Headline

Więzienie bez wyroku – w sądach hula wiatr

19/02/2023

383 Wyświetlenia

0 Komentarze

32 minut czytania

Więzienie bez wyroku – w sądach hula wiatr

„Sędzia musi znać granice, wiedząc, że każdego dnia staje przed nim człowiek, oczekując bezstronności i tego, że zostanie wysłuchany. Niestety, mam wrażenie, że dziś nawet słuchanie drugiego człowieka sprawia trudność, wolimy słuchać siebie. Oby nie nadszedł czas, że w społeczeństwie potrzeba zmian w wymiarze sprawiedliwości stanie się tak silna, że ktoś zaproponuje tego rodzaju zmiany jak we Francji po II wojnie światowej, kiedy odwołano wszystkich sędziów i zaczęto powoływać od nowa”

Jelenia Góra, dnia 21 lutego 2023 r.

Grzegorz Niedźwiecki „Nil”

58-506 Jelenia Góra, ul. Działkowicza 19

Sąd Apelacyjny we Wrocławiu

Prokuratura Krajowa

Departament Postępowania Sądowego

Pismo przewodnie

do oświadczeń, skarg i wniosków, w tym o wznowienie postępowania II K 38/19 z urzędu w związku z bezwzględnymi przyczynami odwoławczymi i negatywnymi przesłankami procesowymi nieistniejącego wyroku II K 38/19 w związku z brakiem podpisu na oryginale i brakiem skargi uprawnionego oskarżyciela (Prokuratura Rejonowa w Jeleniej Górze nie uznała interesu społecznego prowadzenia procesu w trybie art. 216 § 1 k.k. składając apelację w dniu 3 listopada 2020 r., a sędzia jest arbitrem „kontradyktoryjnym” a nie oskarżycielem publicznym i oskarżycielem prywatnym).

Żaden funkcjonariusz służbowy nie odniósł się merytorycznie do:

faktu braku orzeczenia do wykonania. Sędzia nie podpisał wyroku o alfanumerycznym oznaczeniu II K 38/19. To wystarczająca przesłanka, aby uznać, iż taki wyrok nie istnieje i nie wywołuje skutków prawnych.
zarzutu naruszenia 157 § 1 k.p.k. i art. 11 § 1 k.k.w.,
zarzutu nielegalności wyroku apelacyjnego IV Ka 436/20 utrzymującego w mocy wyrok II K 38/19 w zw. z niedopełnieniem obowiązku ustawowego z 105 § 2 k.p.k.,
zarzutu naruszenia 105 § 4 k.p.k. przez nienależnie obsadzonego sędziego sądu pierwszej instancji w związku z brakiem doręczenia pouczenia o zażaleniu do postanowienia II K 38/19 z dnia 18 stycznia 2021 r.,
zarzutu niewyjaśnienia wątpliwości, który wyrok stał się prawomocny: o alfanumerycznym oznaczeniu II K 38/20 czy o sygnaturze II K 38/19 i nie wskazując daty jego uprawomocnienia się,
obowiązku obligatoryjnego wznowienia postępowania II K 38/19 z urzędu przez właściwie obsadzony sąd na podstawie 542 § 3 k.p.k. w zw. z art. 439 § 1 pkt 6, 7, 9 i 11 k.p.k. i art. 17 § 1 pkt 1, 6 i 9-11 k.p.k.

Funkcjonariusze służbowi posłużyli się prywatnym, politycznym prawem jak za Stalina.

15 marca 1948 roku rotmistrz został skazany na karę śmierci. Prokuratorem oskarżającym Pileckiego był major Czesław Łapiński, przewodniczącym składu sędziowskiego – podpułkownik Jan Hryckowian – obaj dawni oficerowie AK, sędzią – kapitan Józef Brodecki. Skład sędziowski – jeden sędzia i jeden ławnik był niezgodny z ówczesnym prawem.

