ZAMORDOWANIE STUDENTÓW POLITECHNIKI LWOWSKIEJ PRZEZ ŻYDOWSKIE NKWD IM. JANKA KRASICKIEGO CZ. II OSTATNIA

ZAMORDOWANIE LWOWSKICH DZIAŁACZY STUDENCKICH CZ. II OSTATNIA

W okresie skierowanych w polską ludność sowieckich represji, masowych deportacji i terroru Krasicki aktywnie włączył się w działalność na rzecz propagowania stalinizmu wśród polskiej i ukraińskiej młodzieży. Współpracował z sowieckim aparatem represji – brał udział w przeprowadzaniu deportacji i układaniu list osób przeznaczonych do wywózki.

Między 15 a 20 października 1939 roku wystąpił w roli prowokatora podczas zorganizowanego przez NKWD mordu na grupie polskich studentów Politechniki Lwowskiej.

 

W początkach 1941 roku został II Sekretarzem Miejskiego Komitetu Komsomołu we Lwowie. Wiosną 1941 roku był członkiem delegacji studentów na spotkanie z I Sekretarzem Komitetu Centralnego Komunistycznej Partii Ukrainy Nikitą Chruszczowem.

 

Organizował koła komsomolskie w zakładach pracy, urządzał odprawy dla agitatorów i wykładowców politycznych, którzy mieli organizować obowiązkowe spotkania polityczne, tzw. „masówki” dla robotników. Stał się wówczas bohaterem sowieckich reportaży propagandowych w lwowskiej prasie i w radiu.

 

Po wybuchu wojny niemiecko-sowieckiej w czerwcu 1941 roku był pod szczególną ochroną służb sowieckich – wraz z władzami lwowskiego Komsomołu ewakuowano go na wschód. W Moskwie został wytypowany do grupy Polaków, którzy mieli zostać przerzuceni do Polski w celu realizacji zadań dywersyjnych oraz wytycznych radzieckiej polityki i taktyki propagandowej na ziemiach polskich.

 

Po przeszkoleniach służb specjalnych, zakamuflowanych jako Szkoła Kominternowska, mieszcząca się w Nagornoje, Puszkino i prawdopodobnie Schodni, włączono go do tzw. drugiej grupy inicjatywnej, która po przerzuceniu do kraju 20 maja 1942 roku zasiliła kierownicze kadry komunistycznej konspiracji w ramach PPR i tworzonej wraz z nią Gwardii Ludowej.

 

Od czerwca 1942 r. do marca 1943 r. był kierownikiem łączności radiowej Komitetu Centralnego PPR z Moskwą oraz członkiem bojówki specjalnej, podległej władzom partii.

 

Brał udział w różnego rodzaju akcjach zbrojnych Gwardii Ludowej, w tym w akcji na Komunalną Kasę Oszczędności w Warszawie 30 listopada 1942 roku, w której zdobyto olbrzymie fundusze na działalność konspiracyjną i propagandową. Zajmował się również szkoleniem politycznym i wojskowym młodych członków GL.

 

W 1943 roku przygotowywał powołanie młodzieżowej przybudówki PPR, która uzyskała nazwę Związku Walki Młodych (ZWM), stając się jej drugim przewodniczącym.

 

Z polecenia Małgorzaty Fornalskiej zastrzelił sekretarza PPR Bolesława Mołojca.

 

Latem 1943 roku na polecenie zwierzchników ściągnął do Warszawy Bolesława Bieruta. Wkrótce po powrocie został w Warszawie 2 września 1943 aresztowany i zginął podczas próby ucieczki.

 

W okresie PRL-u nie eksponowano nadmiernie jego działalności na rzecz ZSRR i aktywności w propagowaniu kultu Stalina, całkowicie przemilczając, że był sowieckim agitatorem w czasach krwawych represji i deportacji ludności polskiej z ziem wschodnich w latach 1939-1941.

Z reguły przemilczano także jego udział w zabójstwie Bolesława Mołojca, gdyż uznawano to za temat niewygodny. Wokół jego postaci wykreowano legendę (np. Halina Rudnicka napisała w 1955 roku „Wspomnienie o Janku Krasickim”).

 

Krasicki stał się symbolem patriotyzmu i bezinteresownej walki młodego pokolenia o socjalizm.

 

Janek Krasicki został patronem Związku Młodzieży Socjalistycznej. Jego imię nosił m.in. do 1990 roku jeden z parków w Łodzi, obecnie Park im. gen. M. Zaruskiego, Limanowski Dom Kultury, sanatorium dla dzieci w Rymanowie Zdroju (obecnie uzdrowisko Maria), park w Rudzie Śląskiej – Goduli (gdzie umieszczony był pomnik z wizerunkiem Janka Krasickiego) i w wielu innych miejscach.

 

Pomniki Janka Krasickiego stały w Gdańsku, Opolu, Siemianowicach Śląskich, Skarżysku – Kamiennej. Elblągu.

 

W Elblągu pomnik ku czci Janka Krasickiego stoi do dzisiaj.

 

Zbrodnia ta do dzisiaj nie została rozliczona a ofiary nie doczekały się nawet tablicy pamiątkowej, która powinna być na budynku Politechniki Lwowskiej.

 

 

BRATNIA POMOC

 

Zwana też Towarzystwami Bratniej Pomocy Studentów, potocznie „Bratniak”, samopomocowa organizacja studencka; pierwsze Bratnie Pomoce w Polsce powstały 1859 przy UJ i 1889 przy UW w celu niesienia pomocy finansowej dla niezamożnych studentów, prowadzenia działalności oświatowej wśród ludności miejskiej i wiejskiej. Zajmowały się także przydzielaniem miejsc w akademikach, prowadzeniem tanich stołówek, pośrednictwem w uzyskiwaniu dorywczych prac zarobkowych, niektóre z Bratnich Pomocy prowadziły także działalność wydawniczą itd. Dzięki zdobytemu autorytetowi, także u władz uczelni, spełniały rolę szerokiej reprezentacji ogółu akademików, często stając w obronie praw studentów.

 

 

Dokumenty, źródła, cytaty:

 

http://lubczasopismo.salon24.pl/2rp.pl/post/503039,x-1939-samorozwiazanie-bratniej-pomocy-politechniki-lwowskiej

 

 

http://www.ivrozbiorpolski.pl/index.php?page=zamordowanie-lwowskich-dzialaczy-studenckich

 

http://www.jerzyrobertnowak.com/artykuly/Nasza_Polska/Przemilczane_Zbrodnie_3.htm

 

http://forum.o2.pl/temat.php?id_p=5165936&start=0

 

http://www.upadeknarodu.cba.pl/nienawisc-do-polski.html

 

http://pl.wikipedia.org/wiki/Jan_Krasicki

 

http://ipn.gov.pl/najwazniejsze-wiadomosci/informacja-historyczna/jan-krasicki-19191943

 

http://lubczasopismo.salon24.pl/2rp.pl/post/503039,x-1939-samorozwiazanie-bratniej-pomocy-politechniki-lwowskiej

 

http://lubczasopismo.salon24.pl/2rp.pl/post/503039,x-1939-samorozwiazanie-bratniej-pomocy-politechniki-lwowskiej

 

 

– Z. Popławski Represje okupantów na Politechnice Lwowskiej (1939-1945), „Semper Fidelis”, 1991, nr 4, s. 3-4).

 

– M. Paula Jewish-Polish Relations in Soviet-Occupied Eastern Poland, 1939-1941, publikowany w książce The Story of Two Shtetls, Brańsk and Ejszyszki, Toronto-Chicago 1998, t. 2, s. 207).