Pozorny kult matki Pana Jezusa cz.2.

Powyżej podałem biblijny obraz kultu złego ducha, który musiał ukazywać się Żydom – jako ludowi Bożemu, już w starożytności. Żydzi w tamtym czasie mieli pisma proroków, mieli proroków, którzy im podpowiadali prawidłowe wymogi Boga, a mimo to bardziej słuchali złego ducha w postaci kobiety w koronie, niż Boga, niż Bożego Słowa. Jak łatwo się zorientować wpływy tamtego demona trwają do dzisiaj.   1 Demony typu żeńskiego Demoniczne wpływy poprzez kobiety oddziaływujące ma mężczyzn o odpowiednich osobowościach: Kiedy chcemy zorientować się odnośnie dzisiejszej rzeczywistości, to najlepiej sięgnąć do źródeł, do praprzyczyny. Psychologia w swoich powrotach do przeszłości potrafi sięgać aż do okresu prenatalnego człowieka (w łonie matki), a także do różnych kulturowych wpływów przodków. Chrześcijaństwo idzie jeszcze dalej. Lud żyjący z […]

Powyżej podałem biblijny obraz kultu złego ducha, który musiał ukazywać się Żydom – jako ludowi Bożemu, już w starożytności. Żydzi w tamtym czasie mieli pisma proroków, mieli proroków, którzy im podpowiadali prawidłowe wymogi Boga, a mimo to bardziej słuchali złego ducha w postaci kobiety w koronie, niż Boga, niż Bożego Słowa.

Jak łatwo się zorientować wpływy tamtego demona trwają do dzisiaj.

 

1 Demony typu żeńskiego

Demoniczne wpływy poprzez kobiety oddziaływujące ma mężczyzn o odpowiednich osobowościach:

Kiedy chcemy zorientować się odnośnie dzisiejszej rzeczywistości, to najlepiej sięgnąć do źródeł, do praprzyczyny. Psychologia w swoich powrotach do przeszłości potrafi sięgać aż do okresu prenatalnego człowieka (w łonie matki), a także do różnych kulturowych wpływów przodków.

Chrześcijaństwo idzie jeszcze dalej. Lud żyjący z Bogiem jest w stanie sięgać praprzyczyny dzisiejszej rzeczywistości nie tylko w historii świata materialnego przodków, ale też do rzeczywistości duchowej, która od zamierzchłych czasów – istniejąc równolegle ze światem widzialnym, stara się wpływać na ludzi. Cofając się wstecz, zawsze można poszukiwać jeszcze dalej, w jeszcze wcześniejszych dziejach. Ale my zajmiemy się tylko pewnym zakresem z dziejów narodu wybranego, aby na przykładzie części historii ludzkości wyciągnąć pewne wnioski i uogólnienia.

Cofnijmy się do czasów króla Dawida – około 1000lat p.n. Chrystusa.

I możemy sobie powiedzieć, że wszystko zaczęło się gdy Dawid złamał Boże ustanowienie i zaczął uprawiać wielożeństwo.

Pierworodnym Dawida jest Amnon z Jezreelitki Achinoam. Ale Dawid ma też następne dzieci z następnymi kobietami i nie są one z narodu wybranego jak np. Maacha, córka króla Geszur. I z niej rodzi się Absalom IISam.3,3

– Maacha

Asa (911-870 p.Chr.) objął władzę nad Judą, IKról.15,9-10; „A sprawował ją w Jeruzalemie czterdzieści jeden lat; babka zaś jego nazywała się Maacha, a była córką Abszaloma.”

Moment obejmowania władzy króla Judy przez Asę i atmosfera duchowa były przeciwne młodemu królowi.