Grzegorz Niedźwiecki będzie bezprawnie pozbawiony wolności 50 dni za uchybienia sędziego Wojciecha Damaszko, który będąc z mocy ustawy wyłączonym ze sprawy II S 14/19 oddalił skargę na sześcioletnią przewlekłość postępowania egzekucyjnego I Co 441/16, prowadzonego w sposób upokarzający, sprzecznie z prawem (vide SN III CZP 23/06). Przewlekłość postępowania z wyłącznej winy organu egzekucyjnego. Zamiast zapłacić pokrzywdzonemu Grzegorzowi Niedźwieckiemu (vide I Co 154/20) minimum 2000 zł, to nałożyli kapturowo, z naruszeniem kwalifikacji prawnej oskarżenia i mimo braku skargi uprawnionego oskarżyciela oraz niestawiennictwa oskarżyciela prywatnego i jego pełnomocnika na jakiejkolwiek rozprawie głównej, grzywnę w wysokości 2000 zł. Zrobili prezent koledze, który wykonał dobrą robotę.

Do zakładu karnego można trafić tylko wtedy, gdy ktoś jest w stanie spłacić dług, ale się od tego uchyla, lub gdy ktoś nie dotrzymuje terminu wyznaczonego przez sąd. Po pierwsze należy sobie uświadomić, że nie można trafić do zakładu karnego z żadnego z tych dwóch powodów, jeśli nie zostanie wydany wyrok w sprawie.

Wystarczy, że sądy właściwe i Prokuratura Krajowa zaczną przestrzegać ustanowionego prawa, uzupełnią braki formalne, uszanują załączone żądania doręczenia stronie, której orzeczenie bezpośrednio dotyczy i wydadzą nieodpłatnie w trybie art. 157 § 1 k.p.k. jeden uwierzytelniony odpis wyroku Sądu Rejonowego w Legnicy z dnia 24 września 2020 r. o alfanumerycznym oznaczeniu II K 38/19 i sprawa będzie zgodnie z duchem i literą prawa załatwiona. Zobowiązałem się wykonać obowiązek z chwilą dokonania dostawy towaru.

Żądam doręczenia tej lektury wszystkim aresztom śledczym i zakładom karnym oraz do Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości (MTS) z siedzibą w Hadze.

Załączników: 30

Grzegorz Niedźwiecki „Nil” – 5800 dni co stanowi 15 lat, 10 miesięcy i 15 dni politycznie represjonowany

– – –

Nielegalne, polityczne, stalinowskie wyroki

Nemo iudex in causa sua

Dotyczy zorganizowanej grupy przestępczej, sprawców urojonych przestępstw:

PR 3 Ds. 359/17 – II K 1423/18 – V KO 85/18 – II K 38/19(20)

PR 3 Ds. 183/18 – II K 1456/18 – V KO 86/18 – II K 851/18

PR 1 Ds. 535/19 – II K 900/19 – V KO 68/21

W dniu 13 stycznia 2009 r. sędzia Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze Lucyna Domagała, jako organ egzekucyjny, postanowieniem I Co 3250/08, wezwała dłużnika Grzegorza Niedźwieckiego, aby w terminie 14 dni wykonał czynność określoną w wyroku Sądu Okręgowego w Jeleniej Górze z dnia 03.09.2008 r., sygn. akt I C 1062/08 polegającą na zamieszczeniu ogłoszenia o określonej treści w środkach masowego przekazu, zamiast oddalić wniosek wierzyciela z dnia 10 listopada 2008 r. od przeprowadzenia egzekucji czynności zastępowalnej w trybie art. 1050 k.p.c.

Tak zaczęła się szesnastoletnia gehenna Grzegorza Niedźwieckiego, której reżyserem byli sędziowie Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze działający w zmowie z prokuratorami.

Nie doszłoby do procesów karnych II K 851/18, II K 38/19, II K 900/19 przeciwko ofierze trzynastoletniego upokarzania, gdyby SSR Lucyna Domagała postanowieniem I Co 3259/08 oddaliła zgodnie z uchwałą SN III CZP 23/06 Legalis Numer 74973 wniosek wierzyciela z dnia 10 listopada 2008 r. od przeprowadzenia egzekucji czynności zastępowalnej w trybie art. 1050 k.p.c.

Kontynuator tego bezprawia, czyli sędzia Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze Paweł Siwek, prowadził egzekucję I Co 3250/08 prze 2466 dni co stanowi 6 lat, 9 miesięcy i 2 dni, sprzecznie z prawem, nakładając na ofiarę grzywny w wysokości 2000, 2000, 2000, 4000, 4000, 4500, 8600 zł, które zamienił na 180 dni aresztu.

