IV Sejmik Konfederacji na Rzecz Reform Ustrojowych

Ma być konkretnie. W trakcie prac przygotowawczych popracujemy nad jedną ustawa, nad jednym rozporządzeniem wykonawczym i nad jednym wystąpieniem do Trybunału Konstytucyjnego. A co? – wolno nam… Przyłącz do nas.

IV Sejmik Konfederacji na Rzecz Reform Ustrojowych.

Tematyka:

„Monetarno-gospodarczy rdzeń reformy ustrojowej”.

Przewidywany termin: przełom lutego i marca

Przy prezentacji tematu musimy pokazać „inżynierski pazur” korzystając z metodologii zarządzania przez cele. Powinniśmy zaprezentować kaskadę celów, której wstępna propozycja wygląda następująco:

Cel globalny:

Podniesienie kapitału strukturalnego i finansowego polskich przedsiębiorstw.

Co to jest kapitał finansowy wie każdy. Kapitał strukturalny to zupełne pobocze naszych ekonomicznych dociekań, a właśnie jego brak sprawia, że synonimem polskiej gospodarki – poza chwalebnymi wyjątkami – jest dwuosobowa firma budowlana. Kapitał strukturalny, to – najogólniej rzecz biorąc – skłonność do ścisłej współpracy w celu osiągania wspólnych korzyści. Tę „skłonność” mogą poprawić jedynie radykalne zmiany ustrojowe.

Referat powinien omówić nasze propozycje w zakresie metod umożliwiających samoistne podniesienie kapitału strukturalnego oraz możliwości szybkiego podniesienia kapitału finansowego.

Cele kierunkowe:

W obszarze podniesienia kapitału strukturalnego

1. Aspekty ideologiczne.

Nasze działania mogą powieść się jedynie wtedy, gdy w obrębie siódmego przekazania (nie kradnij) zespół norm zwyczajowych (akceptowanych przez społeczności) będzie tożsamy z zespołami norm prawa państwowego oraz dominującej religii. Niepokoi zwłaszcza ambiwalentny stosunek kościoła w tym obszarze.

Jeśli jako jedną z norm prawnych ,kwalifikujących przedsiębiorstwo jako spółkę właścicielsko pracownicza, będzie ustawowa nieprzekraczalna dysproporcja dochodów, to kościół nie może stać na stanowisku, że była by to grabież. Argumentacja, że nie jest ważne ile kto zarobił, tylko ważne jest to co z tymi pieniędzmi zrobi jest nie do zaakceptowania!!!!. Przedsiębiorca ma się „ustawowo” podzielić ze swoimi pracownikami – koniec, kropka!!!

Pewne techniki organizatorskie zastosowane w baskijskim Mondragonie udały się jedynie dlatego, że organizator tej sieci kooperatyw ks. José María Arizmendiarrieta Madariaga twardo stał na stanowisku, że ta dysproporcja nie może przekraczać jak 1 do 4 a pracownik ma stawać się współwłaścicielem przedsiębiorstwa z samego faktu podjęcia w nim pracy.

2. Deproletaryzacja. Założenia przed-legislacyjne spółki właścicielsko – pracowniczej.

Tu należy zwrócić uwagę na kilka aspektów z których najważniejszy to ten, że kodeks spółek handlowych jest prawem skonstruowanym dla potrzeb konfliktowego modelu stosunków przemysłowych i wszelkie próby naginania go do modelu partnerskiego są z góry skazane na przegraną. Potrzebny jest nowy rodzaj spółki z wbudowanymi rozwiązaniami pracowniczej partycypacji ekonomicznej i politycznej w przedsiębiorstwach.

Należałoby zaprezentować rozwiązania obejmujące:

1. Funkcjonowanie podwójnego planu kapitałowego obejmującego kapitał członków założycieli (kapitał statutowy) oraz pracowniczy majątek produkcyjny.

2. Funkcjonowanie organu zarządzającego przedsiębiorstwem zdolnego do wyłaniania alternatyw decyzyjnych możliwych do zaakceptowania przez wszystkie ośrodki kształtowania woli (właścicieli, pracowników, samorządu terytorialnego)

3. Procedury obowiązujące podczas upadłości lub układu.

3. Przedstawienie propozycji rozporządzenia regulującego organizację wzajemnych rozrachunków w wielostronnych umowach wspólnie kontrolowanych zawiązanych zgodnie z Międzynarodowym Standardem Sprawozdawczości Finansowej nr 11 – wspólne ustalenia umowne.

