ŁUK TRIUMFALNY

Dwa lata temu napisałem tekst pt. „Zburzyć Pałac Kultury”, w którym przedstawiłem, miedzy innymi, propozycję zbudowania Łuku Triumfalnego w Warszawie, upamiętniającego Cud nad Wisłą w wojnie z bolszewikami w 1920 roku. Po dzisiejszych obchodach święta Wojska Polskiego mam wrażenie, że jesteśmy bliżej niż dalej realizacji tego projektu. Tak w każdym razie zinterpretowałem słowa wypowiedziane do Narodu przez Pana Prezydenta Andrzeja Dudę. Dużo trzeba w Polsce zmienić, a Łuk Triumfalny na skrzyżowaniu al. „Solidarności” i ul. Targowej powinien stanąć i właśnie dlatego tam, że przez tyle lat sowiecki okupant „w czterech śpiących” patrzył na nas z pogarda ze skrzyżowania tych ulic. A Pałac Kultury też trzeba zburzyć, Panie Prezydencie!

Nie przypadkiem narastają w ostatnich miesiącach stanowcze żądania usunięcia z polskiej przestrzeni publicznej pomników, które w PRL-u postawiono sowieckim okupantom. Bo to wprost niewiarygodne, że jak Polska długa i szeroka, od Krynicy Morskiej do Nowego Sącza, potykamy się ciągle o te haniebne monumenty z pepeszą i bolszewicką gwiazdą na cokołach. Postsowiecka zaraza, dla niepoznaki posługująca się językiem polskim, ciągle broni oczywiście „czterech śpiących” w Warszawie na placu Wileńskim, gdzie komunistyczny, tzw. Pomnik Braterstwa Broni ma podobno wrócić po konserwacji, wykonanej przy okazji budowy warszawskiego metra. Jednak powinno być to całkiem jasne dla obozu zaprzańców, że ten pomnik nigdy więcej nie pojawi się w Warszawie! Tam na skrzyżowaniu al. „Solidarności” i ul. Targowej powinien stanąć Łuk Triumfalny Wojny Polsko-Bolszewickiej 1920 roku. Tam także można i trzeba uhonorować Żołnierzy Wyklętych, Żołnierzy Antykomunistycznego Powstania, wspomnianych wcześniej Szendzielarza, Cieplińskiego, Dekutowskiego, Pileckiego i wszystkich podkomendnych Wolnej i Niepodległej Polski. W tej sprawie należy powołać specjalny Komitet Honorowy, który zadba o wszystkie szczegóły tej narodowej misji. I niech zapisze się do niego dwa, trzy, dziesięć milionów Wolnych Polaków, gdziekolwiek los ich rzucił i z jakiegokolwiek powodu jeszcze milczą. I ten Komitet powinien jeszcze zadbać, żeby z centrum Warszawy zniknął Pałac Kultury, symbol sowieckiego zniewolenia. To nieprawda, że zburzenie Pałacu Kultury, to jest kosztowna operacja i to nieprawda, że ten obiekt broni się swoją użytecznością publiczną. Może warto, żeby architekci i urbaniści przypomnieli Polakom, jak Warszawa wyglądała w tym miejscu przed wojną. Ten obleśny sowiecki bucior winien zniknąć z naszej polskiej przestrzeni i koniec! Won!

Nie wszystko uda się już naprawić po niemieckiej i sowieckiej pożodze, ale symbolicznym, narodowym impoderabiliom należy przywrócić należną im cześć i szacunek. Winniśmy to Pileckim, Szendzielarzom i Dekutowskim. Winniśmy to samym sobie!