17 września 1939

17 września 1939

Im silniejszą Polska będzie
, tym bardziej nienawidzić jej będą Niemcy,
a my potrafimy posługiwać się tą ich niezniszczalną nienawiścią.
Przeciwko Polsce możemy zawsze zjednoczyć cały naród rosyjski
i nawet sprzymierzyć się z Niemcami.
(W. Lenin 1920)
 

   Po wojnie polsko bolszewickiej stało się jasne w Moskwie, że sami bolszewicy nie są w stanie pokonać Polski. Sytuacja w Europie zresztą się stabilizowała po wojnie światowej, a co za tym idzie, społeczeństwa krajów zachodnich odchodziły od marzeń o rewolucji, która da ludziom równość bolszewicką i widziały w tym utopię. Komuniści dobrze to rozumieli. W Rosji zdobyli łatwo władzę, tylko dzięki wojnie światowej i chaosowi z tym związanemu. Potrzebna zatem była nowa wielka wojna, która da im władzę nad całą Europą.
W latach dwudziestych jednak ciężko było znaleźć sojusznika w Europie. Zachodnie kraje były zmęczone wojną i nie chciały za wszelką cenę kolejnego krwawego konfliktu. Uwaga bolszewików mogła być w tym względzie skierowana jedynie na Niemcy, upokorzone "traktatem wersalskim" i podobnie jak Rosja nie zgadzające się na istnienie Polski. Był tylko jeden problem. Niemcy ograniczeni byli przez "traktat wersalski" militarnie i gospodarczo. Niemcy znajdowały się w chaosie, targane konfliktami społecznymi.
Ówczesna sytuacja bolszewickiej Rosji nie była wcale lepsza. W wyniku działań Lenina w Rosji wymordowano już więcej ludzi niż zginęło w całej wojnie światowej. Użycie gazu w celu mordowania głodujących chłopów w guberni tambowskiej ukazało światu w jaką stronę będzie podążać polityka Lenina i jego następców. Rosja była jednak krajem zacofanym i nie zindustrializowanym, zaś jej izolacja na świecie utrudniała dostęp do nowych technologii i wymiany handlowej. Bolszewicy postanowili to zmienić łącząc się militarnie i gospodarczo z równie izolowanymi na świecie Niemcami.
16 kwietnia 1922 roku komisarz spraw zagranicznych Rosji Gieorgij Cziczerin i minister spraw zagranicznych Niemiec Walther Rathenau podpisali we włoskim Rapallo układ militarno handlowy. Zmieniał on sytuacje zarówno Niemiec jak i Rosji. To tam położono podwaliny pod przyszły konflikt światowy i stało się to z inicjatywy Rosjan.
Od tej pory Niemcy mogli swobodnie korzystać z poligonów w bolszewickiej Rosji. To tam powstała koncepcja blitzkriegu. To tam szkolili się niemieccy piloci wojskowi i czołgiści. Tylko w Rosji było to zresztą możliwe, z dala od międzynarodowych obserwatorów sprawdzających czy Niemcy stosują się do "traktatu wersalskiego".
W 1923 roku Lenin zmarł na syfilis. Władzę po nim objął Stalin, gotów z całych sił realizować dalej politykę swojego poprzednika. Stalin doskonale rozumiał że niemożliwa jest już rewolucja komunistyczna w Niemczech i niemożliwe też jest, by komuniści zdobyli tam władzę w demokratyczny sposób. Coraz głośniej jednak robiło się o nowej niemieckiej partii robotniczo socjalistycznej, której program był mieszaniną komunizmu i socjal demokracji. Na zachodzie nowy ruch nazywano nie inaczej jak formą komunistycznego despotyzmu i nie wiązano go z faszyzmem, tym bardziej że kraje faszystowskie odnosiły się do nazizmu z wrogą pogardą, zaś w faszystowskich krajach ruchy nazistowskie bywały zdelegalizowane, a członkowie ich traktowani na równi z komunistami, z którymi zresztą tworzyli w faszystowskiej Austrii wspólny, antyfaszystowski front. Partia ta odnosiła się do komunistów z natury wrogo, nic dziwnego, szukała wyborców w tych samych kręgach, używając podobnych haseł. Wielu nazistów to byli członkowie komunistycznej partii. Stalin i niemieccy komuniści zaczęli cicho wspierać nową partię, co dało wyraz w postępowaniu niemieckich komunistów. "Młodzi socjaliści! Odważni narodowi bojownicy: komuniści nie chcą angażować się w braterską walkę z narodowymi socjalistami" (Heinz Neumann – Komunistyczna Partia Niemiec).
