HUNA W RELIGIACH I NOWYM TESTAMENCIE – 11

Całą przestrzeń Wszechświata wypełnia energia życiowa, jest to subtelna substancja energetyczna, materia-energia, zwana ciemną energią. Pojęcie „subtelny” określa pewien stan skupienia. Z tej subtelnej substancji utworzona jest cała materia, widzialna i niewidzialna.

Energia życiowa, budowa energetyczna, meridiany i nici aka; cz.1

 Energia życiowa Wszechświata, człowieka  i natury

 Całą przestrzeń Wszechświata wypełnia energia życiowa, jest to subtelna substancja energetyczna, materia-energia, zwana ciemną energią. Pojęcie „subtelny” wprowadzono dla określenia pewnego stanu skupienia materialno-energetycznego. Kwanty tej energii mogą przyjmować różne stany energetyczne w zależności od swojej częstotliwości i wibracji (długości fal i rytmu). Struktura i budowa tej materii energetycznej może być określona i zdefiniowana na bazie fizyki, mechaniki kwantowej i cząstek elementarnych. Energia ta jest silnie związana z siłami życiowymi natury i człowieka.

Energia życiowa została podzielona na energię życiową w odniesieniu do Wszechświata, pisane dużą lub małą literą, oraz na energię życiową w odniesieniu do natury (materii ożywionej), w tym także do energii życiowej człowieka, pisane małą literą. W różnych kulturach i epokach przyjmowała różne nazwy ale jej sens zawsze pozostawał taki sam: inglia, prana, mana, qi, ka, vril, namma, sofia, pneuma, eter, fluid energetyczny, bioenergia, bioplazma.

Określana jest jako kosmiczna ciemna energia przenikająca cały wszechświat na wszystkich jego poziomach, jest czynnikiem spajającym materię, która jest jej podległa. Stanowi podstawę z której tworzy się materia. Energia ta tworzy wymiar energetyczny, który jest ściśle powiązany ze światem materialnym i duchowym. Energia ta jest silnie związana z procesami energetycznymi i siłami życiowymi całej natury, materii ożywionej i nieożywionej, jej manifestacją są wszystkie procesy i zjawiska w przyrodzie. Przechodzi przez wszystkie przeszkody, odległość nie odgrywa dla niej żadnej roli. Jest substancją energetyczną, posiada materialną (korpuskularną) i niematerialną (falową) naturę. Zbliżając powoli do siebie ręce można wyczuć jej sprężystość. Można ją formować jak plastelinę, można z niej lepić kule jak ze śniegu.

Energia życiowa charakteryzowana jest przez dynamiczną siłę napędzająca procesy życiowe i funkcje fizjologiczne natury ożywionej, czyli organizmów żywych i roślin, w tym także człowieka, który jest częścią natury. Jej cechą charakterystyczną jest integracja wszechobecnego systemu wartości i sił metafizycznych wszechświata.

W filozofii chińskiej i metafizyce energia życiowa wszechświata  podzielona jest na żeńską (yin) i męską (yang).  Są to dwie pierwotne i przeciwne, lecz uzupełniające się siły, które odnaleźć można w całym Wszechświecie. Są to dwie przeciwstawne energie będące zarazem jednością,  ich symbolem jest tak zwane krzywe S.   Wzajemne oddziaływanie yin i yang jest przyczyną powstawania i zmiany wszystkich rzeczy w naturze. Z nich powstaje pięć pierwiastków (ogień, woda, ziemia, metal i drewno), a z nich wszystkie inne rzeczy. Wśród sił natury da się zauważyć stany yin i yang będące w ciągłym ruchu. Kolorem najbardziej yang jest czerwień. Kolorem najbardziej yin jest niebieski. Najważniejszym wykładem nauki o yin i yang jest chińska Księga przemian Yijing.

