Jazzująca klasyka rocka

Miłośnikom mocniejszego zespołów takich jak AC/DC, Motörhead, Black Sabbath, KISS, Van Halen, Thin Lizzy Aerosmith czy Deep Purple nie trzeba specjalnie rekomendować. Nawet jeśli czyjś gust muzyczny oscyluje w innych klimatach rockowych, to wpływ wymienionych grup na ewolucję gatunku / gatunków jest tak znaczny, że nie sposób przed nimi uciec. Ich kompozycje inspirowały kolejne pokolenia rockmanów a niektóre utwory dziś są powszechnie uznawane za klasyki gatunku, na których grać uczą się przyszłe gwiazdy sceny rockowej. A jeśli się uczą, to pewne, że wcześniej czy później zaczną przerabiać. Sam tak robiłem i wiem jak wielką to daje uciechę. I chyba każdy z zespołów związanych z szeroko rozumianą muzyką rockową kiedyś próbował swych sił w przerabianiu takich utworów jak Smoke on the […]

Miłośnikom mocniejszego zespołów takich jak AC/DC, Motörhead, Black Sabbath, KISS, Van Halen, Thin Lizzy Aerosmith czy Deep Purple nie trzeba specjalnie rekomendować. Nawet jeśli czyjś gust muzyczny oscyluje w innych klimatach rockowych, to wpływ wymienionych grup na ewolucję gatunku / gatunków jest tak znaczny, że nie sposób przed nimi uciec. Ich kompozycje inspirowały kolejne pokolenia rockmanów a niektóre utwory dziś są powszechnie uznawane za klasyki gatunku, na których grać uczą się przyszłe gwiazdy sceny rockowej.

A jeśli się uczą, to pewne, że wcześniej czy później zaczną przerabiać. Sam tak robiłem i wiem jak wielką to daje uciechę. I chyba każdy z zespołów związanych z szeroko rozumianą muzyką rockową kiedyś próbował swych sił w przerabianiu takich utworów jak Smoke on the Water Deep Purple czy Paranoid Black Sabbath i wielu innych. Dzięki temu wciąż można je usłyszeć na koncertach różnych grup a i nierzadko pojawiają się na płytach jako tzw. covery. Dzięki temu również wciąż żyją, wciąż inspirują i wciąż wpływają na rozwój rocka.

Powstała w 1993 r. w Brunszwiku formacja Jazzkantine w swej twórczości z powodzeniem mieszała różne gatunki muzyczne – jazz, funky i hip – hop zyskując uznanie słuchaczy i krytyków, poparte przyznaniem w 1995 r. „Echo Award”, uznawanej za najważniejszą nagrodę niemieckiego przemysłu muzycznego. Potem zajęli się komponowaniem muzyki do przedstawień teatralnych by w 2008 r. powrócić do korzeni. Wtedy to ukazała się płyta Hell’s kitchen wypełniona jazzowymi wersjami klasyki rocka autorstwa wymienionych na wstępie zespołów.

Kojarzące się najczęściej z wyrazistymi riffami granymi na mocno przesterowanych gitarach kompozycje dostały całkowicie nowe aranże. I tak jak w początkach twórczości Jazzkantine znów wymieszali jazz, funky, hip – hop i jeszcze kilka innych stylistyk muzycznych. Efekt jest naprawdę zaskakujący. Ogromne znaczenie ma tu swobodne poruszanie się przez muzyków zespołu w bardzo różnorodnych stylistykach a także wykorzystanie bogatego instrumentarium. Dzięki temu płyta jest bardzo zróżnicowana i słuchając jednego utworu nie da się przewidzieć brzmienia następnego. Trudno oprzeć się wrażeniu, że podczas pracy nad płytą muzycy świetnie się bawili.

Jeśli zdecydujecie się Państwo sięgnąć po krążek brunszwickiego zespołu na pewno nie będziecie się nudzić i nieraz Was zaskoczy. A na zakończenie próbka możliwości Jazzkantine – teledysk do przeróbki utworu Highway to Hell zespołu AC/DC.

Wykonawca: Jazzkantine

Tytuł: Hell’s kitchen

Wydawnictwo: Sashimi Records, 2008.

Gatunek: jazz, rock, funky, hip – hop