W 1933 roku Hitler zostaje kanclerzem Niemiec. W rok później esesmani na jego rozkaz dokonują zamachu stanu w Austrii i mordują kanclerza Dolfussa. Ze względu na możliwość zbrojnego konfliktu z faszystowskimi Włochami, nazistowskie Niemcy rezygnują z Anschlussu. Moskwa okrzyknęła Hitlera największym antyfaszystą na zachodzie…

Dzisiaj trudno tak naprawdę powiedzieć, kiedy Stalin uznał że Polska nie będzie kolejną republiką ZSRR. Zazwyczaj podaje się 23 sierpnia jako datę tej decyzji, a niektórzy nawet późniejsze konferencje gestapo z NKWD. Zdaje się jednak że 23 sierpnia był ukoronowaniem tego, do czego bolszewicy przygotowywali się przez kilkanaście lat. W 1919 roku podczas agresji na Polskę stworzyli Polrewkom, rząd dla Polaków. Takie rządy zresztą posiadali niemal dla wszystkich krajów. Czy to była Finlandia, czy też Litwa, Niemcy, czy Francja, bolszewicy byli w stanie powołać od razu rządy dla tych krajów i te, które znalazły się w ich granicach natychmiast takie rządy otrzymywały. Jednak w 1938 roku Stalin zlikwidował polską sekcję kominternu, a jej członków wymordował. Osoby takie jak Bierut, czy ojciec pewnego redaktora swoje życie zawdzięczają tylko temu, że wówczas przebywały w polskich więzieniach. W 1938 roku Stalin więc musiał powziąć decyzję że Polska w żadnej formie nie będzie istniała, nawet jako kolejna republika ZSRR, bo nie było dla niej rządów, rzecz niebywała w ZSRR, ale dopiero późniejsze wydarzenia wskazują dlaczego tak się stało.
Po pertraktacjach toczonych w Moskwie, dnia 23 sierpnia 1939 roku ambasador Niemiec Joahim von Ribbentrop i Wieczasław Mołotow podpisali pakt, który był faktycznie rozwinięciem traktatu z Rapallo, nie wypowiedzianego dotąd przez żadną ze stron. Na nowy pakt i jego tajną część naciskał Stalin i tu rzecz bardzo ważna, to Stalin, nie Hitler był przy podpisaniu paktu, który podpisano w Moskwie, nie w Berlinie. Pakt zacieśniał stosunki między obydwoma krajami. Stały się one sojusznikami i podzieliły między siebie Europę w tajnej części owej umowy. W myśl paktu ZSRR miała graniczyć z Rzeszą na Wiśle. Otrzymywała od Niemiec ponad połowę Polski, z prawobrzeżną częścią Warszawy, Łotwę, Estonię, Finlandię i część Rumunii. W myśl postanowień paktu ZSRR przekazała Niemcom olbrzymią ilość surowców, w tym stali, paliw i zboża, niezbędnym dla niemieckiej machiny wojennej. Niemcy przekazali Rosjanom plany swych najlepszych pancerników i czołgów. Niemieccy doradcy pomagali w sowieckich fabrykach wprowadzać nowe technologie, tam też dowiedzieli się jak można wykorzystać więźniów obozów do pracy.
Zakładano również ścisłą współpracę NKWD z niemieckim gestapo, zwłaszcza w kwestii zwalczania polskiego ruchu oporu. Treść paktu i jego tajnego załącznika znana była aliantom tuż po jego podpisaniu. Nie przekazano go jednak Polsce i w tym być może tkwi przyczyna „dziwnej wojny”, mającej miejsce po 3 września aż do agresji Hitlera na Francje.