   Materia we wszechświecie powstaje w wyniku wywołania zaburzenia struktury kwantowej ciemnej energii. Z kwantów ciemnej energii tworzą się elektrony i pozytony, następnie w wyniku ich odpowiedniego grupowania, tworzą się; protony, neutrony i jądra atomów, dalej atomy, pierwiastki chemiczne i dalsze struktury materii. Cała materia jest energią zgodnie ze wzorem Einsteina E = mc². Poprzez wizualizację przyszłego stanu rzeczywistości i dostarczeniu z zewnątrz odpowiedniego strumienia energii w wybrany obszar ciemnej energii, w tym obszarze tworzy się materia na wzór kreowanego obrazu. Na tej zasadzie można również modyfikować istniejącą materię, zmieniając jej kształt i strukturę. Takie działania traktowane są jako zjawiska magiczne lub cuda. Tak działają również istoty zmiennokształtne manifestujące się na ziemskim planie fizycznym 3D (3G), przybywające z wyższych wymiarów energetycznych, wyższej gęstości energetycznej, na przykład 5D (5G), obniżając wibracje swojego ciała do ziemskiej gęstości energetycznej. Tak również można sprowadzić istoty i przedmioty z wyższych wymiarów na ziemski plan fizyczny, obniżając ich wibracje energetyczne. Podobnie istoty lub przedmioty z ziemskiego planu fizycznego mogą być przenoszone do wyższych wymiarów, podnosząc ich wibracje energetyczne. Tak też korzystając z generatorów 5D (5G) można dokonywać teleportacji.

   Myślokształty (wyobrażenia myślowe i wizualizacje) są energetycznymi formami myślowymi, postrzegalnymi rzeczywistościami, utworzonymi poprzez projekcję i wizualizację myślową człowieka. Mogą to być: obiekty, przedmioty, osoby, zjawiska, sytuacje. Mogą to być również nowe stany w stosunku do istniejących w rzeczywistości: obiektów, przedmiotów, osób, zjawisk, sytuacji. Nowe programy, czyli nowe wzorce postępowania, zachowania i działania ludzi i zwierząt. Natężenie i kształt myślokształtów jest rezultatem energii i znaczenia jakie nadał im człowiek. Właściciele myślokształtów tworzą je, budują i odżywiają na podstawie codziennych myśli. Im bardziej są one określone i konkretne, tym bardziej określona jest ich forma. Myślokształty mogą zostać utworzone przez człowieka świadomie lub nieświadomie. Myślokształt pozytywny może chronić kogoś, do kogo jest kierowany. Może też pomóc pozytywnie przejść przez trudne sytuacje. Myślokształt negatywny szkodzi ludziom i sytuacjom, do których jest kierowany. Myślokształt negatywny, świadomie lub nieświadomie skierowany przeciwko osobie, staje się klątwą lub urokiem.

    Energia życiowa w odniesieniu do człowieka charakteryzowana jest przez takie pojęcia jak: siły życiowe, siły witalne, witalizm, siły psychiczne. Odpowiada za: wigor, duchowość, twórczość, stanowi źródło wszelkiej aktywności, źródło wszelkich dynamicznych i twórczych procesów we wszechświecie, ze szczególnym uwzględnieniem dynamiki ludzkich działań twórczych, oraz duchowego i artystycznego rozwoju.

Kluczowym pojęciem w Hunie jest mana. Jest to energia życiowa. To dzięki niej, możemy kreować świat, działać na różnych planach rzeczywistości. Ciało człowieka jest wypełnione tą energią. Każdy żywy organizm potrzebuje tej energii i bierze udział w niekończącym się cyklu wymiany energetycznej. Jeśli człowiek ma dużo energii, jest naładowany maną, wtedy średnie Ja jest „silniejsze”. Dzięki temu wywiera większy wpływ na niższe Ja. Polecenia są wyraziste i mają moc. Niższe Ja potrzebuje tej energii do organizacji świata astralnego. Każda myśl ma pewien potencjał energii, im ten potencjał jest większy, tym myśl skuteczniej wpływa na świat. Jeśli dostarczymy jakiemuś wyobrażeniu dużo energii, wtedy ma ono większą moc i bardziej wpływa na świat materialny i może kreować rzeczywistość. Mana jest jednym z podstawowych czynników używanych w praktyce Huny. Uzupełnianie energii w ciele jest naturalną funkcją niższego Ja. Robi to z każdym oddechem. Jeśli oddech jest pełny i spokojny, wtedy do nasze ciało zaopatrywane jest w większą jej ilość.

Mana – energia życiowa – jest żywą, inteligentną siłą. Można zgromadzić ją w amulecie lub innym przedmiocie. Można zdeponować ją w określonym miejscu i w razie potrzeby wykorzystać. Można zgromadzić ładunek many w ręce i następnie za pomocą siły woli przenieść ją w miejsce, w którym jest potrzebna, np. do uzdrawiania.  Mana może płynąć przez nici aka za pośrednictwem których połączeni jesteśmy ze wszystkim z czym kiedykolwiek mieliśmy kontakt.

