Historia Jonii i Egiptu Huna w Starym Testamencie o.4

Mocarstwo Jonii powstało w południowej Europie, zajmowało tereny północo-wschodnie obecnego obszaru Morza Śródziemnego, była to wcześniejsza kolonia Atlancka, która ogłosiła niepodległość.

Historia Jonii i Egiptu Huna w Starym Testamencie o.4

Historia Jonii

Przed I Potopem na obszarze obecnego Morza Śródziemnego pomiędzy północnym wybrzeżem Afryki a południowym wybrzeżem Europy nie było morza, lecz uprawna dolina z dużymi jeziorami i rzekami, obecnie zatopionymi. Jonia oraz Dolny Egipt stanowiły jeden ląd. Dolny Egipt w tym okresie był oddzielony od Górnego płytkim Morzem Saharyjskim z wyspami, do którego od południa wpływał dzisiejszy Nil. Morze to był połączone od strony zachodniej z Atlantykiem.

Mocarstwo Jonii powstało w południowej Europie, zajmowało tereny północo-wschodnie obecnego obszaru Morza Śródziemnego, była to wcześniejsza kolonia Atlancka, która ogłosiła niepodległość. Były to obszary obecnej Grecji, Morza Jońskiego, Morza Egejskiego i Turcji. Społeczność Jonii powstała z wymieszania się ludności aryjsko-słowiańskiej z obszarów Europy i Azji z ludnością celtycką Atlancką będącą w dużym stopniu zesłańcami i uciekinierami politycznymi z upadłej moralnie Atlantydy. Z czasem tereny te zyskały strukturę państwową, a następnie około 13,5 tys. lat temu przekształciły się w Mocarstwo Jonii.

W Jonii stworzono struktury władzy na wzór pokojowej starożytnej cywilizacji Mu oraz pozytywną religię miłości, pozbawioną krwawych rytuałów, opartą na religii Mu i wywodzącym się z niej kulcie Ozyrysa.  Osiągnęła ona z czasem wysoki poziom rozwoju duchowego i technologicznego. Atlanci obserwując szybki rozwój Jonii i uznawanie przez jej społeczeństwo pozytywnych wartości, dostrzegli w tym wszystkim zagrożenie dla siebie, bo było to przeciwstawne do ich wartości przemocy, niewolnictwa i despotyzmu oraz krwawych obrządków religijnych. Postanowili zniszczyć Mocarstwo Jonii podobnie jak wcześniej kontynent Mu, czym 12,5 tys. lat temu doprowadzili do kolejnego konfliktu i kataklizmu światowego, I Potopu. Przystąpili do naprowadzania asteroidy, by ją zrzucić na terytorium Jonii. Jończycy zorientowali się w porę, korzystając z systemu wczesnego ostrzegania, i podjęli kontratak. W tym czasie Załoga planety-gwiazdolotu Nibiru, będącego w pobliżu Ziemi, zakłóciła działanie promienia trakcyjnego, przekierowując asteroidę, i zrzuciła ją na Atlantydę. W ten sposób bogowie ukarali upadłych moralnie Atlantów, ich agresję i bestialstwo.

Uderzenie w Ziemię asteroidy wywołało ruchy tektoniczne i przesunięcie biegunów magnetycznych Ziemi oraz globalne tsunami.  W wyniku tego kataklizmu określanego mianem I Potopu zatonęła Poseida, główna istniejąca wtedy wyspa Atlantydy, oraz znaczna część obszaru Jonii. Powierzchnia Ziemi została w znacznej mierze zniszczona wraz z całą infrastrukturą techniczną oraz cywilizacyjną, ponadto w psie przybrzeżnym cała infrastruktura została zatopiona w wyniku podniesienia się wód wszechoceanu. Pod wodą znalazło się około 25 milionów km kwadratowych terenów nadbrzeżnych, a także wiele wysp. Na starożytnych mapach wybrzeża widać różnicę 120 metrów w stosunku do dzisiejszych nabrzeży.

Zginęły wtedy dotychczas istniejące ziemskie cywilizacje, oraz znaczna część dorobku ludzkości ostatnich kilkuset tysięcy lat.  Kataklizm ten określany jest, jako kara bogów, która spadła na Atlantydę za upadek moralny jej mieszkańców, ale kara ta niestety dosięgnęła całą planetę i ludzkość Ziemi.  Po I Potopie 10,5 tys. lat pne, Nibiruanie powrócili na ziemię w celu jej odnowy i odbudowy oraz reaktywowania cywilizacji. Dostarczyli ludziom nasion, narzędzi rolniczych, wiedzy o hodowli zwierząt i gospodarce rolnej oraz planów odbudowy osad, miast i infrastruktury. Jednocześnie w wyniku zmian spowodowanych kataklizmem, Ziemia przyspieszyła i rok wynosił już 365 dni w porównaniu do 360 dni przed potopem.

