Czas bajkopisarzy

I ko powiedział, że czasy wielkich bajkopisarzy minęły bezpowrotnie? Że nazwiska takie, jak braci Grimm, Hansa Andersena, czy Charlesa Perrault odeszły do przeszłości razem z bajkowymi wytworami ich dziecięcych fantazji? Otóż nie! Czas prawdziwych bajkopisarzy właśnie przeżywa swoją kulminację. Okresem wzmożonej twórczości są kampanie wyborcze a pisarze za „godne” honoraria ulokowali się w politycznych think tankach i w rolach partyjnych spin doctorów.

Ich fantazja dorównuje albo i nawet przewyższa fantazję wspomnianych bajarzy, którzy powinni, (gdyby żyli) uczyć się od tych współczesnych. Spójrzmy, chociaż na tempo powstawania bajek. Osiem lat u politycznych sterów nie wytworzyło tyle bajkowych pomysłów, co kolejne 48 godzin po ogłoszeniu wyników pierwszej tury wyborów prezydenckich. Wątpimy, aby któryś ze wspomnianej trójcy bajkopisowej mógł pochwalić się takim tempem i jednocześnie fantazyjną jakością swoich bajek. Oczywiście mówimy też o innej odpowiedzialności, bo taki Andersen, pisał z potrzeby ducha, a obecna kamaryla politycznych dworów skupia się na ostateczny celu, jakim jest utrzymanie… dupy na dotychczasowych stołkach ze wszystkimi oczywiście politycznymi, administracyjnymi i finansowymi konsekwencjami. Mówiąc jaśniej chodzi o tego świętego Graala władzy-kontroli-kasy.

Czyż to, bowiem nie brzmi bajkowo, jak się żyje w tym kraju i zna się go od podszewki? Referendum, może nawet zmiana konstytucji na bardziej przyjazną obywatelowi i ostatnio programy dla młodych z „gwarancją” zatrudnienia na dwa lata, (jak niegdyś przy poborze do wojska, co teraz oznacza generalnie dwuletnie odroczenie emigracji), którzy w pierwszej turze pokazali obozowi władzy środkowy palec. Obóz politycznych przeciwników też jedzie po bandzie i każdy, nawet głupi wie, że nic z zapowiadanych rzeczy nie będzie możliwe do zrobienia od zaraz. Oby była wola zrobienia czegoś chociażby w perspektywie kadencji, jeśli nastąpi zmiana. Ale co zależy od woli polityka po jego wyborze przestaje być zależne w jakikolwiek sposób od nas, ludzi w kraju, w którym mechanizmy kontroli obywatelskiej i tzw. dialogu społecznego zostały zmonopolizowane przez takie twory, jak Komisja Trójstronna, OPZZ, czy związki zawodowe największych branż.

Klasyczna egzemplifikacja powiedzenia tonący się brzydko chwyta, ale w polityce zawsze tak było i każdy chwyt uświęcał środki do celu, bo polityka to domena skuteczności (cóż za głupie rozgrzeszenie wszystkich tych podłości dokonywanych na obywatelach) w jego osiąganiu. Kiedy wreszcie zrozumiemy, że jeśli w ogóle ma być jakaś polityka, (bo wcale być nie musi), to musi być oparta na zupełnie innej, moralnej (a nie amoralnej) doktrynie.

Ale póki co nie miejmy złudzeń. Czas najlepszych bajek mija bezpowrotnie. U dzieci najdalej następnego poranka, kiedy sny wypełnione bajkowymi wątkami ustępują rzeczywistości, czyli konieczności np. pójścia do przedszkola, czy szkoły, a u nas najdalej w tydzień po zaprzysiężeniu nowego politycznego figuranta lub całej ich bandy.

Wtedy, jak wiemy to z doświadczeń w sferze koniecznych i obiecywanych reform państwa zaczyna się powolne kroczenie rakiem a w politycznej polowanie na oponentów i wzajemne okładanie po gębach. Jakoś tak się w historii ludzkości układa, że jak już ktoś biedny, zapomniany, wzgardzony i wykorzystywany, to może dostąpić wyniesienia już tylko na szubienicznym sznurze.

I dlatego, żeby wreszcie przestano w nas ewokować iluzje proponujemy skończyć z wybieraniem polityków na kolejne kadencje. Wybierajmy ich na kolejne… czteroletnie kampanie wyborcze a rządzeniem, czyli spełnianiem tych obietnic niech zajmą się fachowcy w danych dziedzinach wybierani choćby w konkursach. Lepsze już to od tego, co jest obecnie.

Z pozdrowieniami red. nacz. Liber