11 LISTOPADA 1918

NIEPODLEGŁA

11 LISTOPADA 1918

Wiosna naturą swą spowolni
Pustyni piasku wirownie
I wtedy może się uwolni
Tej Polskiej Drogi zapoznanie

Nic nie pamiętasz gdy nad tobą
Gad się panoszył i wytrwale
Ssał pijawkami Polską Drogę
I w grdyki wbijał się zuchwale

Nic nie pamiętasz gdy dymienie
Orkiestra w marsze przemieniała
Nic nie pamiętasz gdy sumienie
Inteligentna dzicz deptała

N skraju wspomnień twojej jaźni
Przekazywanej pokoleniom
Być może jakieś serca w kaźni
Są dzisiaj twoim zapomnieniem

Być może jeszcze tylko w kinie
Ziewniesz znużony niepokojem
Ale w historii nie zaginie
Gdy krew się lała ludzkim znojem

Gdy zbrązowiałe zbrązowieniem
Kaci łapskami ciała darły
Gdy zapomniane zapomnieniem
Katyńskie krzyże obumarły

I jak poeta przepowiedział
Że Polska jeszcze nie umarła
I jak poeta przepowiedział
Polska niewoli się wydarła

Do grdyk wilczyce się wpinały
Zemsty nie może nic powstrzymać
I tak z Ojczyzny wydymały
By tylko pludry w garściach trzymać

I Wisła dumnie w swojej fali
Już zawsze płynie niepodległa
To Bóg z papieżem polskim sprawił
Polska na zawsze Niepodległa




zdjęcie: dzieje.pl