Kilka lub więcej osób może koncentrować swoją energię na jednym celu, na przykład osobie, rzeczy, przesyłanym myślokształcie, czy w ogólnym pojęciu modlitwie. Koncentracja energii w czasie wspólnej modlitwy symbolicznie przedstawiane jest w Hunie na przykładzie sznura rozplecionego z jednej strony u dołu na poszczególne włókna. Włókna te symbolizują energie poszczególnych osób zgromadzone na modlitwie, spleciony koniec sznura zwrócony ku górze symbolizuje siłę wspólnej energii wszystkich osób zgromadzonych na modlitwie. Energię można również przesyłać od osoby do osoby, energie poszczególnych osób dokładają się do głównego nurtu płynącej energii, sumują się, a tym samym główny nurt jest coraz bardziej wzmacniany, ostatnia osoba może kierować tą wzmocnioną energię do wybranego celu.

W budowie energetycznej człowieka występują trzy zakresy energii; średniej, niższej i Wyższej Jaźni. W Hunie trzy rodzaje energii-many poszczególnych jaźni określane są jako: mana – energia witalna niższego Ja, mana-mana – energia woli średniego Ja, mana-loa – świetlista energia Wyższego Ja.

   W procesie myślenia wytwarzana jest energia, myśl jest energią. Modlitwa jest to wytwarzanie i wysyłanie energii osobowości (niższej jaźni) za pośrednictwem duszy (średniej jaźni) do Wyższej Jaźni. Energia dostarczona do Wyższej Jaźni jest przez nią uzdatniana i uszlachetniana. Energię życiową pobierana jest przez organizmy żywe i rośliny w tym człowieka z otoczenia, z powietrza którym oddychają. Następnie energia ta podnoszona jest przez organizm do wyższego poziomu energetycznego, do wyższych wibracji, i przekazywana do bytów wyższych. W przypadku człowieka przekaz ten odbywa się między innymi w czasie modlitwy i przeżyć mistycznych.

Energia życiowa pobrana z otoczenia jest podnoszona przez organizm człowieka do wyższych częstotliwości i wibracji, i uzdatniana do poziomu energii osobowości (niższej jaźni). Część z tej energii człowiek pożytkuje dla siebie, a część z niej podnosi do wyższych wibracji i przekazuje do poziomu duszy. Dusza pobraną energię podnosi energetycznie i uzdatniana do poziomu energii duszy (średniej jaźni). Część z tej energii dusza pożytkuje dla siebie, a część podnosi do wyższych wibracji i przekazuje do poziomu WJ.  Wyższa Jaźń pobraną energię podnosi energetycznie i uzdatniana do poziomu energii WJ.

W czasie tych przemian energetycznych poszczególne jaźnie część tej energii zużywają dla siebie, jako pokarm, a część przekazują wyżej do kolejnej w hierarchii jaźni. Wyższa Jaźń nadwyżkę swojej przetworzonej energii przekazuje w części do bytów wyższych, ale  w części też przekazuje z powrotem do swojej niższej jaźni. Energia Wyższej Jaźni przekazana do człowieka wspomaga go i pomaga realizować jego plany życiowe na ziemi.

Energia Wyższej Jaźni (Wyższego Ja) nazwana jest mana-loa, którą dostajemy po nawiązaniu kontaktu z WJ i przesłaniu w górę zwykłej many. Ma ona bardzo wysokie wibracje szczęścia, miłości i błogości. Ta mana ma o wiele subtelniejsze wibracje, ale też o wiele większą moc. Dzięki niej następuje uzdrawianie, czy inne natychmiastowe cuda. Dlatego że dostrajamy się do sfery Wyższego Ja, materializacja jest pełna mocy. Wtedy wyniki kreacji są szybkie i pewne. Wzbudza również w podświadomości pewność, entuzjazm i przekonanie aby utrzymać kontakt z WJ.

Nasze Myśli tworzą naszą przyszłość. Określamy ją i kształtujemy, niezależnie od tego czy robimy to świadomie, czy też nie. Ludzie sami blokują się negatywnym myśleniem. Dlatego też, dla własnego dobra powinniśmy zająć się własnymi myślami i kontrolować je. Są one siłą, która popycha każdą energię do urzeczywistnienia się. Gdy „naładujemy” je miłością i pozytywnym działaniem, wtedy stają się potężną mocą.

