Do kogo przemawiają politycy?

Jeszcze zanim przejdziemy do tematyki świątecznej chcemy w dwóch kolejnych wpisach, jako rodzaj podsumowania, zaprezentować rysunkowo i kupletowo dwie kluczowe postacie polskiej polityki. Pretekstu ku temu dostarczyły nam jakieś partyjne meetingi, na których jak zwykle stado hien czarowało tłum osłów. Osły wydaje się zostały uwiedzione skutecznie i przekonane do pozostania na kolejne lata w tym morganatycznym związku. I obiecany kuplecik:

Czy się z was ktoś zastanawiał

Wtedy, kiedy „on” przemawia

Czyim się przejmuje losem

Komu prawi gromkim głosem?

Większość powie jasna sprawa

Polityka nie zabawa

Każdy, kto jest z rządu rodem

To przejmuje się…narodem.

Naród sen mu z powiek spędza

Żeby mu nie była nędza

Żeby praw był swoich pewien

I żeby…no sam już nie wiem.

Demokracja tak już ma to

Że polityk jest jak Katon

I nawet na wielkim głodzie

Myśli wprzódy o narodzie.

Myśl prowadzi na manowce

Takieśmy są biedne ba…owce

Będąc jedną nogą w grobie

Wiemy już…myślą o sobie.

I siebie samych słuchają

Głosem swym się napawają

W intelekcie swym się pławią

Losem naszym też się bawią.

Tworzą nowe dekoracje

Żeby wspomóc swoją rację

I mnożą klakierów masy

Nie żałując przy tym kasy.

Jeśli tylko chcesz wyników

Masz te trzydzieści srebrników

Lepsza niźli nędza nasza

Przecież dola jest Judasza.

Interes też swój tym mierzą

Że gardzą swoją macierzą

I się cieszą, gdy ich wspiera

Z zagranicy ród bankiera.

Więc poprośmy polityka

By nie zwlekał i powtykał

Po słuchawce w każde ucho

Żeby wreszcie było głucho!

Z pozdrowieniami Liber