Napisać propozycję rozporządzenia i omówić jego treść.

Zwrócić uwagę na fakt, że wprowadzenie do umów gospodarczych „wspólnej kontroli” znosi tajemnice handlową jako fundamentu gospodarki liberalnej.

Argumentacja powinna zawierać korzyści jakie da dla gospodarki zastosowanie wspólnych ustaleń umownych zarówno dla działań o charakterze dorazowym (zastąpienie wielostronnymi umowami wspólnie kontrolowanymi umów konsorcjalnych, umów kontraktacyjnych i innych umów o podobnym charakterze), jak i do sieci przedsiębiorstw działających w sposób ciągły i zorganizowany w oparciu o umowy ramowe.

Od strony technicznej problem sprowadza się do zastosowania – znanej z prawa unijnego – faktury VAT w wersji „samofakturowanie” do ewidencji sprzedaży udziałów wspólnych ustaleń umownych.

W obszarze podniesienia kapitału finansowego.

4. Przedstawienie szkicu wystąpienia do Trybunału Konstytucyjnego celem zbadania podejrzenia o złamaniu Konstytucji RP w ustawie o Narodowym Banku Polskim.

Napisać i przedstawić treść wystąpienia do TK.

Art. 227 konstytucji daje bowiem NBP prawo emisji pieniądza nie ograniczając jego formy (pieniądz elektroniczny, znaki pieniężne). Natomiast art. 4 ustawy o NBP ogranicza suwerenność NBP jedynie do druku banknotów i bicia monety, czyli zamiany wykreowanego pieniądza w systemie oprocentowanego długu na znaki pieniężne.

Sądzę, że powinno to doprowadzić do precyzyjnego zdefiniowania takich pojęć jak: emisja pieniądza, kreacja pieniądza, emisja znaków pieniężnych. Jak dotychczas pod tymi pojęciami każdy rozumie co chce, co pozwala ukrywać przed społeczeństwem fakt totalnej jego grabieży.

5. Zastąpienie architektury monetarnej polegającej na kreacji pieniądza jako oprocentowanego długu, emisją pieniądza suwerennego.

Tu mam prośbę do zespołu, który tłumaczył na język Polski raport Frosi Sigurjonssona o przedstawienie problemu. Nie bójcie się myśli buńczucznej, bo przedstawicie realną metodę wyzwolenia polski z niewoli odsetkowej.

Musicie głośno powiedzieć, że inflacja nie „pożera pieniędzy” tylko tworzy nowe potrzeby pożyczkowe. Podobnie jest ze wzrostem PKB. Musi wybrzmieć głośno, że społeczeństwu należy się rekompensata za spadek siły nabywczej pieniądza na skutek inflacji oraz wyrównanie środków płatniczych na wykup wzrostu PKB.

Zaproponujcie konkretne zmiany w ustawie o NBP i – jeśli będzie to konieczne – w Konstytucji RP.

6. Przeznaczenie emisji pieniądza suwerennnego na dokapitalizowanie udziałów finansowych właścicieli i pracowników w spółkach właścicielsko-pracowniczych.

Tu należałoby omówić wszystkie aspekty przemawiające za tym, aby rozproszenia emisji dokonać poprzez gospodarką a nie budżet. Wyraźnie wskazać, że to rozwiązanie jest elementem suwerennej polityki gospodarczej i dbałości o bazę podatkową państwa. Powinno to wybrzmieć tak: jeśli przedsiębiorcy (i załogi) zdecydują się na działania powiększające ich kapitał strukturalny (utworzenie konglomeratu a najlepiej konglomeratu spółek właścicielsko-pracowniczych), to państwo pomoże im szybciej zbudować kapitał finansowy. Nie bez znaczenia jest fakt, że decydując się na rozproszenie emisji poprzez gospodarkę a nie budżet, unikamy ograniczeń wynikających z art 220 konstytucji.

Jeśli jesteś tu nowy to dla wprowadzenia w klimat, który nas otacza obejrzyj:

–

–

–