Za słuszną krytykę niezasadnego upokarzania przez funkcjonariusza publicznego Grzegorza Niedźwieckiego, złożoną drogą elektroniczną, sprokurowano przeciwko nękanemu proces karny PR 3 Ds. 183/18 – II K 1456/18 – V KO 86/18 – II K 851/18, prowadzony z naruszeniem Polskiej Karty Praw Ofiary i rażącą obrazą przepisów prawa procesowego. Sędzia Sądu Rejonowego w Złotoryi Jacek Kielar skazał kapturowo w dniu 28 lutego 2019 r. Grzegorza Niedźwieckiego z art. 238 k.k. na pół roku więzienia w zawieszeniu na trzy lata i dozór kuratora, mimo braków podstaw materialnych i formalnych oskarżenia. Pismo elektroniczne należało uznać za bezskuteczne (art. 120 § 2 k.p.k. w zw. z art. 119 § 1 pkt 4 k.p.k.).

W związku z wyczerpaniem drogi formalnej możliwości nakładania na pokrzywdzonego grzywien z zamianą na areszt, umorzono postępowanie I Co 3250/08, w dniu 4 sierpnia 2015 r. Postępowanie I Co 3250/08 należało umorzyć wcześniej z urzędu na podstawie art. 824 § 1 pkt k k.p.c., ponieważ wierzyciel w ciągu sześciu miesięcy nie dokonał czynności potrzebnej do dalszego prowadzenia postępowania.

Zostałem skazany po gangstersku za winy SSR Pawła Siwka.

Kontynuatorem represji był sędzia Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze Paweł Woźniak, który wszczął postępowanie I Co 441/16 na Wniosek o ponowne wezwanie dłużnika do wykonania czynności z dnia 26 listopada 2015 r. Wszczął umyślnie w tym samym, niedopuszczalnym trybie, mając wiedzę i świadomość prawną o wadliwej kwalifikacji prawnej egzekucji, pozyskaną od Grzegorza Niedźwieckiego.

Paweł Woźniak, widząc, że nie złamie wiele lat upokarzanego Grzegorza Niedźwieckiego lub kierując się sumieniem, postanowił prawdopodobnie wyłączyć się z nielegalnego postępowania I Co 441/16. W związku z tym, że dyspozycyjny sędzia odmówił wyłączenia go ze sprawy, Paweł Woźniak rozchorował się na około pół roku, zmuszając tym samym do wyznaczenia innego sędziego do sprawy. Sprawę przejęła sędzia Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze Anna Romańczyk-Symonowicz, która pod dyktando wiceprezesa Marka Gajdeckiego uszanowała ducha i literę prawa, oddalając postanowieniem I Co 154/20 w dniu 30 marca 2020 r. wniosek wierzyciela od przeprowadzenia egzekucji czynności zastępowalnej w trybie art. 1050 k.p.c.

SSR Anna Romańczyk-Symonowicz podważyła legalność prowadzenia przez SSR Pawła Siwka, SSR Pawła Woźniaka egzekucji czynności zastępowalnej w trybie art. 1050 k.p.c. i oddalania skarg na przewlekłość postępowania przez SSO Wojciecha Damaszko oraz zasadność prowadzenia sfingowanych procesów karnych przeciwko ofierze represji i wieloletniego upokarzania Grzegorza Niedźwieckiego.

Kolejnym etapem represji, było złożenie w dniu 31 października 2018 r. przez dyspozycyjną prokurator Annę Surowiak aktu oskarżenia 3 Ds. 359.2017.D na rzecz sędziego Sądu Okręgowego w Jeleniej Górze Wojciecha Damaszko, który oddalał bądź odrzucał zażalenia i skargi na przewlekłość postępowania egzekucyjnego z wyłącznej winy organu egzekucyjnego.

W dniu 24 września 2020 r. sędzia Sądu Rejonowego w Legnicy Aneta Andel wydała na rozprawie głównej wchodząc w buty oskarżyciela publicznego i oskarżyciela prywatnego (którego nie widziała na oczy) kapturowy wyrok o alfanumerycznym oznaczeniu II K 38/20 w postępowaniu II K 38/19 wymierzając karę grzywny w łącznej wysokości 2000 zł.

W myśl art. 439 § 1 pkt 6 i 9 k.p.k. w zw. z art. 113 k.p.k. i art. 17 § 1 pkt 9 k.p.k. wyrok nie istnieje i nie może być w obrocie prawnym (brak podpisu i brak skargi uprawnionego oskarżyciela).

