Wprost po wyborach w 1993

Wałęsa zapowiada, że lewica sparzy się na swoim zwycięstwie, bo będzie można wreszcie przeprowadzić rozliczenia, których wcześniej przeprowadzić nie było można w żaden sposób.

 Przypadkiem zupełnie wpadł mi w ręce numer tygodnika „Wprost” z roku 1993, konkretnie zaś z 26 września. Tydzień wcześniej SdRP wygrał wybory parlamentarne i właśnie szykował się do rządzenia. I cóż też można przeczytać w tym tygodniku tuż po wyborach, w których zwyciężyli komuniści? Oto profesor Pomian pisze iż nie wierzy w rekomunizację. – Nie wierzę w żadną rekomunizację W moim przekonaniu to się skończyło. I tego trupa nikt już nie jest w stanie wskrzesić. Nie ma po temu sił, a prawdopodobnie nie byłoby też specjalnie chętnych. Pomijając paru zbierających się po kątach staruszków. Takie sugestie są niepoważne, jak niepoważne byłoby wywodzenie groźby obalenia demokracji przez odradzający się hitleryzm z faktu istnienia w Niemczech grupy skinheadów – koniec cytatu.

Wałęsa zapowiada, że lewica sparzy się na swoim zwycięstwie, bo będzie można wreszcie przeprowadzić rozliczenia, których wcześniej przeprowadzić nie było można w żaden sposób. Onyszkiewicz pisze, że NATO obroni nas nawet bez pisemnych gwarancji – bo tak – przypominam rok 1993. Domaganie się zaś by coś z nami uzgadniali i podpisywali to jedynie substytut członkostwa i „relanium” , które usypia.

Świętej pamięci Ireneusz Sekuła opowiada, że SdRP nie jest ruchem jednolitym i on Sekuła lęka się obecnego w SdRP populizmu.

Szimon Peres zaś pisze moim zdaniem najciekawiej; – Ludzie wolą pamiętać niż myśleć. Pamięć pomieści wszystko, ale ludzie muszą zacząć kupować bilety na nowy wiek.

Niejaki Douglas Hopkins opowiada o tym, że sprzedaje w USA polską wodę kolońską o nazwie „Prastara” taką, wiecie, w słomianym pokrowcu. Pisze pan ów, że to znakomity image produktu, dzięki któremu w USA „Prastara” sprzedaje się jak ciepłe bułeczki. Nie wiem czy znalazłby się dziś ryzykant, który nazwałby wodę kolońską „Prastara”, pewnie nie. Rok 1993 zaś to przeszłość wcale nie odległa, tak więc albo pan Hopkins, którego na zdjęciu nie widzimy nie istnieje, albo kłamie. Na koniec pisze ten Hopkins, że chce wprowadzić na amerykański rynek polskie mleczka kosmetyczne, kremy do golenia i balsamy do ciała.

Mamy w tym „Wproście” także artykuł o korzyściach płynących z kształcenia korespondencyjnego.

Mamy także wskazane wyraźnie zagrożenia dla Polski. Najważniejszym jest „Radio Maryja”, „Wprost” podaje, że radio stawia sobie za cel ujawnienie spisku którego ofiarą padła Polska w ciągu ostatnich czterech lat. To jest oczywiście projekcja wariatów, o czym możemy przekonać się czytając artykuł pod tytułem „Żadnych ale !”. Możemy w nim przeczytać, że posłanka Boba miała w Warszawie wypadek. TIR zajechał jej drogę. Rydzyk więc wymyślił, że było to celowe, że to próba zastraszenia, jeśli nie zabójstwa. A to przecież nieprawda, no bo cóż to jest? TIR zajeżdżający drogę posłance w czasie jazdy do ministerstwa sprawiedliwości Alejami Ujazdowskimi. To jest drobiazg nie wart uwagi. Podają tam także, że w drodze do Olsztyna zatrzymali samego Rydzyka i przetrzepali mu dokumenty, w których coś tam było nie w porządku, ale nie wiadomo co. I ten cały Rydzyk powiedział w radio, że to szykany. A jakie tam szykany?! Rutynowa kontrola po prostu.

Na koniec zaś mamy felieton Aleksandry Jakubowskiej. I to jest proszę Państwa piękne, że tak niewiele się w naszym kraju od tego roku 1993 zmieniło. Tylko zamiast Jakubowskiej jest dziś z nami pani Rudecka – Kalinowska.

Wszystkich, tradycyjnie już zapraszam na stronę www.coryllus.pl. Można tam kupić książki moje i Toyaha, w których sensacji jest może mniej niż w tym numerze „Wprost” z roku 1993, ale za to treść ich jest o wiele bardzie dynamiczna. Zapraszam.