Prędkość prądu elektrycznego. Rezultaty pomiarów i analiza wyników. Cz.3

2. Prędkość rozprzestrzeniania się prądu elektrycznego po cienkim przewodzie miedzianym

Pomiary:

r2 = 2,5*10^-4 m – promień przewodu z miedzi bez izolacji;

l1 = 3,876 m – przewodnik bazowy;

l2 = 0,372 m – przewodnik kontrolny;

Dt2 = 9*10^-9 s – czas opóźnienia impulsu;

V = 12,3 V – napięcie impulsu

Analiza wyników:

V2 = (l1 – l2)/Dt2 = 3,893333[3]*10^8 m*s^-1 – prędkość rozprzestrzeniania się prądu elektrycznego po przewodniku

w2 = V2/h0 = 1,88260190144*10^15 s^-1 – częstotliwość wirowania elektrin po orbicie położonej najbliżej przewodnika;

U2 = 2p*r2*w2 = 2,9571841516*10^12 m*s^-1 – orbitalna prędkość elektrino pierwszej orbity wirującego pakietu;

Vs2 = U2*r2 = 7,392960379*10^8 m^2*s^-1 – polowa prędkość elektrino w elektrostatycznym polu danego przewodnika;

n2 = mє*U2/є*Еcu= 6,03252498464*10^17 – ilość elektroujemnych pól atomów przewodnika, jednocześnie oddziaływujących z każdym elektrino wirującego potoku;

L2 = V2*Dt2 = 3,504 m – długość impulsu elektrycznego po przewodniku;

np2 = L2/h0 = 1,69434171129*10^7 – ilość wirujących pakietów w nanosekundowym impulsie;

Nє = V*Dt2/F0 = 1,42968687584*10^17 – pełna ilość elektrin w impulsie;

Di2 = V*є/F0 = 3,15748620797*10^-2 A – naprężenie prądu w impulsie;

n2 = V/F0 = 1,588540973*10^25 s^-1 – częstotliwość przechodzenia elektrino przez przewodnik =n1;

nєp = Nє/np2 = 8,43800790781*10^9 – ilość elektrino w jednym wirującym pakiecie;

k2 = (nєp/2p)-1/2 = 3,6642913317*10^4 – ilość elektrino przebywających na jednej trajektorii w wirującym pakiecie;

n2 = nєp/k2 = 2,3025549259*10^5 – ilość orbit w wirującym pakiecie;

V =F0*n2*k2*w2 = 12,3V