Zostałem nielegalnie skazany za poplecznictwo SSO Wojciecha Damaszko (II Cz 222/18, II Cz 260/18, II S 5/18, II S 12/18, II S 16/18, II S 21/18, II S 8/19, II S 12/19, II S 14/19), który orzekał złośliwie i stronniczo oraz z naruszeniem zasady iudex inhabilis (art. 379 pkt 4 k.p.c.) w postępowaniu II S 14/19 (II K 38/19 – V KO 85/18 – II K 1423/18 – 3 Ds. 359/17), w związku z postępowaniem I Co 441/16.

W podzięce za dobrą robotę prokurator Anny Surowiak sędziowie Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze zrewanżowali się, inicjując rękoma zaprzyjaźnionych prokuratorów postępowanie prywatnoskargowe PR 1 Ds. 535/19 – II K 900/19 – V KO 68/21 na rzecz koleżanki służbowej przeciwko Grzegorzowi Niedźwieckiemu i Tadeuszowi Gałowi za krytykę i obowiązek wynikający z art. 304 k.p.k. dokonany pocztą elektroniczną.

Sędzia Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze Joanna Dworzycka-Skrobowska wydała w dniu 16 października 2019 r. wyrok nakazowy II K 900/19 z art. 212 § 2 k.k. kary grzywny w wysokości 800 zł z naruszeniem art. 500 § 3 k.p.k., art. 501 pkt 2 k.p.k., zasady nemo iudex in causa sua i mimo braku skargi uprawnionego oskarżyciela (prokurator Anna Surowiak nie czuła się pokrzywdzona – patrz protokół przesłuchania) oraz interesu społecznego w obejmowaniu ściganiem z urzędu występku prywatnoskargowego, zamiast odmówić wszczęcia postępowania na podstawie art. 51 § 2 i 3 k.p.k.

Funkcjonariusze wyłudzili mienie po gangstersku Tadeusza Gała w kwocie 1270 zł i Grzegorza Niedźwieckiego w kwocie 800 zł, zamiast odmówić wszczęcia postępowania

– wobec braku znamion przestępstwa publiczno-skargowego i braku interesu społecznego w obejmowaniu ściganiem z urzędu występku prywatnoskargowego.

W art. 212 § 2 k.k. ustawodawca spenalizował zachowanie polegające na pomówieniu za pomocą środków masowego komunikowania innej osoby, grupy osób, instytucji, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej o takie postępowanie lub właściwości, które mogą poniżyć ją w opinii publicznej lub narazić na utratę zaufania potrzebnego dla danego stanowiska, zawodu lub rodzaju działalności. Zgodnie jednak z § 4 omawianego przepisu, ściganie tego przestępstwa odbywa się z oskarżenia prywatnego. W sprawach, których przedmiotem są występki prywatnoskargowe ustawodawca przewidział ingerencję prokuratora jedynie wówczas, gdy wymaga tego interes społeczny. W przedmiotowej sprawie należało zatem rozważyć, czy interes społeczny przemawia za objęciem ściganiem z urzędu omawianego występku. Zaznaczyć przy tym trzeba, że ustawodawca przewidując ingerencję prokuratora w sprawy o przestępstwa ścigane z oskarżenia prywatnego, „jeżeli tego interes społeczny”, nie zdefiniował tego pojęcia. W doktrynie przyjmuje się jednak, że przy ocenie ustalonych w sprawie okoliczności pod kątem istnienia, bądź nie istnienia rzeczonego interesu społecznego w obejmowaniu ściganiem z urzędu występków prywatnoskargowych, odwołać się należy do trzech grup okoliczności, które mogą mieć dla tej oceny znaczenie, w tym: charakteryzujących stronę przedmiotową czynu (np. szczególna złośliwość, działanie w miejscu publicznym, istotna szkoda jako skutek) oraz jego sprawcę (tj. jego właściwości i warunki osobiste), odnoszących się do osoby pokrzywdzonego (ułomność, zależność od sprawcy i inne okoliczności utrudniające pokrzywdzonemu realizację jego uprawnień z zakresu oskarżenia prywatnego), związanych z uchybieniami popełnionymi w toku dotychczasowego postępowania prowadzonego z oskarżenia prywatnego.

