Płaska Ziemia, czemu nie płaski Księżyc?

Wszyscy znamy koncepcję płaskiej Ziemi, która po paruset latach odwrotu teraz wraca na salony. Ta koncepcja głosimniej więcej tyle: „Teoria „Płaskiej Ziemi” zakłada m.in., że Ziemia jest płaskim dyskiem, nie kulą, który się porusza w górę, stąd wrażenie grawitacji (siła bezwładności). Słońce i Księżyc są kulami, ale są znacznie mniejsze niż się to nam przedstawia i obracają się wokół dysku Ziemi, stąd wrażenie jej obrotu. Te ciała niebieskie są też znacznie bliżej Ziemi (Słońce tylko 4000 mil od niej). Wg. płaskoziemców to, że Ziemia krąży wokół Słońca jest oszustwem mediów i naukowców.” No właśnie księżyc jest kulą, Mało tego, według niektórych,  nie naturalną kulą ale przez kogoś zbudowaną: „1. Orbita Księżyca jest jakby zaplanowana. Znajduje się w dokładnie takim punkcie miedzy Słońcem […]

Wszyscy znamy koncepcję płaskiej Ziemi, która po paruset latach odwrotu teraz wraca na salony. Ta koncepcja głosimniej więcej tyle:

„Teoria „Płaskiej Ziemi” zakłada m.in., że Ziemia jest płaskim dyskiem, nie kulą, który się porusza w górę, stąd wrażenie grawitacji (siła bezwładności). Słońce i Księżyc są kulami, ale są znacznie mniejsze niż się to nam przedstawia i obracają się wokół dysku Ziemi, stąd wrażenie jej obrotu. Te ciała niebieskie są też znacznie bliżej Ziemi (Słońce tylko 4000 mil od niej). Wg. płaskoziemców to, że Ziemia krąży wokół Słońca jest oszustwem mediów i naukowców.”

No właśnie księżyc jest kulą, Mało tego, według niektórych,  nie naturalną kulą ale przez kogoś zbudowaną:

„1. Orbita Księżyca jest jakby zaplanowana. Znajduje się w dokładnie takim punkcie miedzy Słońcem i Ziemią, że idealnie przykrywa tarczę naszej gwiazdy podczas zaćmień.
2. Ze swoją wielką średnicą, 3474 km, jest nieprawdopodobnie duży w stosunku do małej Ziemi. Jowisz, który jest największą planetą Układu Słonecznego ma 64 księżyce, największy z nich Ganimedes ma średnicę 5268 km. Duża wielkość naszego Księżyca czyni go piątym pod względem wielkości satelitą w naszym Układzie Słonecznym.
3. Brak jest przekonującej teorii naukowej, która wyjaśniłaby obecność Księżyca.Nasz satelita to nie jest przechwycona nieregularna planetoida typu Fobosa i Deimosa, czyli księżyców marsjańskich. To jest dobrze ukształtowany regularny obiekt wielkości małej planety. Jest prawie idealnie okrągły tak jak Ziemia. Skoro naukowcy twierdzą, że Księżyc powstał w wyniku jakiejś ogromnej kolizji z naszą planetą to, dlaczego i Ziemia i Księżyc nie są nieregularne, jeśli chodzi o kształt? Nie wiadomo jak to możliwe, że jedna planeta podzieliła się na dwa dokładnie sferyczne obiekty. Robin Brett z NASA powiedział wręcz: „Łatwiej jest wyjaśnić nieistnienie Księżyca niż jego istnienie.”
4. Eksperymenty wykazują, że Księżyc jest pusty. W 1969 roku NASA uderzyła w powierzchnię srebrnego globu za pomocą lądownika księżycowego. Wielkość eksplozji po impakcie szacowano na 1 tonę TNT. Po tym eksperymencie, Maurice Ewing, dyrektor projektu Lunar Seismic Experiment (Księżycowy Eksperyment Sejsmiczny), powiedział „To było jakby ktoś walnął w dzwon, jedno uderzenie a wibracje odbieraliśmy przez 30 minut.”. Po jednej z kolejnych misji powtórzono eksperyment, ale hipotetyczna siła eksplozji sięgała 11 ton TNT. Po takim uderzeniu Księżyc rezonował przez 3 godziny i 20 minut. Ten eksperyment pokazał też coś nieoczekiwanego. Księżyc zakołysał się w tak precyzyjny sposób jakby miał jakiś wielki system hydraulicznego zderzaka. Wtedy właśnie Sean C. Soloman z MIT powiedział, że wyniki eksperymentu sugerują „przerażającą możliwość, że Księżyc może być pusty.”
5. Cienka skorupa księżycowa ma około 32 kilometry grubości jednak jest ona stworzony z takiej listy elementów, które czynią ją nadzwyczajnie twardą, prawie jak pancerz zaprojektowany do wytrzymanie potężnych uderzeń. Naukowcy nie są w stanie policzyć ogromnych ilości tytanu znalezionych w skałach księżycowych. Na powierzchni znaleziono również izotopy Uranu 236 i Neptuna 237, które powstają wyłącznie w wyniku reakcji jądrowych i są znajdowane na Ziemi w odpadach nuklearnych.”

