał.
W korytarzu więziennym był sąd kapturowy,
A wyrok odczytali siepacze Stalina.

’

’

Nikt nam imion nie wyrył na płytach z marmuru
Pozostały po nas tylko na ścianach napisy
W celach, które patrzyły na nasze tortury
I wspomnienia wyryte w sercach towarzyszy.

’

’

I pozostał po nas w murach mokotowskiej kaźni
Duch, który krzepić będzie serca naszych braci
I da im siłę – śmierci w twarz spojrzeć odważnie,
Bo za wolność i życiem nie szkoda zapłacić.

’

’

Niech żyje wolna Polska! takeśmy wołali,
Gdy nas wyprowadzano ostatni raz z celi.
Obyście tej wolności, bracia, doczekali,
Której już nam nie będzie dane z wami dzielić.

’

’

Ale gdy tylko prysną niewoli kajdany,
Kiedy się skończy pasmo stalinowskich zbrodni,
Przyjdźcie tu do nas, towarzysze z Mokotowa,
I krzyknijcie nam: „Bracia, już jesteśmy wolni!”.

’

1.03 2016