Było to po okresie 3 lat rządów Abijjama, którego matką była Maacha (córka Abszaloma) IKról.15,2. A Abijjam „Popełniał on wszystkie grzechy swego ojca, które ten czynił przed nim, a jego serce nie było szczerze oddane Panu, Bogu jego, jak serce Dawida, jego praojca.” IKról.15,3. I mimo że Asa obejmował władzę w młodym wieku, to nie uległ ludzkim i demonicznym presjom i „Uprawiających nierząd kultowy wyplenił z kraju i usunął wszystkie bałwany, które sporządzili jego ojcowie.”. Miał też na tyle odwagi, że IKról.15,12-13 „Nawet Maachę, swoją babkę, pozbawił godności królowej matki za to, że kazała sporządzić obrzydliwego bałwana Astarty. Asa kazał zwalić obrzydliwego bałwana i spalić nad potokiem Kidron.”.

Dlaczego tak rzadko wspomina się dzisiaj na kazaniach o kobietach o imieniu Maacha – córki króla Geszur – żony króla Dawida czy Machy – córki Abszaloma? Powód jest prosty. Miały możliwości wpływu, ale król Asa choć młody, to potrafił im się przeciwstawić i zniwelował ich odstępcze wpływy. Dlatego że młody król ukrócił praktyczne wpływy kobiet, to dalsze życie i 41 letnie panowanie Asy jest wartościowym przykładem jako świadectwo błogosławieństwa Boga dla ludzi i ich życia, ich przedsięwzięć, gdy opowiadają się jednoznacznie po stronie Boga.

Być może historie tych dwóch kobiet o imieniu Maacha nie są też zauważane dlatego, że były to nieskuteczne próby działania demonów na królów żydowskich przy wykorzystaniu bezbożnych kobiet. I te wstępne, nieudane wpływy nie odcisnęły się w sposób szczególny w świadomości wierzących.

W odniesieniu do dzisiejszej skali kultów demona ukazującego się pod postacią kobiety, jak i wpływów kobiet uprawiających w sposób szczególny kult kobiety widać, że gdy rozpowszechni się ten odstępczy kult, to nawet przywódcy kościołów mieniących się chrześcijańskimi idą na kompromis i nie mają odwagi przerwać odstępstwa, a nawet sami je uprawiają.

Ale zanim doszło do odstępstwa w dzisiejszej skali w Biblii napotykamy na następną ze szkodliwych kobiet.

 

– Izebel

Achab panuje jako król w Królestwie Izraelskim w latach 873-853 p.n.Chrystusa.

Duchowośc jaką wniosła żona Izebel do życia króla Achaba padła na podatny grunt: „Niczym to jeszcze nie było, że chodził w grzechach Jeroboama, syna Nebata,…”. Problemy mnożą się, gdy król Izraela „…lecz ponadto pojał on za żonę Izebel, córkę Etbaala, króla Sydonu, i służył Baalowi, i oddawał mu pokłon,” IKról.16,31. Dalej „I wzniósł ołtarz Baalowi w świątyni Baala, którą zbudował w Samarii.” IKról.16,32.

Następują konsekwencje bezbożności Achaba: nie ma rosy ani deszczu, nie ma owoców, brak plonów, niemożność zaspokojenia pragnienia IKról.17.

Jak wielu ludzi dzisiaj w Polsce czuje się niezaspokojonymi, niedowartościowanymi, poniewieranymi, czują się brudni, gorsi, nie przynoszą owoców, ani nie mają owoców błogosławionego życia? Ale chcą żyć po królewsku – jak Achab. A przecież jedyne co potrafią to zabierać, kraść, egoistycznie się bogacić – w tym i na udawanej pobożności. I jeszcze się tym szczycą, stroją się w bizantyjskie stroje i  puszą jakby byli królami.

Gdy mówimy o praktycznym oddziaływaniu złego ducha Izebel, to obserwujemy jego wpływ jako bardzo podobny w sposobach oddziaływania do wpływu kobiety Izebel. A kobieta Izebel mogła tak skutecznie oddziaływać na swego męża Achaba, gdyż miał on podatną ku temu osobowość. Podobnie dzisiaj, gdy zły duch Izebel napotka osobnika o osobowości Achaba, to efekt skutecznego wpływu prawie murowany.