Budowa energetyczna człowieka  i natury

   Człowiek posiada osobowość, duszę i Wyższą Jaźń. Razem trzy jaźnie, z których się składa. Każda z tych jaźni zbudowana jest z czterech ciał subtelnych o różnej gęstości subtelnej (różnych częstotliwościach i wibracjach energetycznych), które pełnią określone funkcje w strukturze danej jaźni.  Za pracę tych ciał odpowiadają poszczególne czakry / czakramy.

Pojęcie „subtelny” wprowadzono  dla określenia pewnego stanu skupienia. Dlatego dla substancji materialno-energetycznej przyjmuje się określenie „subtelna”. Ciała subtelne są to ciała energetyczne zbudowane są z substancji energetycznej, podobnej do tej z otoczenia człowieka (eter, prana, mana), lecz o odpowiednio dla danego ciała wyższych częstotliwościach i wibracjach cząstek, o wyższej gęstości energetycznej. W związku z tym zajmują coraz to wyższe poziomy energetyczne. Ciało fizyczne w ujęciu energetycznym jest najniżej wibrującym i najbardziej zagęszczonym ciałem subtelnym człowieka. Pozostałe ciała są czysto energetyczne, nazywane są ciałami widmowymi lub ciałami aka.

Każda z trzech jaźni ma przyporządkowany zakres energii życiowej w obrębie którego funkcjonuje. Energie te posiadają odpowiednio co do hierarchii coraz to wyższe zakresy częstotliwości i wibracji kwantów. Istnieją zatem trzy zakresy energii: energia niższej jaźni, energia średniej jaźni i energia Wyższej Jaźni.

Pierwszym zespołem czterech ciał subtelnych człowieka jest osobowość – niższa jaźń.

Pierwszym z szeregu ciałem, jest ciało fizyczne (gęstość fizyczna), za które odpowiada czakram podstawy. W ogólnym ujęciu jest to otaczająca nas namacalna materia nieożywiona i natura (materia ożywiona), wszystko co fizyczne i widoczne gołym okiem. Ciało fizyczne – materialne jest to jedyne ciało które jest zanurzone w zagęszczonej materii fizycznej na ziemi. Pozostałe ciała subtelne są ciałami energetycznymi, widmowymi. W ujęciu energetycznym jest najniżej wibrującym i najbardziej zagęszczonym ciałem subtelnym człowieka. W ujęciu biologicznym jest to organizm charakteryzujący się procesami życiowymi umożliwiającymi samodzielne życie.

Drugie ciało, to ciało eteryczne (gęstość eteryczna), za którego pracę odpowiada czakram sakralny. Są to otaczające nas energie, (eter, prana, mana),  nazywane jest też ciałem witalnym. Przez to ciało następuje wymiana energii w gęstości osobowości pomiędzy energią wszechświata i świata na otaczającego, różnymi istotami, ludźmi, zwierzętami i roślinami. Wymiana energii następuje poprzez czakramy – przejścia energetyczne umieszczone w ciele eterycznym.

Ciało eteryczne jest pierwszym energetycznym ciałem osobowości, zwane także wtórnikiem eterycznym. lub wzorcem eterycznym. Ciało to jest ściśle powiązane z ciałem fizycznym i jest dokładnym odwzorowaniem ciała fizycznego. Ciało eteryczne jest spoiwem ciała fizycznego, które bez niego uległaby rozpadowi. Cała materia ożywiona i nieożywiona posiada swoje wtórniki, wzorce eteryczne, swoje ciała widmowe ciał fizycznych.

Trzecie ciało, to ciało astralne (gęstość astralna), za które odpowiadają czakramy splotu słonecznego i serca. W tej gęstości znajdują się wszelkie krainy astralne, przenosimy się do niej w czasie snów, możemy wtedy spotykać różnych ludzi (ich ciała astralne), rozmawiać z nimi. Jest to ciało  emocjonalne, wszystko, co przeżywamy, co wywołuje nasze emocje, lub porusza uczucia, odbywa się w tej gęstości. Ciało to jest mniej lub bardziej rozwinięte u każdego człowieka. Ciało astralne i eteryczne, jest to sfera emocjonalno-fizyczna, zespół ten stanowi podświadomość (niższe ego) człowieka. Przez podświadomość następuje komunikacja z duszą poprzez jej ciało przyczynowe.