Przed I Potopem na obszarze obecnego Morza Śródziemnego nie było morza, lecz dolina. z dużymi jeziorami i rzekami. Dolny Egipt w tym okresie był oddzielony od Górnego Egiptu płytkim Morzem Saharyjskim z wyspami, do którego od południa wpływał dzisiejszy Nil. Morze to był połączone od strony zachodniej z Atlantykiem.

Po I Potopie 10500 lat pne,  Cesarz Enki/Ptah wysłał Wielkiego Mistrza – Białego Głównego Kapłana Atlantydy Ozyrysa, wraz z żona Izydą i grupą kapłanów do Egiptu. W roku 9720 pne Ozyrys objął rządy na północnym wybrzeżu Afryki i w Dolnym Egipcie, w basenie obecnego Morza Śródziemnego. Obszar ten nazywany jest Imperium lub cywilizacją Ozyrysa, wzorowaną na religii i cywilizacji Mukulii. To Ozyrys wprowadzał prawo i Dekalog w Jonii i Egipcie.

W tym czasie na południu w Górnym Egipcie rządził brat Ozyrysa Set, wspomagany przez boga Marduka, Czarnego Kapłana. W 9270 roku pne, Set podstępnie zamordował Ozyrysa, zasiadł na tronie i zjednoczył Egipt. W 8920 roku pne syn Ozyrysa Horus zabił Seta i objął rządy w Egipcie i panował do roku 8620 pne.

Historia Egiptu

Po I Potopie Atlantyda jako imperium nie przestała istnieć. Została zatopiona ostatnia z jej głównych wysp na Atlantyku, Poseida, ale imperium przetrwało. Zostało odbudowane w Ameryce Środkowej z centrum w rejonie Wysp Karaibskich. Atlanci nadal dążyli do podporządkowania sobie całego świata.

W roku 8920 pne wybuchła I Wojna Piramidowa między bogami, po zabiciu Seta przez Horusa. Wywołana została przez młodsze pokolenie bogów, potomków  Enlila i Enkiego. Jedną stroną konfliktu był syn Seta, który stał na czele Unii Atlanckiej obejmującej siły spadkobierców Atlantów i prehistorycznego Sumeru, wspomaganych przez krwawego boga Marduka. Drugą stroną był Horus, jako Biały Cesarz i Główny Kapłan prehistorycznego Egiptu, sprzymierzony z Ramą, Imperatorem i Głównym Kapłanem I i II Aryjskiego Imperium Ramy ze stolicą Mohendżo Daro w Indiach.

Zacięte walki o dominację nad całym światem trwały z przerwami kilkaset lat w Afryce, Europie, Azji i Ameryce, czyli na całym świecie. Bogowie po obydwu stronach dysponowali bronią o najwyższej technologii: sterowanymi pociskami rakietowymi i różną bronią masowego rażenia, tak laserową jak i jądrową, statkami powietrznym w kształcie dysków i innymi maszynami latającymi. Po obu stronach wykorzystywano moc sił psychicznych zwane obecnie magią oraz cudami. W walkach zginęło setki tysięcy ludzi, zwierząt oraz zniszczono znaczną część terenów uprawnych. Duże połacie krajów zostały całkowicie spustoszone i zamienione w pustynie oraz napromieniowane. Na koniec, 8300 lat pne używając zaawansowanej technologii zniszczono podwójny ochronny firmament wodny rozciągający się nad Ziemią, który zapadł się, zalewając Ziemię wodami II Potopu, opisanego w Biblii. W konsekwencji kilkusetletnich zmagań aż 70 procent ziemi uległo zniszczeniu, lecz żadna strona nie odniosła zwycięstwa. Ponownie wzrósł poziom mórz i oceanów, woda zatopiła przybrzeżne miasta i osiedla.

