Dekalog Miłości.

Do Czytelników mam tylko dwa pytania: czy pisząc poniższe słowa sprzeciwiam się Woli Bożej?, czy bluźnię przeciw Bożemu imieniu? Jeśli tak, to dlaczego? Jeśli nie, to dlaczego? Chrystus idzie w stronę Dobrej Nowiny, czy zakonu zakazów?

1. Kochaj i bądź wolny uczciwie.
2. Rozmawiaj, najpierw słuchaj i milcz, następnie mów.
3. Poprzez medytację i twórczość, pracę i służbę, dawaj pogodne świadectwa godności.
4. Twórz czystą przestrzeń w sercu, umyśle i środowisku dla wiedzy pełnej współczucia, która – w swym miłosierdziu –  gasi ogniska cierpienia, chorób, głodu i konfliktów.
5. Uśmiechaj się od wewnątrz na zewnątrz. Bez masek na twarzy, z poczuciem humoru idź po zewnętrznych drogach, od poczęcia przez życie do śmierci, przez śmierć do nowych narodzin.
6. Spowiadaj się w ciszy, by wypływały z tego źródła strumienie błogosławieństw dla sióstr i braci, i wszelkiego istnienia. To również właściwa modlitwa.
7. Siej i zbieraj pokój, by dostąpić chwały zjednoczenia osób i narodów w boskości.
8. Dostrajaj kawałek świata do harmonii natury, szanuj ziemię i niebo, a wszystko, co żyje,  przyjmuj w komunii.
9. Naucz się słów i czynów najprostszych, by  w ten sposób – poprzez ciało zanurzone w geometrii świętej przestrzeni boskich znaków – ujawniać kosmiczne pieśni i taniec duszy.
10. Stań się jednym z Bogiem, który jest w tobie człowiekiem.