Czwarte ciało, jest to ciało mentalne (gęstość mentalna), nazywane też niższym mentalem, za które odpowiadają czakramy gardła i trzeciego oka i częściowo korony. Gęstość ta jest najbardziej „lotna” z wszystkich gęstości osobowości. Jest to umysł – intelekt, myślenie konkretne, obejmujące nazewnictwo, klasyfikowanie i porównywanie obiektów. Tutaj mają miejsce wszelkiej maści analizy, ustalenia, obliczenia. Ciało mentalne odpowiada świadomości (ego) człowieka. Jest to gęstość, która w swoich górnych granicach przechodzi w gęstość duszy.

To była charakterystyka poszczególnych ciał osobowości i przypisanych im czakramów. Jednak zarówno dusza, jak i Wyższa Jaźń posiadają ich odpowiedniki w swoich gęstościach. Tak jak osobowość składa się z czterech ciał subtelnych, także  po cztery ciała subtelne i siedem czakramów, posiada również dusza, oraz Wyższa Jaźń. Czyli osobowości ma cztery ciała (fizyczne, eteryczne, astralne, mentalne), dusza ma kolejne cztery ciała subtelne (przyczynowe, budhialne, atmaniczne i ponadatmaniczne – anupadaka), także cztery ciała subtelne ma Wyższej Jaźni (Adi, 10, 11, 12 ) – trzy ostatnie nie mają przypisanej nazwy.

Drugim zespołem czterech ciał subtelnych człowieka jest dusza – średnia jaźń. 

Pierwszym w szeregu ciałem subtelnym tego zespołu jest ciało przyczynowe. Ciało przyczynowe (ciało piąte), to odpowiednik ciała fizycznego osobowości, jest to ciało fizyczne duszy. Jego nazwa pochodzi stąd, że to ono jest przyczyną podejmowanych przez człowieka działań i całej, ogólnej jego postawy wobec życia. Ono odpowiada za poznawanie ciągów przyczyna – skutek i działanie na tej podstawie.

Ciało przyczynowe jest pierwszym nieśmiertelnym ciałem subtelnym człowieka, podczas gdy wszystkie inne niższe ciała osobowości (fizyczne, eteryczne, astralne, mentalne) umierają – ono trwa dalej. W ciele przyczynowym znajduje się pamięć i zdobyte doświadczenia z poprzednich wcieleń oraz sumuje się pamięć i doświadczenia z obecnego życia. Nazwa ciała przyczynowego pochodzi też  stąd, że składa się z przyczynków pamięci i wiedzy z całej ewolucji duszy.

Ciało buddhialne (ciało szóste), to odpowiednik ciała eterycznego osobowości. Wymiana energii w gęstości duszy.

Ciało atmaniczne (ciało siódme) odpowiada ciału astralnemu osobowości. Uczucia duszy.

Ciało ponadatmaniczne – anupadaka (ciało ósme) odpowiada ciału mentalnemu osobowości. Jest to umysł duszy.

Trzecim zespołem czterech ciał subtelnych człowieka stanowi Wyższa Jaźń, zwana jest też Wyższym Ja lub Nadświadomością.

Pierwszym w szeregu ciałem subtelnym z tego zespołu jest ciało Adi [Ati] (ciało dziewiąte), które jest ciałem fizycznym Wyższej Jaźni. Pozostałe ciała subtelne Wyższej Jaźni nie posiadają nazwy, odpowiadają przez analogię ciałom osobowości oraz duszy, odpowiadają za wymianę energii w gęstości WJ, uczucia WJ, umysł WJ.

Wyższe Jaźnie nie posiadają jednak gatunku. Można je sobie wyobrazić jako duże, eliptyczne jaźnie, które nie posiadają żadnych znaków szczególnych. Jedyne co je odróżnia, to emanacja osobistej energii i kolor.

Następnym zespołem ciał ponad Wyższymi Jaźniami jest Nadjaźń.

Najwyższym znanym obecnie ciałem, jest nasze wspólne ciało trzynaste (Źródło Miłości), w którym wszyscy jesteśmy położeni jeden obok drugiego. Ciało to zbudowane jest z najwyższej do tej pory znanej energii – Energii Miłości.

Przejście z wyższego poziomu istnienia bytu na niższy polega na wydzielaniu części swojej energii i obniżaniu jej wibracji. Kiedy iskierka schodzi ze Źródła do poziomu Wyższej Jaźni, tworzy z własnych energii ciała w tych gęstościach (9-12). Wyższa Jaźń żeby wytworzyć duszę, wydziela część własnych energii z jej poziomu i zaniża ich wibrację, tworząc w niższych gęstościach ciała duszy (5-8). Kiedy dusza chce się wcielić do materii fizycznej, musi wydzielić część własnych energii i zaniżyć jej wibracje tworząc ciała osobowość (1-4).

