Wybory, gra w klasy i rozbiory

W odniesieniu do kończących się wyborów użyć można dwojakiej retoryki. Pierwsza jest bezkompromisowa i upodabnia się do tej przyjętej przez Jarosława, który z trybuny grzmiał, że je sfałszowano. Przy takim założeniu wybory to kolejny rozbiór Polski. Właściwie rozbiór potwierdzający smutny fakt, że nadal znajdujemy się pod zaborem. Jest to zabór polityczny, bo obraz tych wyborów jasno dowodzi, że państwo nasze stało się własnością i wyłącznym dominium polityków, którzy panoszą się w nim na całego za nic mając interesy zwykłych ludzi. A przykłady można mnożyć setkami, ale szkoda śliny. Dlatego śmieszą nas te tromtadrackie hasła wyborcze, jak choćby to, iż miasta trzeba oddać ludziom, które są już tylko wyświechtaną i jałową retoryką dla otumanionych. Zaangażowani w proces wyborczy śmieją się po kątach z faktu, że to nadal działa.

Drugi rodzaj retoryki, ten z przymrużeniem oka opowiada o wyborach, jako o narodowej grze w klasy. W jej toku, jak to drzewiej bywało i nadal bywa zostaje wyłoniona klasa uprzywilejowana, w której przy pulpitach siedzą dzieci osób wpływowych i nauczycieli, i klasa podporządkowana, w której zebrano dzieci rodziców pozbawionych wpływów i te uznane za głupsze, dla których szkoda czasu. Przecież ktoś na kasie w markecie i tak siedzieć musi. Klasa ta pozbawiona jest pulpitów. Tam znajdują się same ośle ławki a lekcja nauki czytania nigdy nie wyszła poza literkę „b” wymawianą chóralnie beeeeeeee…, jak na stado zaganianych przez psy pasterza baranów przystało.

Z pozdrowieniami Liber