Prowadzenie postępowania z oskarżenia publicznego w sprawie skierowanej przeciwko czci indywidualnych osób, będących reprezentantami organów ścigania i organów wymiaru sprawiedliwości oraz administracji rządowej, w której zasadą jest ściganie z oskarżenia prywatnego, jest nieuzasadnione przede wszystkim z tego względu, że pokrzywdzona jest prawnikiem, która potrafiłaby dochodzić obrony swych praw przed sądem, z tytułu naruszenia jej czci, jeśli taka byłaby jej wola. Jeśli zatem pokrzywdzona będzie czuła się pomówiona treściami zawartymi w omawianym „akcie oskarżenia” , będzie mogła samodzielnie dochodzić obrony swej czci wnosząc przeciwko autorom „pomówień” prywatny akt oskarżenia do sądu. Pokrzywdzona jest bowiem osobą dorosłą, samodzielną, która z racji posiadanego wykształcenia, wykonywanego zawodu, piastowanego stanowiska ma wiedzę i doświadczenie niezbędne do sformułowania pisma procesowego, inicjującego postępowanie sądowe w sprawie z oskarżenia prywatnego.

Sprawa dotyczyła prokurator Anny Surowiak, z którą według właściwości miejscowej i zawodowej sędziowie Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze utrzymywali kontakty służbowe PR 3 Ds. 359/17 – II K 1423/18 – V KO 85/18 – II K 38/19(20) (vide postanowienie II K 900/19 z dnia 8 lipca 2019 r.).

Grzegorz Niedźwiecki i Tadeusz Gał zostali koteryjnie skazani za poplecznictwo, fałszywy akt oskarżenia 3 Ds. 359.2017.D i naruszenie Polskiej Karty Praw Ofiary przez dyspozycyjną prokurator Annę Surowiak.

Ad. II

Sędzia Sądu Rejonowego w Legnicy Monika Gliniecka-Kaczmarek i sędzia Sądu Okręgowego w Legnicy Aleksander Żurakowski postanowili wykonać orzeczenie II K 38/19, którego nie ma w obiegu prawnym, zamieniając rzekomą grzywnę w wysokości 2000 zł na 50 dni bezprawnego pozbawienia wolności za własne nadużycia.

Sędziowie legniccy nie pozwolili oskarżonemu na wgląd do akt sprawy II K 38/19 twierdząc, że akta są w Departamencie Postępowania Sądowego Prokuratury Krajowej (orzekali przy pustym stole), nie wydali „skazanemu” na wielokrotne żądanie uwierzytelnionego odpisu wyroku II K 38/19 w trybie art. 157 § 1 k.p.k., nie otrzymali z II Wydziału Karnego Sądu Rejonowego w Legnicy odpisu orzeczenia do wykonania lub wyciągu, ze wzmianką o wykonalności, a w wypadku orzeczenia prawomocnego – z datą jego uprawomocnienia się w myśl art. 11 § 1 k.k.w. Orzekli o urojony wyrok.

Żaden funkcjonariusz służbowy nie odniósł się merytorycznie do:

faktu braku orzeczenia do wykonania. Sędzia nie podpisał wyroku o alfanumerycznym oznaczeniu II K 38/19. To wystarczająca przesłanka, aby uznać, iż taki wyrok nie istnieje i nie wywołuje skutków prawnych.,
zarzutu naruszenia 157 § 1 k.p.k. i art. 11 § 1 k.k.w.,
zarzutu nielegalności wyroku apelacyjnego IV Ka 436/20 utrzymującego w mocy wyrok II K 38/19 w zw. z niedopełnieniem obowiązku ustawowego z 105 § 2 k.p.k.,
zarzutu naruszenia 105 § 4 k.p.k. przez nienależnie obsadzonego sędziego sądu pierwszej instancji w związku z brakiem doręczenia pouczenia o zażaleniu do postanowienia II K 38/19 z dnia 18 stycznia 2021 r.,
zarzutu niewyjaśnienia wątpliwości, który wyrok stał się prawomocny: o alfanumerycznym oznaczeniu II K 38/20 czy o sygnaturze II K 38/19 i nie wskazując daty jego uprawomocnienia się,
obowiązku obligatoryjnego wznowienia postępowania II K 38/19 z urzędu przez właściwie obsadzony sąd na podstawie 542 § 3 k.p.k. w zw. z art. 439 § 1 pkt 6, 7, 9 i 11 k.p.k. i art. 17 § 1 pkt 1, 6 i 9-11 k.p.k.

Funkcjonariusze służbowi posłużyli się prywatnym, politycznym prawem jak za Stalina.