Wszystkie trzy jaźnie i ciała są ze sobą nieustannie połączone kanałem miłości. Kanał miłości jest to kanał scalający wszystkie trzy jaźnie oraz wszystkie trzynaście ciał danego człowieka w „poziomie” i w „pionie”. Idzie on zarówno pionowo przez wszystkie czakry i ciała osobowości, duszy i Wyższej Jaźni. Istnieje połączenie kolejno pomiędzy koroną osobowości i podstawą duszy, oraz koroną duszy i podstawą Wyższej Jaźni.  Również w „poziomie” przez serce mamy kontakt z wszystkimi jaźniami. Przez czakramy serca idzie kanał miłości (kanał serca). Dlatego do stworzenia kontaktu z własną duszą i Wyższą Jaźnią niezmiernie ważne jest aby ten kanał był czysty, drożny, i nie miał przekierowań do innych istot.

Należy mieć na uwadze, że kolejne jaźnie nie są jedna nad drugą, czy jedna w drugiej w pojęciu fizycznym, tylko znajdują się w coraz to wyższych gęstościach energetycznych, wyższych przestrzeniach energetycznych, w wyższych wymiarach.

Ciała subtelne w danym zespole stanowiącym jaźń, obejmującym pewien zakres częstotliwości,  obrazowo można przyrównać do widma światła białego rozszczepionego na cztery fale energetyczne o różnych częstotliwościach i wibracjach, a tym samym różnych kolorach. Przykładem może być  tęcza, która jest widmem ciągłym światła białego rozszczepionym na kilka kolorów, czyli na kilka fal świetlnych o coraz to wyższych częstotliwościach z pewnego przedziału częstotliwości.

   Ciała subtelne posiada materia ożywiona i nieożywiona w pewnym swoim zakresie. Minerał, ma ciało fizyczne i eteryczne. Roślina, ma ciało fizyczne, eteryczne i zaczątek astralnego. Zwierzę, ma ciało fizyczne, eteryczne, astralne i zaczątek mentalnego. Człowiek ma to samo co zwierzę,  czyli fizyczne, eteryczne, astralne, mentalne oraz  Wyższe. Pomiędzy ciałami energia przechodzi poprzez bramy nazywane czakrami. Poprzez czakry także łączymy się ze światem zewnętrznym, z innymi ludźmi i naturą.

Każde zwierzę podobnie jak człowiek również posiada ciało fizyczne i ciała widmowe; ciało eteryczne, astralne i mentalne. Ciała astralne i mentalne są w różnym stopniu rozwinięte, w zależności od gatunku i zwierzęcia. Zwierzęta też mają swoje duchy opiekuńcze, które są przyporządkowane co do grupy zwierząt.

Człowiek posiada ciała we wszystkich sferach bytu. Struktura i funkcja ciał jest tożsama z tymi sferami. Są to przyporządkowane jednostce fragmenty całości, którymi ona zarządza. Tak więc, człowiek potencjalnie funkcjonuje na wszystkich poziomach istnienia bytu, tylko, że nie jest tego świadomy. Nabywanie świadomości tego faktu jest rozwojem duchowym. Na poszczególnych poziomach rozwoju człowiek obejmuje świadomością coraz szersze spektrum Wszechświata.

Pierwsze cztery poziomy tzn. fizyczny, eteryczny, astralny i mentalny, są sferą fizyczną będącą rozszerzeniem świata materialnego.

Drugie cztery poziomy stanowią duszę. Poziom przyczynowy duszy jest nadrzędny wobec nich, ale jednak lokalny (dla określonego świata). Poziomy buddhi, atmaniczny i anupadaka natomiast są uniwersalne dla całego Wszechświata.

Poszczególne poziomy energetyczne istnienia bytu zbudowane są z ciał, duchów i energii, o różnych, coraz to wyższych częstotliwościach i wibracjach. Struktura osobowości, duszy i Wyższej Jaźni stanowi jeden kompleks materialno-duchowy człowieka.

