Święty Mikołaj to biskup, a nie brodaty krasnal

Kiedy zbliżają się Święta Bożego Narodzenia jesteśmy zewsząd atakowani wizerunkiem głupawo uśmiechniętego, grubego, brodatego krasnala nazywanego świętym Mikołajem.

Postać owego brodatego grubasa stworzył amerykański plastyk Fred Mizen na potrzeby koncernu Coca Cola w 1930 roku. Z zamyśle miała to być jednorazowa akcja promocyjna w okresie poprzedzającym Boże Narodzenie. Jednak postać odziana z czerwony kubraczek tak bardzo spodobała się amerykanom, że z postaci ledwo mieszczącej się w kanonach popkultury przekształcono Mikołaja w symbol Świąt Bożego Narodzenia dodając mu przydomek święty.

To co robią mało rozgarnięci Amerykanie mało mnie interesuje, jednak nie mogę się zgodzić z tym, żeby polskim dzieciom opowiadać bajki o infantylnym krasnalu, jego latających reniferach i fabryce zabawek, w której pracują mityczne elfy.

Prawdziwy Święty Mikołaj to postać na poły mityczna. Nie ma żadnych dokumentów potwierdzających jego istnienie od świadków bezpośrednich, co nie znaczy, że nigdy nie istniały. Pierwsze pisemne wzmianki o Mikołaju biskupie Mirry pojawiają się dopiero w VI wieku. Wedle nich Mikołaj urodził się w Patras ( Grecja) ok. 270 roku. Pochodził z zamożnej i bardzo pobożnej rodziny. Po śmierci rodziców odziedziczył olbrzymi majątek, którym chętnie wspierał potrzebujących. Wybory biskupa Mirry były bardzo burzliwe. Kiedy duchowni nie mogli dojść do porozumienia obmyślili, że obwołają biskupem pierwszego mężczyznę, który nazajutrz rano wejdzie do kościoła . Dzięki interwencji Boga pierwszy do kościoła wszedł Mikołaj. Podczas sprawowania swojego urzędu wielokrotnie wstawiał się z niesłusznie oskarżonymi, wspierał biedaków i sieroty. Istnieje opowieść o uratowaniu trzech córek od hańby.

Pewien zubożały szlachcic nie mogąc utrzymać rodziny postanowił sprzedać swoje, zdolne do zamążpójścia, trzy córki do domu publicznego. Mikołaj usłyszawszy o tej niegodziwości postanowił pomóc pannom i podarować im posag. Pod osłoną nocy wspiął się na dach i wrzucił przez komin trzy sakiewki pełne złotych monet, które wpadły do trzewików panien postawionych przed kominkiem dla wysuszenia.

Wedle tradycji szczególnie ukochał sobie dzieci i czasie adwentu podrzucał im drobne upominki.

W okresie prześladowania chrześcijan za czasów cesarzy Dioklecjana i Maksymiliana w początku IV wieku został uwięziony. Zwolniony został dopiero w 313 roku ma mocy edyktu mediolańskiego.

W 325 roku uczestniczył w pierwszym powszechnym soborze w Nicei.

Zmarł 6 grudnia jednak ze względu na brak źródeł nie znamy dokładnego roku. Uważa się, że było między 345, a 352 rokiem. Został pochowany w Mirrze. Gdy Mira dostała się w ręce Saracenów, miasta włoskie wykorzystały okazję by, zdobyć relikwie Mikołaja.Zostały one wykradzione przez kupców włoskich i przewiezione do Bari w 1087 roku.Wybudowano tam nowy kościół ku czci Mikołaja, który konsekrowany był w obecności papieża Urbana II.

Święty Mikołaj jest patronem: bednarzy, cukierników, piekarzy, dzieci, panien na wydaniu, wytwórców guzików, gorzelników i piwowarów, jeńców, kupców, kierowców, kancelistów parafialnych, marynarzy, rybaków i flisaków, notariuszy, uczonych i studentów, młynarzy, pielgrzymów i podróżnych, obrońców wiary przez herezją, sędziów i więźniów, sprzedawców perfum, wina, zboża i nasion, pojednania wschodu z zachodem.

6 grudnia opowiedzmy więc naszym dzieciom o pewnym biskupie, który żył dawno temu i pomagał ubogim, chorym i więźniom, zamiast opowiadać dyrdymały wymyślone przez amerykańskich półinteligentów dla amerykańskich ćwierćinteligentów.