Początek konfliktu miała rozpocząć agresja na Polskę we wrześniu 1939 roku. Niemcy zaatakowali 1 września, sowieci wstrzymali się. Dlaczego?
Są różne opinie na ten temat. Jedne mówią że sowieci obawiali się szybkiego upadku Niemiec i kolejnej kompromitacji ZSRR, podobnej do tej z 1920 roku, inne że ZSRR nie chciało wojny a przystąpiło do niej w dwa tygodnie później by jak najdalej mieć granicę z Niemcami i wiele innych, bardziej, lub mniej utopijnych teorii. Przeczy im jednak sam pakt i ówczesna propaganda sowiecka, która mówiła że wraz z Niemcami armia czerwona idzie niszczyć polski faszyzm. Moim zdaniem sprawa jest zupełnie gdzie indziej. Stalin chorobliwie obawiał się walki na dwa fronty, a na wschodzie trwała bitwa nad Chałchin – Goł, o której nie wiedziano, czy nie przerodzi się w wielki konflikt. Japonia nie była przecież słabym przeciwnikiem. Bitwa skończyła się 16 września, 17 września armia czerwona zaatakowała Polskę. Później podobnie postąpiło ZSRR napadając na Japonię dopiero po klęsce Niemiec.
Polska do tej pory walczyła z dwoma agresorami od 1 września, kiedy to Niemcy i Słowacja zaatakowały. 16 września sytuacja Niemiec nie była jednak dobra. Brakowało paliwa i pojawiły się wielkie problemy logistyczne. Luftwaffe musiała odwołać szereg lotów. Straty w sprzęcie zmotoryzowanym wynosiły połowę stanu (w całej kampanii wrześniowej ¾). Polskie wojska postępowały według planu defensywnego przygotowanego przed wojną, trwała bitwa nad Bzurą.
16 września wieczorem, tuż po zakończeniu walk z Japonią do oddziałów sowieckich dotarł rozkaz Woroszyłowa nr. 16634 – UDERZAĆ O ŚWICIE SIEDEMNASTEGO. Klęska Polski była przesądzona. Bolszewicy użyli do agresji dwukrotnie więcej czołgów i samolotów niż Niemcy. W tej sytuacji prowadzenie wojny przez armię Polską było beznadziejne.
Bardzo dobrze oceniam decyzję polskich władz o ewakuowaniu armii i rządu na zachód. Jakie mieli wyjścia? Skapitulować? Jedyną opcją była ewakuacja rządu i armii w celu dalszego prowadzenia walki u boku zachodnich aliantów aż do zwycięstwa. Jeśliby tego nie zrobili, zwiększyli by jedynie listę katyńską, a my do dzisiaj bylibyśmy święcie przekonani że zrobili to Niemcy, zaś PRL byłby dla nas kontynuacją II RP i kto wie co jeszcze.
Zbrodnie bolszewików z tamtego okresu to temat na większe rozważania i temat bardzo obszerny, że nie sposób go poruszyć w jednym wpisie. Dość że bolszewicy planowali całkowitą eksterminacje Polaków w swoich obozach w głębi Rosji i do podobnego czynu namówili Niemców podczas konferencji między NKWD a gestapo. Całkowite, biologiczne wyniszczenie Polaków zaplanowano do roku 1975, sowieci natychmiast przystąpili do realizacji tego planu bardziej się doń angażując niż Niemcy, którzy nie dali się jeszcze poznać ze swej najgorszej strony. Dopiero uczyli się technik eksterminacji, sowieci byli w tym doświadczeni i byli dla Niemców nauczycielami. Dysponowali oni największą siecią obozów koncentracyjnych, sama tylko Kołyma pochłonęła według Wikipedii sześciokrotnie więcej ofiar niż cały zespół obozowy Auschwitz. Natychmiast po wkroczeniu wojsk sowieckich na wschód ruszyły bydlęce wagony przepełnione Polakami. Śmiertelność w czasie podróży bywała różna. Według rosyjskich więźniów zdarzały się transporty z których nikt nie przeżył miesięcznej podróży, zwano je „transportami śmierci”, czy Polaków spotykał taki los? Moskiewskie archiwa są niedostępne, warunki na wschodzie znamy tylko z późniejszych relacji, tych nie było jeśli wszystkich wymordowano.