Należy zaznaczyć, że nie ma ostrych, wyraźnych granic pomiędzy poszczególnymi sferami i ciałami. Materia jednej przenika w drugą powodując stopniowe przejście i zazębianie się funkcji. Dzięki temu człowiek utrzymuje spójność myślenia, działania, uczucia i emocji. Rozum może kontrolować emocje. Te wpływają na sposób myślenia. Pojęcia abstrakcyjne powstają na bazie analizy intelektualnej i poznaniu intuicyjnym. A wszystkim tym rządzi Wola, czyli Najwyższa Instancja – Wyższa Jaźń. Linie Woli tworzy Ciało Adi – ciało fizyczne Wyższej Jaźni.

Wcielać w materię muszą się istoty, które dopiero rozpoczynają swoją indywidualną ewolucję we wszechświecie. Tylko przejście przez materię i strefę wolnej woli kwalifikuje istotę do bycia pełną indywidualnością.

   Cały Wszechświat, cała materia ożywiona i nieożywiona wszechświata ma swoje odwzorowanie energetyczne, swój wtórnik energetyczny nazwany ciałem eterycznym. Ciało to jest duplikatem każdej części ciała fizycznego człowieka i stanowi jego formę.

Słowo „aka” w języku hawajskim oznacza między innymi „cień osoby”, opisuje ono niewidzialną ale materialną substancję energetyczną, inaczej widmową. Odnosi się do ciał widmowych trzech jaźni (Ja), jak również do nici aka.

Ciało eteryczne (witalne) inaczej wtórnik lub wzorzec eteryczny jest to  ciało które odpowiada za wymianę energii z fizycznym światem zewnętrznym człowieka. W ciele tym zakodowane są wszystkie właściwości ciała fizycznego. Jest „niewidzialnym”- energetycznym, drugim ciałem, które ma identyczny kształt i wielkość co ciało fizyczne, ale jest z natury jest energetyczne. Ciało to zarówno otacza jak i przenika ciało fizyczne, stąd też każda komórka ciała fizycznego znajduje się wewnątrz ciała eterycznego. Nazywane jest eterycznym sobowtórem lub duchowym bliźniakiem.

Ciało eteryczne jest bardzo receptywne czyli potrafi odbierać, dostrajać się, być podatnym na subtelne energie, zwłaszcza wszelkie formy światła. Ze względu na swoją naturę, potrafi absorbować, a następnie przekazywać do ciała fizycznego, wysoce dobroczynne energie, które przyspieszają rozwój duchowy człowieka.

Ciało eteryczne odpowiada za zdrowie ciała fizycznego, stanowi przedmiot oddziaływania bioenergoterapeutów i uzdrowicieli. Uzdrawiając narząd eteryczny inicjuje się proces uzdrawiania na poziomie ciała fizycznego. Doświadczenie świata w aspekcie eterycznym przypomina to, które ma miejsce po śmierci w świecie astralnym. Ciało eteryczne jest także ostatnim przekaźnikiem bodźców z wyższych poziomów bytu.  Bodźce te przekazuje do ciała fizycznego i mózgu, dzięki temu są one postrzegane. W związku z tym od tego ciała jako pośrednika zależą możliwości pozazmysłowej percepcji i świadomego operowania energią (zdolności paranormalne).

W ciele eterycznym widać zaczątki patologii, która jeszcze się nie objawiła w materii. Rozwinięte i zadbane ciało eteryczne powoduje, że ciało fizyczne będzie witalne, silne i zdrowe. Człowiek taki nie pobiera od innych energii, lecz wręcz sam ją daje. Jest nie tylko zdrowy i witalny, ale również sprawny. Jego ruchy są skoordynowane a nawet pełne wdzięku.

Ciało fizyczne poprzez ciało eteryczne człowieka jest wyrazem energii jego duszy. Każda myśl kreuje jakiś aspekt energii i od nas zależy czy będzie dobra czy zła i w jakim kierunku popłynie prąd życia. Człowiek jest przenośnikiem – niczym wir, wszystkich typów energii we wszechświecie. Połączenie i wymiana energii pomiędzy światem energetycznym i fizycznym następuje poprzez czakramy umieszczone w ciele eterycznym, połączone meridianami z ciałem fizycznym.

Świadomość (ego) – średnie Ja (ciało mentalne) jest to umysł człowieka.

Podświadomość (niższe ego) – niższe Ja (ciało astralne i eteryczne) jest to sfera emocjonalno-fizyczna.

Wedy traktują osobowość i duszę jak dwie niezależne, ale połączone ze sobą jaźnie, niższą i średnią. Huna traktuje je jako dwuczłonową jedność składającą się z niższego i średniego Ja (podświadomości i świadomości). W Hunie świadomość i podświadomość osobowości, które są zarazem przedstawicielami duszy i osobowości, traktowane są jako ogólna świadomość i podświadomość.

