KŁADĘ U TWOICH KOLAN MĘCZEŃSKĄ WARSZAWĘ…

w ruinach i kanałach ich tragiczna droga….

w ruinach i kanałach ich tragiczna droga

a „P „ zakotwiczone boleśnie i krwawo

i czy pamiętasz jeszcze tamtą krew i wielkość

szklana – wysoka – nowa – i – gwarna – Warszawo !

czy ta krew w nas zakwitła wolnością i dumą

tłamszoną poprzez lata czerwoną zarazą

czy umiemy popatrzeć historii odważnie

jak Ci Młodzi…wrogowi…śmierci i…rozkazom…

bo obcy dziś nas uczy pamięci powstania

a w Nich ta hekatomba ciągle grozą płonie

Ci co przeżyli gorzko mówią o historii

załamując wśród mogił roztrzęsione dłonie

to jeden z Twoich krzyży w Twych dziejach Ojczyzno !

i czy to już ostatni na drodze ku Tobie

Boże ! co nas doświadczasz Wschodem i Zachodem

Ty! weź przytul nas czasem z miłością ku sobie

byśmy ciągle wierzyli że wciąż jesteś z nami

i że nasze cierpienia do Ciebie prowadzą

przez krzyże co nam wkładasz – bo to Ty -! nam wierzysz

choć nas inni i Ciebie jeszcze nieraz zdradzą

połóż mi Panie ! dłonie na płonącą głowę

klękam u Twoich kolan gdzie Twe stopy krwawe

bo to nie pycha Chryste !  że tak nieudolnie

kładę u Twoich kolan męczeńską W a r s z a w ę…