Uchodźcza ciąża mnoga

Angela Merkel została człowiekiem roku 2015 wg Magazynu Time. Mniejsza o kryteria, które zawsze w takich rankingach są mało obiektywne i pozostają odbiciem ogólnie wyznawanego „światopoglądu” zarządzających danym medium. Ostatnio na podobnej zasadzie oberredaktor Michnik otrzymał nagrodę hiszpańskiego El Pais za całokształt działalności. Jak to mówią każda pliszka swój ogonek chwali, bo przecież całokształt łatwiej uzasadnić no i powszechnie znana jest linia redakcyjna hiszpańskiego dziennika i jego powiązania z hiszpańskimi socjalistami. Ciągnie swój do swego i wzajemnie wystawia mu moralną legitymację. Mamy już jednego docenionego pośród naszego establishmentu za całokształt. Nie było za co konkretnie, to całokształt wykuty odpowiednim lobbingiem pomógł wynieść Wajdę na hollywoodzkie salony. W całokształcie, co równie ważne łatwiej zatraca się to, co mogłoby rzucić na tę moralność cień.

Ale mniejsza o te celebryckie zabawy. Co do Angeli, to proponujemy, aby koniecznie rozważyć jej ponowną kandydaturę na człowieka roku. Tym razem 2016. Jest jedyną znaną nam kobietą, która z wielkiej miłości, (które to miłości zazwyczaj skutkują burzą hormonalno-emocjonalną, ew. ciążą) zaszłą w ciążę mnogą. A mnogość tej ciąży liczona jest w co najmniej setkach tysięcy i przekroczyć może nawet milion, bo sprawa (czytaj ciąża) jest rozwojowa. Uchodźcza ciąża mnoga jest ewenementem w światowej skali. Zastanawiamy się nawet, czy Nobel nie byłby w tym przypadku bardziej adekwatny? Oczywiście pokojowy, chociaż nie wiemy, gdzie do poczęcia doszło. Chyba jednak nie w pokoju a raczej na salonach.

W ślad za tą miłością, jak widzimy nie idzie jednak macierzyńskie oddanie. Czyli samo życie. Łatwo jest zaspokoić potrzebę doznań i uniesień, gorzej z zaangażowaniem w męczące i kosztowne wychowanie. Łatwiej zaprosić w świetle kamer (czytaj począć), by zaskarbić sobie ową miłość, gorzej z przygotowaniem wyprawki dla licznej rodzinki.

Wyrodna matka Angela, w miarę, jak ciąża się rozwija zdaje się być i zaskoczona i przerażona rozmiarem odpowiedzialności, więc rozpuściła wici po całej europejskiej familii w poszukiwaniu rodzin zastępczych dla jej licznego potomstwa. W znanych nam przypadkach rodziny zastępcze muszą spełnić odpowiednie kryteria i pokonać wyboistą ścieżkę proceduralną, aby móc zająć się przysposobionymi wychowankami. W Unii jednak wszystko, jak wiemy jest na opak wg schematu socjalistycznego dziwadła.  W unijnej rodzinie zastępczej nie pozostawia się wyboru. Jest to rodzaj wychowawczej łapanki dla opornych zagrożonej, jak się okazuje sankcją finansową w wysokości 250 tys. Euro za jednego nie zaadoptowanego do europejskiej rodziny.

Jakoś całkiem umknęło mainstreamowym komentatorom, my w każdym razie nie widzieliśmy takich opinii, że patologia UE sięgnęła zenitu posuwając się do barbarzyńskiego handlu ludźmi. Tam, gdzie człowiek zostaje wyceniony w wartościach finansowych z tym właśnie mamy do czynienia. Coś, co po zniesieniu niewolnictwa było dotychczas przestępstwem karanym więzieniem oficjalnie zostaje usankcjonowane w politycznym dyskursie. Czyż trzeba lepszego dowodu na to, że tzw. demokracja jest tylko alternatywną formą zniewolenia, pod płaszczykiem, której można ukryć każdy amoralny czyn? Usprawiedliwiany dodatkowo w oficjalnej propagandzie właśnie wysoką moralnością i odruchem humanitarnym. Słowom i pojęciom w zdegenerowanych środowiskach nadaje się przeciwstawne znaczenia. Świat przestaje być zrozumiały i o to chodzi tzw. elitom. Coś, co przestaje być zrozumiałe, odnosić się do klarownej etyki przeszłości może w procesie budowania kosmopolitycznego ładu globalnego uzyskać nowe znaczenie i rozumienie.

Z pozdrowieniami red. nacz. Liber