Radzieccy naukowcy poszli dalej i uznali Księżyc za gigantyczny statek kosmiczny:

„Jeśli materiał ma być użyty do ochrony ogromnego satelity aby chronić go przed rozmaitymi niekorzystnymi warunkami, począwszy od wysokiej temperatury, przez promieniowanie kosmiczne, aż po bombardowanie meteorytów, eksperci prawdopodobnie użyliby – jak je nazywają – odpornych metali. W tym przypadku nie jest do końca jasne dlaczego kosmiczne kamienie są takimi kiepskimi przewodnikami ciepła – fakt ten sam w sobie jest absolutnie niezwykły – czyż jednak nie o to chodziło konstruktorom super sputnika Ziemi? Z inżynieryjnego punktu widzenia statek kosmiczny, który my nazywamy Księżycem, ma doskonałą konstrukcję. Jeśli zamierza się wysłać w przestrzeń kosmiczną jakiś sputnik, wówczas dobrze jest jeśli ma on pustą przestrzeń w swoim wnętrzu. W tym samym czasie byłoby naiwnością wyobrażać sobie, że taki doskonały pojazd kosmiczny jest gigantycznym i pustym pudłem, zbudowanym w niewielkiej odległości od Ziemi. Wiele wskazuje na to, że mamy do czynienia ze starożytnym statkiem kosmicznym, którego wnętrze wypełniono paliwem dla jego silnika i materiałami potrzebnymi do napraw oraz narzędziami do nawigacji i obserwacji. Innymi słowy taki pojazd zawierał w sobie wszystko co potrzebne było Karaweli Wszechświata być czymś w rodzaju arki Noego, chroniącej w swoim wnętrzu całą cywilizację przez okres nawet tysięcy lat. W sposób naturalny powłoka takiego super pojazdu kosmicznego musi być niezwykle mocna, aby wytrzymać uderzenia meteorytów i gwałtowne zmiany temperatur pomiędzy ekstremalnym ciepłem, a ekstremalnym zimnem. Prawdopodobnie pokrywa ta ma dwie warstwy. Wewnętrzna warstwa, która jest pancerzem, ma 32 km grubości a zewnętrzna, złożona z różnego rodzaju materiałów, ma ok. 5 km. W niektórych miejscach Księżyca – zwłaszcza tam, gdzie znajdują się kratery, pokrywa zewnętrzna jest bardzo cienka lub nie ma jej wcale”.