Przed II Potopem który nastąpił 8300 lat pne, w roku 8620 władzę w Egipcie objął Thot syn Ptaha/Enki i panował do roku 7050 pne. Thot 16 tys. lat temu założył kolonię Atlantów w Dolnym Egipcie oraz stolicę Sais. Po I Potopie Thot zaprojektował i nadzorował budowę Wielkiej Piramidy w Gizie. W tym okresie, w erze Lwa został mechanicznie wycięty ze skały posąg Sfinksa. Następnie Anunnaki wybudowali na tym płaskowyżu Drugą i Trzecią Piramidę. Po II Potopie Thot niejako wydobył Egipt z wody. Zbudował tamy, śluzy i kanały melioracyjne. Wyremontował Wielką Piramidę. Wprowadził w Egipcie wierzenia z Mukulii-Mu i zasady organizacyjnie z Atlantydy.

W  roku 7800 pne wybuchła II Wojna Piramidowa między Nibiruanami. Potomkowie Enlila wystąpili przeciwko potomkom Enkiego z roszczeniami co do Wielkiej Piramidy, która była kosmicznym wielofunkcyjnym urządzeniem. Służyła między innymi do celów wojennych, komunikacyjnych i elektroenergetycznych. Wojna trwała 300 lat i zakończyła się mediacją, która doprowadziła do rozbrojenia Wielkiej Piramidy.

Według kapłana i uczonego egipskiego Manetona oraz historyka greckiego Herodota, którzy spisali chronologię dynastii władców prehistorycznego Egiptu, panowanie bogów Anunnaków w Egipcie obejmowało dwie dynastie, począwszy od około 21 do 7 tys. lat pne, i trwało łącznie 13 870 lat. Była to I Dynastia Bogów: Ptah/Enki, Marduk, Szu (do I Potopu 10,5 tys. pne); następnie Geb, Ozyrys, Set, Horus (10,5 – 8,62 tys. pne);  oraz II Dynastia Bogów: Thot i 11 bogów (8,62 – 7,05 tys. pne).

Po II Potopie od 7050 pne władzę pełniła III Dynastia Półbogów, reprezentowało ją 30 półbogów, towarzyszy Horusa, którzy rządzili Egiptem przez 3650 lat, 3400 pne.

Po rządach półbogów nastąpił okres 350 lat chaosu i walk między królami Dolnego i Górnego Egiptu o dominację i zjednoczenie kraju. Egipt zjednoczył około 3050 roku pne pochodzący z Górnego Egiptu Meni/Menes/Mises, który został królem całego Egiptu i dał początek Dynastii Faraonów.  Menes zasłużył się nie tylko zjednoczeniem kraju, był także prawodawcą, stworzył sieć kanałów irygacyjnych i infrastrukturę, był założeniem miasta Memfis. Chodź budowę sieci kanałów, infrastruktury i założenie miasta Memfis przypisuje się także na okres panowania półbogów.

W przeciągu ostatnich 100 tys. lat Ziemię nawiedziło pięć globalnych kataklizmów-potopów: 80, 50, 25 oraz 12,5 i 10,3 tys. lat temu. Ostatnie dwa Potopy I i II wystąpiły w stosunkowo krótkim przedziale czasowym od siebie, dlatego niekiedy w opisach przyjmowane są jako jeden wielki globalny potop. Ostatnia z wysp Atlantydy, Poseida została zatopiona w czasie I Potopu, natomiast cały obszar, który zajmowała Atlantyda wraz z koloniami w basenie Atlantyku z centrum w rejonie Wysp Karaibskich, został zalany i częściowo zatopiony w czasie II Potopu.

Główne źródła

Cywilizacje kosmiczne na ziemi, Janusz Bieszek

Słowiano-Aryjskie Wedy. O budowie Wszechświata i historii Człowieczeństwa. Część 2. https://indianchinook.wordpress.com/2015/02/08/slowiano-aryjskie-wedy-o-budowie-wszechswiata-i-historii-czlowieczenstwa-czesc-2/

 Dodatkowe źródła

Tajemnice Atlantydy, Michał Manzi

Starożytne tajemnice – Atlantyda – Zaginiona cywilizacja  http://forum.instytutnoble.pl/literatura-wiedza-wywiady-ciekawostki/14/seo/327/

Inna Historia Świata: Kres cywilizacji przedpotopowych; (I Potop) 

Inna Historia Świata: Tajemnice Prehistorycznej Turcji; (Jonia) 

Inna Historia Świata: Göbekli Tepe (wersja ze zdjęciami)  (Jonia) 

Inna Historia Świata: Zaginione miasta 

Inna Historia Świata: Kim byli Egipcjanie? 

Inna Historia Świata: Nieznane dzieje Egiptu 

Inna Historia Świata: Królewska rasa 

Inna Historia Świata. Tajemnice Sumeru: Wojny bogów 

\Inna Historia Świata: Tajemnice Sumeru. Wojny bogów cz.2