Współpraca między gestapo a NKWD doprowadziła do wielu wspólnych akcji, przeprowadzanych jednocześnie po dwóch stronach zaboru. W niemieckiej części polską inteligencje wymordowano w czasie "Ausserordentliche Befredungsaktion", zaś sowiecka część owego przedsięwzięcia znana jest dzisiaj jako Katyń.
Mussolini upierał się by zachować dla Polaków autonomię, jednak sowieci nie zgodzili się na to. W myśl obopólnych ustaleń Polska miała nie istnieć pod żadną postacią. Niemcy stworzyli więc Generalną Gubernie, która zadowoliła duce, a była faktycznie terytorium bezwzględnego okupacyjnego terroru.
Polacy nie byli widziani przez Rosjan jako ludzie. Zwykli Rosjanie z którymi spotykali się Polscy więźniowie bolszewickich obozów koncentracyjnych traktowali ich nie jako ludzi, ale jako „polskich panów”, których można bezkarnie rabować i mordować. Władza oczywiście patrzyła na to z przyzwoleniem, nic zatem dziwnego że co czwarty Polak zmarł w niewoli, mimo że dla większości ta trwała zaledwie kilka miesięcy.

Hitler przejrzał grę Stalina. Wiedział że ten zamierzał go zaatakować gdy Niemcy wykrwawią się w walkach na zachodzie by później jako wyzwoliciel zająć całą Europę. Nie miał też wielkiego mniemania o bolszewickiej armii, która skompromitowała się ponosząc klęskę w wojnie z małą i słabo uzbrojoną armią fińską. Wiedział od wywiadu że bolszewicy grupują potężne armie uderzeniowe na granicy z Rzeszą. Musiał pierwszy zaatakować. 22 czerwca 1941 roku napędzane ruską ropą czołgi, stworzone z ruskiej stali przekroczyły granicę z ZSRR. Przygotowane do ataku armie bolszewickie padały jedna za drugą, przygotowane do ataku, nie były gotowe do obrony. Stalin musiał zmienić front. Jego jedynym sojusznikiem na świecie były do tej pory Niemcy, zachód uznawał wówczas ZSRR za państwo „osi”. Musiał poprosić zachód o pomoc, a by ten pomocy mu udzielił, musiał nawiązać stosunki dyplomatyczne z polskim rządem. Wkrótce po układzie Sikorski – Majski otworzyły się przed Polakami bramy obozów koncentracyjnych, zaś do ZSRR napłynęła wielka pomoc w surowcach i sprzęcie w ramach Lend Lease, bez której bolszewicy nie byliby w stanie stawić czoła nadciągającym armiom niemieckim i ich sojuszników. Gdy tylko udało się je odeprzeć, Stalin w pośpiechu naprawiał swój błąd z 1938 roku i w pośpiechu odbudował komunistyczną partię dla Polski, w której granicę weszła niebawem armia czerwona pod hasłami wyzwolenia niosąc zniewolenie. Był to plan przygotowany wiele lat wcześniej. Stalin wygrał wojnę do której bolszewicy przymierzali się od 1920 roku. Zdołał podbić Polskę, Czechy, połowę Niemiec itd i zachował to, co dał mu Hitler w 1939 roku. W Polsce nikt nie ufał drugiemu okupantowi, ten jednak wykorzystał swoje wcześniejsze zbrodnie i na miejsce wymordowanych elit postawił nowe, swoje, które są elitami do dzisiaj i nigdy nie stanęły do konfrontacji ze swoją przeszłością, bo są tylko dziećmi hańby i zbrodni. Dziećmi paktu Ribbentrop Mołotow… 17 września nie zapomnijmy o zniczach pod pomnikami bolszewickich żołnierzy niszczących „polski faszyzm”…