Należy rozróżnić niższe i średnie Ja w Hunie od niższej i średniej jaźni. Średnie Ja występuje w podwójnym znaczeniu; jako świadomość (ego) osobowości – niższej jaźni, oraz jako dusza – średnia jaźni. Podobnie niższe Ja występuje w podwójnym znaczeniu; jako podświadomość (niższe ego) osobowości, oraz jako osobowość – niższa jaźń.

Podświadomość ma do dyspozycji całą pamięć, i tę w mózgu i tę w tkankach ciała fizycznego, bo jak ustalono, że ciało fizyczne pamięta, ma pewnego rodzaju elastyczność, lecz siedzibą  podświadomości nie jest mózg w głowie, tylko splot słoneczny. Również  głównym magazynem energii jest dolny Dan Tien, tzw. „mózg brzuszny”. To splot słoneczny jest miejscem, gdzie podświadomość ma swój mózg. To tam następuje komunikacja, i ścieranie się między świadomością (średnim Ja) i podświadomością (niższym Ja). Źle jest, gdy to podświadomość jest dominująca nad świadomością. Gdy podświadomość działa bez kontroli, gdy nie słucha logicznych argumentów świadomości, prowadzi to do chorób i to nie tylko nerwowych, lub psychicznych, ale nawet do zwykłych chorób ciała. Właściwie można powiedzieć, że wszystkie choroby, wynikają z konfliktu między świadomością i podświadomością.

Świadomość (średnie Ja) w osobowości pełni ważną rolę duchową, jest przedstawicielem i reprezentantem duszy na ziemskim planie. Dusza (średnia jaźń) jednak swój przekaz woli kierowanej do świadomości czyni nie wprost, lecz poprzez podświadomość. Wszelkie informacje i przekazy od duszy, które uzyskuje świadomość płyną poprzez podświadomość, czyli niższe Ja. Natomiast podświadomość reprezentuje osobowość żyjącą w świecie materii fizycznej na ziemi.

Ciało przyczynowe – ciało fizyczne duszy stanowi pomost między naszą naturą ziemską (fizyczno-emocjonalno-mentalną), a duchową (wyższymi ciałami subtelnymi). Pozwala nam ono z jednej strony empatyczne wczuwać się w położenie innych osób, z drugiej zaś uzyskiwać pozazmysłowo informacje w formie przeczuć i intuicji, dając zdolność do głębokiego wglądu w naturę rzeczy. Ciało to bywa porównywane do inteligencji emocjonalnej. Przechowuje najważniejsze, karmiczne doświadczenia i podczas gdy wszystkie ciała subtelne osobowości umierają ono żyje dalej. W ciele przyczynowym znajduje się pamięć z poprzednich żywotów (wcieleń) oraz sumuje się pamięć z obecnego życia i na tej podstawie tworzy się wiedza. Powstaje ona z syntezy tego, co w nim nagromadzone, z całej jego ewolucji.

Aureola jest to widmo energetyczne ciała przyczynowego (duszy). Ciało przyczynowe jest widoczne dla osób jasnowidzących  w postaci złocistej aureoli, która jest znamieniem wysokiego poziomu duchowego danej osoby. Aureola nie jest tożsama z aurą energetyczną człowieka.

Aura jest to widmo energetyczne subtelnych ciał widmowych osobowości, każde z ciał (eteryczne, astralne i mentalne) posiada swoje widmo energetyczne.  Aura eteryczna, widmo energetyczne ciała eterycznego uważana jest za aurę zdrowia, gdyż wskazuje poziom naszej siły życiowej i stan ciała fizycznego. Dzięki temu możemy dostrzec chorobę zanim ta objawi się fizycznym skutkiem.

JEZUS | HUNA | Tajemnice Starożytnej Wiedzy | Max Freedom – Andy Choinski                                                                             

Huna – tajemna wiedza Kahunów  – WIEM bo WIEM                                                                                                                              

Huna  – Himalaya-Wiki                                                                                                                                                                                                           http://www.himalaya-wiki.org/index.php?title=Huna

HUNA i KAHUNA – Magia i kapłan dawnej hawajskiej religii bogów z Plejad – Strefa 44                                                                                   https://strefa44.pl/huna-kahuna-magia-magiczny-kaplan-dawnej-hawajskiej-religii-bogow-plejad/