Jest też koncepcja, że Księżyc jest hologramem Znaczy naszego satelitę zasłania hologram, a co to się dzieje na rzeczywistym Księżycu, to szkoda gadać.  Ponoć żyje tam 250 milionów ludzi. David Icke mówił, że reptilianie tam siedzą i sterują ludźmi na Ziemi, a to co widzimy jako naszego satelitę to 

target=”_blank” rel=”noopener”>iluzja.  Potwierdzeniem, że Księżyc to hologram mają być tzw. ’fale księżycowe” obserwowane przez domorosłych astronomów.

Ale czy Księżyc jest płaski?

Wybrałem się w nocy z 29 na 30 kwietnia tego roku z moim aparatem Nikon Coolpix P 900, żeby sfotografować Księżyc w pełni.  Piszę jakim aparatem fotograficznym robiłem zdjęcia nie dlatego, żeby go zareklamować, tylko, żeby, jak rasowy naukowiec, opisać jaki sprzęt użyłem w badaniach. I oczywiście, jak rasowy naukowiec, zaraz po otrzymaniu jakichkolwiek wyników piszę publikację, znaczy się ten wpis. Zabrałem się do fotografowania i dostałem ciekawe obrazki. Poniżej jest zdjęcie przekształcone do odcieni szarości, żeby lepiej było widać, co jest co i z lewej jest zdjęcie bez naniesionych linii, a z prawej z naniesionymi przykładowymi liniami prostymi. Niektóre przecinają się pod kątem prostym.

Na kuli linie łączące dwa punkty, z pozycji obserwatora zewnętrznego spoza kuli, w większości przypadków nie są proste i nie przecinają się pod kątami prostymi. Chyba, że zachodzi szczególny przypadek i obserwator patrzy na wprost takiego przecięcia, albo krzywizna linii jest tak skorygowana, że wyglądają na proste. Tu akurat zaznaczone linie przecinające się pod kątem prostym są nieco oddalone od centrum fotografii,  co może sugerować, że Księżyc jest płaski.. Zaciekawił mnie również obiekt oznaczony żółtą elipsą wyglądający jak czworoboczna budowla, albo piramida. Interesująca jest też duża liczba świecących punktów, które może lepiej widać na nieskorygowanym zdjęciu obszaru trochę przesuniętego względem powyższego zdjęcia, pokazanym poniżej. Widać na nim wiele linii prostych, które mogą świadczyć, że Księżyc jest jednak płaski.

Z innych obserwacji, zaciekawiło mnie, że wnętrze krateru jest bardzo jasne, jak to widać na poniższym obrazku.

Również zastanowiło mnie czemu księżyc akurat na dole był wystrzępiony. To pojawiało się na wszystkich zdjęciach na których występowała dolna część Księżyca. Nawet uwidoczniło się to na

target=”_blank” rel=”noopener”> filmie, który nagrałem. Raczej to nie był problem aparatu. Choć kto wie.

Jeśli to nie problem aparatu, to Księżyc powinien być gładkim kołem. Chyba, że Ziemia jakiś fragment Księżyca akurat przesłania. Może to był jakiś cień Ziemi. Choć z innych fotografii Księżyca wynika, że Ziemia trochę inaczej rzuca cień.

Być może na wszystkie moje problemy z Księżycem mądrzy ludzie już znaleźli odpowiedzi, tylko ja ich nie znam.
Gwoli rzetelności naukowej zrobiłem internetowy risercz i znalazłem, że w 2015 na Youtube ktoś zamieścił filmik o płaskim

target=”_blank” rel=”noopener”> Księżycu nad płaską Ziemią.  Autor coś tam mówi  również o tym, że Księżyc jest przeźroczysty i widać za nim gwiazdy. Ja raczej przychylałbym się do poglądu, że to sztuczne satelity przelatujące przed Księżycem w pobliżu Ziemi, które można zobaczyć teleskopem, a nie gwiazdy za nim. Dla ścisłości dodam, że autor podaje, jakoby w połowie XIX wieku obserwowano gwiazdy prześwitujące przez Księżyc, a wtedy satelity stworzone przez ludzi jeszcze nie latały.
​Jak widać wiele tajemnic kryje nasz satelita.