Musica Sacra Barocca-F.Durant- Lamentazioni del profeta Geremia

Francesco Durante to kolejny kompozytor wloski epoki poznego baroku. W Polsce raczej nieznany oprocz osob ktore interesuja sie muzyka skralna baroku, jak i specjalistami. Kilka lat temu bylam w prawatnym domu na calkiem prywatnym koncercie chopinowskim bardzo dobrego pianisty Wladimira Feltsmana, ktory po koncercie spytal sie mnie o ocene jego gry. Powiedzialam ze w gra cudownie. Ale obecnie mnie kreci muzyka Zelenki i Alessandra Scarlattiego. Widzialam jego kompletnie zaskoczona mine i powiedzial mi ze sonaty Scarlattiego sa cudowne. Odpowiedzialam mu ze owszem, ale mnie interesuje bardziej muzyka sakralna ojca Domenica, Alessandra. Widzialam ze nie ma zielonego pojecia o Zelence i Alessandrze Scarlattim, chociaz Domenico tez napisal prae swietnych utworow sakralnych.

Pisze o tym dlatego, zeby uzmyslowic jakie zawodowcy maja pojecie o nieznanychkompozytorach. Dlatego uwazam ze kompozytorzy, ktorych prezentuje, w Polscepozostaja zupelnie nieznani. Barok w ich pojeciu ogranicza siedo Bacha, Hendla, Vivaldiego, oraz pojedynczych otworow roznych kompozytorow. Tymczasem epoka baroku jest ogromnie bogata w literature muzyczna, jak zadna inna, dlatego ze miala prywatny mecenat kosciola I poszczegolnych wladcow.
Poniewaz mamy okres Wielkiego Postu, wiec zamierzam przedstawiac muzyke poswiecona ostatniemu tematycznie temu nawazniejszemu okresowi Kosciola. Dzisiaj przedstawiam Francesco Durantego, Lamentazioni del profeta Geremia.
Oto jego zyciorys za Wikipedia.
Francesco Durante (ur. 21 marca 1684 w Frattamaggiore w Królestwie Neapolu, zm. 30 września 1755 w Neapolu) – kompozytor neapolitański, dyrektor Konserwatorium Sant’Onofrio, a następnie Maria de Loreto, jeden z przedstawicieli wielogłosowej muzyki religijnej, komponował też utwory klawesynowe. Jest reprezentatywnym przedstawicielem szkoły neapolitańskiej, choć nie skomponował żadnej opery – gatunku najważniejszego dla tej szkoły.
W młodym wieku wstąpił do Conservatorio dei poveri di Gesù Cristo w Neapolu, gdzie pobierał nauki u Gaetano Greco. Później został uczniem Alessandro Scarlattiego w Conservatorio di Sant’Onofrio. Przypuszczalnie uczył się też u Bernardo Pasquiniego i Giuseppe Ottavio Pitoniego w Rzymie, ale nie jest to udokumentowane. Prawdopodobnie w roku 1725 udał się do Scarlattiego do Sant 'Onofrio i pozostał tam aż do roku 1742, kiedy to zastąpił Nicola Porporę jako dyrektor Conservatorio di Santa Maria di Loreto, także w Neapolu. Ten urząd piastował przez trzynaście lat, aż do swej śmierci w Neapolu. Był żonaty trzy razy.
Miejsce w historii muzyki zdobył jako pedagog. Do jego uczniów należeli m.in. Giovanni Battista Pergolesi, Nicola Jomelli, Giovanni Paisiello, Niccolò Piccinni i Leonardo Vinci. Jako nauczyciel wymagał od wszystkich uczniów ścisłego przestrzegania reguł, w odróżnieniu od Scarlattiego, który traktował swoich uczniów jako indywidualności.
Duży zbiór dzieł Durante, składający się prawie wyłącznie z muzyki sakralnej, podarował bibliotece paryskiej Selvaggi, neapolitański kolekcjoner sztuki. Katalog można znaleźć w Biographie universelle des musiciens François-Joseph Fétisa. Również biblioteka cesarska w Wiedniu posiada cenny zbiór rękopisów

https://