Następnym z elementów ludzi o osobowości Achaba jest to, że przeciwstawiają się Bogu, niszczą Biblię, przeszkadzają innym w szukaniu Boga, w życiu z Bogiem. „Gdy bowiem Izebel kazała tępić proroków Pana, Obadiasz zgromadził stu proroków, ukrył ich po pięćdziesięciu w pieczarach i żywił ich chlebem i wodą.” IKról.18,4;13. Tacy poddani Izebel są na tyle ślepi, że nie dostrzegają związku przyczynowo – skutkowego. Prorok do Achaba: „Nie ja sprowadziłem nieszczęście na Izraela, lecz ty i ród twojego ojca przez to, że zaniedbaliście przykazania Pana, a ty poszedłeś za Baalami.” IKról.18,18.

 

Czy na Polskę spadają nieszczęścia?

 

Powstaje dla Achaba szansa na generalną przemianę jego postępowania: na odwrócenie się od bezbożności i życie z Bogiem „Poślij tedy teraz i zgromadź do mnie całego Izraela na górze Karmel oraz owych czterystu pięćdziesięciu proroków Baala i czterystu proroków Aszery, którzy jadają u stołu Izebel.” IKról.18,19.

Niektórzy ludzie nawet wykonują pewne ruchy, są świadkami nadnaturalnego działania Boga tak, jak tego świadkiem był Achab, gdy ogień z nieba strawił przemoczoną ofiarę Eliasza IKról.18,38, gdy spadł deszcz po trzech latach suszy, gdy Eliasz biegł przed rydwanem Achaba. „cały lud zobaczył, padł na twarz, mówiąc: Pan jest Bogiem!”, a mimo to Achab nie idzie za Bogiem, a wraca do swojej Izebel „Achab opowiedział Izebel wszystko, co uczynił Eliasz i jak kazał wybić mieczem wszystkich proroków Baala.” IKról.19,1. „Wtedy Izebel wyprawiła gońca do Eliasza z takim poselstwem: To niechaj uczynią bogowie i niechaj sprawią, że jutro o tym czasie uczynię z twoim życiem to samo, co stało się z życiem każdego z nich.” IKról.19,2.

Achab ma idealną szansę aby metanoia, aby zmienić swoje myślenie i postępowanie, aby nawrócić się do Boga. Cały lud jest z Bogiem, prorocy Baala zostali zabici, Bóg chciał go wspierać i prorok Eliasz był u jego boku. Ale Achab ma problemy ze samym sobą: z wyglądu jest mężczyzną, ale jego osobowość, duchowość, jest zniewieściała. Jego ciało, duch i dusza są poddane niewieście – Izebel. Jej wpływ jest na tyle potężny, że nawet Eliasz „Zląkł się więc i ruszył w drogę, aby ocalić życie… poszedł na pustynię…” IKról.19,3-4. I nie tylko ucieka przed zagrożeniem ze strony Izebel, ale jeszcze popada w depresję „Gorliwie stawałem w obronie Pana, Boga Zastępów, gdyż synowie izraelscy porzucili przymierze z tobą, poburzyli twoje ołtarze, a twoich proroków wybili mieczem. Pozostałem tylko ja sam, lecz i tak nastają na moje życie, aby mi je odebrać.” IKról.19,10.

A złe duchy poprzez kobietę dalej niszczą niewinnych i słabego króla. Achab może nie był całkowicie zepsuty;  „…Rozmawiałem z Nabotem Jezreelczykiem i rzekłem do niego: Odstąp mi swoją winnicę za pieniądze lub – jeśli wolisz – dam ci także w zamian winnicę. A on na to: Nie odstąpię ci mojej winnicy.” IKról.21,6. Jednak „gdy przyszła do niego Izebel, jego żona, zapytała go:

Czemu jesteś taki posępny i nie przyjmujesz posiłków?” IKról.21,5. „Izebel, jego żona, rzekła do niego: To ty sprawujesz władzę królewską w Izraelu? Wstań, przyjmij posiłek i bądź dobrej myśli. Ja dam ci winnicę Nabota Jezreelczyka.” IKról.21,7.