Nikt nie może powiedzieć, że zarówno wina i sprawstwo jak i wymierzona przez Sąd kara pozbawienia wolności nie budzi wątpliwości.

Grzegorz Niedźwiecki będzie nielegalnie, jak rot. Witold Pilecki, bezprawnie pozbawiony wolności.

Nikt nie może powiedzieć, że na podstawie zebranych dowodów okoliczności czynu i wina oskarżonych nie budzi wątpliwości.

Nie doszłoby do procesów karnych II K 851/18, II K 38/19, II K 900/19 przeciwko ofierze trzynastoletniego upokarzania, gdyby SSR Lucyna Domagała, postanowieniem I Co 3259/08 oddaliła zgodnie z uchwałą SN III CZP 23/06 Legalis Numer 74973 wniosek wierzyciela z dnia 10 listopada 2008 r. od przeprowadzenia egzekucji czynności zastępowalnej w trybie art. 1050 k.p.c.

Postępowania egzekucyjne trwały łącznie

W dniu 5 stycznia 2021 r. doręczono Grzegorzowi Niedźwieckiemu postanowienie z dnia 23 grudnia 2020 r., sygn. akt I Co 154/20, umarzające postępowania egzekucyjne wywołane postanowieniami z dnia 9 listopada 2016 r. i 5 czerwca 2017 r. w sprawie o sygn. akt I Co 441/16.

Postanowienie pierwotne I Co 3259/08 trwało od dnia 12 listopada 2008 r. do dnia uprawomocnienia się postanowienia o umorzeniu postępowania w sprawie z dnia 4 sierpnia 2015 r., tj. do dnia 14 sierpnia 2015 r. 2466 dni co stanowi 6 lat, 9 miesięcy i 2 dni.

Postanowienie o umorzeniu wydane w dniu 23 grudnia 2020 r. na podstawie art. 824 § 1 punkt 2 i punkt 6 k.p.c., uprawomocniło się w dniu 12 stycznia 2021 r. Postępowanie egzekucyjne I Co 441/16 trwało łącznie licząc od dnia doręczenia do Sądu wniosku o ponowne wezwanie dłużnika do wykonania czynności z dnia 26 listopada 2015 r., tj. od dnia 8 grudnia 2015 r. do dnia 12 stycznia 2021 r. 1862 dni co stanowi 5 lat, 1 miesiąc i 4 dni.

Postępowanie ponowne I Co 441/16 na wniosek wierzyciela z dnia 26 listopada 2015 r. trwało 1862 dni co stanowi 5 lat, 1 miesiąc i 4 dni, licząc od dnia 8 grudnia 2015 r., w którym wniosek doręczono do Sądu.

Postępowania egzekucyjne od chwili wszczęcia (I Co 3259/08, I Co 441/16), tj. od dnia 12 listopada 2008 r. do chwili ostatecznego umorzenia, tj. do dnia 12 stycznia 2021 r. trwały łącznie 4444 dni co stanowi 12 lat, 2 miesiące.

Postępowanie końcowe I Co 154/20, w którym postanowieniem z dnia 30 marca 2020 r. oddalono wniosek wierzyciela od przeprowadzenia egzekucji w trybie art. 1050 k.p.c. (uprawomocniło się dnia 22 lipca 2020 r.). Postępowanie I Co 154/20 zakończono w dniu 19 maja 2021 r. zwrotem tytułu wykonawczego wierzycielowi.

Postępowanie egzekucyjne I Co 154/20 trwało łącznie 415 dni co stanowi 1 rok, 1 miesiąc i 20 dni.

Postępowania egzekucyjne I Co 3259/08, I Co 441/16, I Co 154/20 świadczeń niepieniężnych określonych w tytule wykonawczym I C 1062/08 trwały łącznie od dnia 12 listopada 2008 r. do dnia 19 maja 2021 r. 4571 dni co stanowi 12 lat, 6 miesięcy i 7 dni.

Skargi na przewlekłość postępowań egzekucyjnych z wyłącznej winy organu egzekucyjnego były w pełni zasadne, niesłusznie i sprzecznie z prawem oddalane, bądź odrzucane.

