7 listopada

Oto przybliżona liczba ofiar komunizmu w XX wieku:

– wedle brytyjskiego historyka Normana Daviesa samych ofiar polityki ludobójczej Józefa Stalina było 50 milionów;

– wedle Robert Rummela, historyka ze Stanowego Uniwersytetu Hawajskiego, liczba wymordowanych przez Stalina osób to co najmniej 43 miliony ludzi i 62 miliony w ZSRR w latach 1917-1987;

wedle „czarnej księgi komunizmu” na całym świecie liczba ofiar tej ideologii sięga 94 milionów.

Aleksander Sołżenicyn  w książce Archipelag GUŁag  szacuje, że w samych obozach pracy (Gułagach) w ZSRR uśmiercono od początku rewolucji do roku 1956 ok. 60 milionów ludzi. Jeszcze inne są szacunki historyka Roberta Conquesta, który w książce Wielki Terror podaje liczbę 42 milionów ludzi, którzy zginęli bezpośrednio w obozach oraz trudną do oszacowania (od 10 do nawet 30 milionów) liczbę ludzi, którzy nie zmarli w samych obozach, lecz w trakcie transportu, oraz na skutek chorób i wycieńczenia już po wypuszczeniu z obozów.

Wedle źródeł ukraińskich (cytowanych przez Suworowa) tzw. Wielki Głód na Ukrainie (Hołodomor) uśmiercił w latach 1931-32 od 9 do 15 milionów ludzi! Inni podają dane o połowę mniejsze:

Dla tych, którzy zostawali na wsi, częstokroć jedynym miejscem, gdzie można było coś znaleźć do jedzenia było pole kołchozowe. Jednak zerwanie tam choćby kłosa było przestępstwem przeciwko ZSRR. Mołotow i Kaganowicz na rozkaz Stalina opracowali dekret "O ochronie mienia przedsiębiorstw państwowych, kołchozów, spółdzielni oraz wzmocnieniu własności społecznej". Opublikowany 7 sierpnia 1932 r. nazywany był potocznie prawem pięciu kłosów, gdyż za zerwanie takiej liczby groziła kara śmierci lub 10 lat łagru. Skazani nie mogli liczyć na amnestię. W przeciągu półtora roku skazano ponad 125 tysięcy osób.

(wikipedia)

Rolnicy umierali lub uciekali do miast, gdzie żywność można było kupić w specjalnych sklepach, torgsinach, za walutę, złoto, srebro lub inne kosztowności. Dla państwa określającego się mianem kraju robotników i chłopów torgsiny okazały się doskonałym interesem. Dwa torgsiny w Charkowie w okresie od stycznia do lutego 1932 r. przyjęły od ludzi 374 kg złota o wartości 294 tys. rubli. W miarę nasilania się głodu powstawało ich coraz więcej. W styczniu 1932 r. takie sklepy były w ośmiu ukraińskich miastach, w maju 1932 r. było ich już 26, a jesienią – 50 w 36 miastach. Liczba torgsinów zwiększyła się do 263 w najbardziej głodnym 1933.

(ibid.)

Przypomnijmy, że ta akurat zbrodnia reżimu stalinowskiego jest uznawana w Polsce za ludobójstwo (uchwała sejmu z dnia 6 grudnia 2006 r.).

23 października 2008 Parlament Europejski po debacie poświęconej wielkiemu głodowi przyjął rezolucję stwierdzającą: Wielki głód, sztucznie wywołany na Ukrainie w latach 1932–1933, jest wstrząsającą zbrodnią przeciwko ludności Ukrainy i przeciwko ludzkości.

(ibid.)

Liczbę ofiar w tzw. demoludach (krajach europejskich zwasalizowanych przez sowietów) ocenia się na około milion osób. Dane te nie obejmują śmierci z tzw. przyczyn naturalnych, jak głód czy brak dostępu do właściwego leczenia.

Pamiętajcie o nich.

Przez cały peerel dzień dzisiejszy był uznawany za święto.

Bo to przecież 7 listopada 1917 roku wedle naszej rachuby, czyli 25 października 1917 roku pijany motłoch rozpoczął szturm na Pałac Zimowy w Piotrogrodzie, broniony przez dzieci i kobiety.

Rozpoczęła się największa zbrodnia w dziejach świata.

                                                                                                                                                                                    7 11. 2012