Postępowania egzekucyjne prowadzone sprzecznie z prawem (vide SN III CZP 23/06 Legalis Numer 74973, art. 824 § 1 pkt 4 k.p.c., art. 2 ust. 2 ustawy o skardze) oraz postępowanie karne II K 900/19 prowadzone z naruszeniem postępowań nakazowych i w sprawach z oskarżenia prywatnego, zasady nemo iudex in causa sua, Polskiej Karty Praw Ofiary:

Postępowanie I Co 3259/08 prowadzili sprzecznie z prawem i dobrymi obyczajami SSR Lucyna Domagała i SSR Paweł Siwek przez 2466 dni co stanowi 6 lat, 9 miesięcy i 2 dni (12.11.2008 r. – 14.08.2015 r.).
Postępowanie I Co 441/16 prowadził sprzecznie z prawem i dobrymi obyczajami SSR Paweł Woźniak przez 1862 dni co stanowi 5 lat, 1 miesiąc i 4 dni (08.12.2015 r. – 12.01.2021 r.),
Postępowanie I Co 154/20 prowadzili przewlekle (nie wydając zarządzenia o zwrocie tytułu wykonawczego wierzycielowi wraz z wnioskiem) SSR Anna Romańczyk-Symonowicz i Wiceprezes SR Marek Gajdecki przez 415 dni co stanowi 1 rok, 1 miesiąc i 20 dni(30.03.2020 r. – 19.05.2021 r.).
Postępowania egzekucyjne I Co 3259/08, I Co 441/16, I Co 154/20 świadczeń niepieniężnych określonych w tytule wykonawczym I C 1062/08 trwały łącznie od dnia 12 listopada 2008 r. do dnia 19 maja 2021 r. 4571 dni co stanowi 12 lat, 6 miesięcy i 7 dni.
Postępowanie karne II K 900/19, prowadzone koteryjnie i sprzecznie z prawem (brak skargi uprawnionego oskarżyciela, 501 pkt 2 k.p.k., art. 500 § 3 k.p.k., art. 506 § 6 k.p.k. w zw. z art. 506 § 3 k.p.k.) przez SSR Joannę Dworzycką-Skrobowską i Prezesa SR Agnieszkę Kałużną-Rudowicz na rzecz prokurator Prokuratury Rejonowej w Jeleniej Górze Anny Surowiak, z którą utrzymują kontakty służbowe (II K 1423/18 – 3 Ds. 359/17), dotyczy postępowań byłego Prezesa Sądu Okręgowego w Jeleniej Górze Wojciecha Damaszko (II Cz 222/18, II Cz 260/18, II S 5/18, II S 12/18, II S 16/18, II S 21/18, II S 8/19, II S 12/19, II S 14/19), który orzekał złośliwie i stronniczo oraz z naruszeniem zasady iudex inhabilis (art. 379 pkt 4 k.p.c.) w postępowaniu II S 14/19 (II K 38/19 – V KO 85/18 – II K 1423/18 – 3 Ds. 359/17), w związku z postępowaniem I Co 441/16.

Żadne określenia tych funkcjonariuszy nie będą inwektywami, znieważeniem, zniesławieniem, czy fałszywym zawiadomieniem o popełnieniu przestępstwa (art. 119 § 1 pkt 4 k.p.k.). Te istoty nie wiedzą co to jest bezstronność, praworządność, zasady działania organów państwa, obowiązku przestrzegania prawa, przyzwoitość i zasady współżycia społecznego, godność człowieka, sumienie oraz zakaz stosowania tortur.

Gdyby wyroki były legalne i słuszne, to funkcjonariusze publiczni postawiliby zarzuty Grzegorzowi Niedźwieckiemu tożsamych czynów jako recydywiście, ponieważ określam ich jako zbrodniarze stalinowscy. Nikt zdrowy na ciele i umyśle nie dopuściłby się szesnastoletniego terroru państwowego.

5390 dzień terroru – co zrobiły wam moje dzieci

https://grzegorz-niedzwiecki.hexcom.net/wp-content/uploads/2016/11/11-lat-zniewolenia.pdf

https://grzegorz-niedzwiecki.hexcom.net/2016/11/16/poklosie-niczego/

https://grzegorz-niedzwiecki.hexcom.net/wymiar-niesprawiedliwosci/

https://demokracjaisprawiedliwosc.pl/wymiar-niesprawiedliwosci/

https://www.trybunal-narodowy.pl/producenci-przestepcow/

Żądam doręczenia tej skargi wszystkim aresztom śledczym i zakładom karnym oraz do Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości (MTS) z siedzibą w Hadze.