Achab przy pozorach czystości rąk (jak u Piłata) chętnie korzysta z ohydnych działań Izebel „Potem napisała w imieniu Achaba listy i opatrzyła je jego pieczęcią, i wysłała te listy do starszyzny i przedniejszych obywateli, którzy mieszkali w jego mieście razem z Nabotem. W listach tych zaś napisała tak: Ogłoście post, a Nabota postawcie wśród ludu na przedzie. Wysuńcie przeciwko niemu dwóch nikczemnych ludzi, którzy złożą świadectwo tej treści: Bluźniłeś przeciwko Bogu i królowi. Potem wyprowadźcie go i ukamienujcie na śmierć. Obywatele jego miasta, mianowicie starszyzna i przedniejsi obywatele, którzy mieszkali w jego mieście, uczynili według rozkazu Izebel, zawartego w listach, które ona przysłała do nich. Ogłosili post i postawili Nabota wśród ludu na przedzie. Potem przyszli dwaj nikczemni ludzie, zasiedli naprzeciw niego i ci nikczemni ludzie złożyli wobec ludu takie świadectwo przeciwko Nabotowi: Nabot bluźnił przeciwko Bogu i królowi. Wyprowadzili go tedy poza miasto i ukamienowali i umarł. Następnie posłali do Izebel wiadomość, że Nabot został ukamienowany i nie żyje. Gdy więc Izebel dowiedziała się, iż Nabot został ukamienowany i nie żyje, rzekła do Achaba: wstań! Weź w posiadanie winnicę Nabota Jezreelczyka, której nie chciał ci odstąpić za pieniądze, Nabot bowiem nie żyje, gdyż umarł. Toteż Achab, usłyszawszy, że Nabot nie żyje, wstał, aby pójść do winnicy Nabota Jezreelczyka i objął ją w posiadanie.”Król.21,8-16.

Czara zła i grzechu się dopełnia: „Nie było doprawdy takiego jak Achab, który by tak się zaprzedał czyniąc to, co złe w oczach Pana, do czego przywiodła go Izebel, jego żona.” Król.21,25. I dlatego żeby nie było wątpliwości, że koniec życia tych dwojga nie pokutujących grzeszników jest wyrokiem Bożym, Bóg zapowiada jakim będzie ich koniec:

– Achaba; którego krew będą lizać psy w tym samym miejscu, gdzie lizały krew Nabota IKról.21,19,

– Izebel; „A o Izebel powiedział Pan tak: psy pożrą Izebel przy posiadłości w Jezreel.” IKról.21,23.

Dodatkowo: „Wytępisz ród Achaba, twego pana, i tak pomszczę na Izabel krew moich sług, proroków, i krew wszystkich czcicieli Pana… Izabel zaś pożrą psy na polu w Jezreel i nikt jej nie pogrzebie.” IIKról.9,7-10.

Achab próbował jeszcze pokutować IKról.21,27 i Bóg odwlókł swój sąd na Achabie, ale i tak sąd się odbył. Achab podatny na wpływy fałszywych proroków wdaje się w wojnę zaczepną i mimo przebrania (rezygnuje ze swoich szat), zostaje ranny, trwa w rydwanie w czasie bitwy i umiera. Po śmierci  Achaba jego armia rozpierzcha się IKról.22,6-38.

„Gdy tedy Jehoram zobaczył Jehu, zapytał: Czy przybywasz w pokojowych zamiarach? On odpowie-dział: Co znaczy, czy w pokojowych zamiarach, skoro dotąd trwają sprośności Izebel, twojej matki, i liczne jej gusła.”?  Jehoram ginie przeszyty strzałą przez Jehu IIKról.9,22. Jehu czyni dalej wolę Boga. „Jehu zaś przybył do Jezreel. Gdy dowiedziała się o tym Izebel, podbarwiła szminką swoje oczy, upiększyła sobie głowę i wyglądała przez okno… A gdy Jehu wjechał do bramy, zapytała: Czy masz się dobrze Zimri, morderco swego pana? On zaś zwróciwszy się twarzą ku oknu, zawołał: Kto ze mną trzyma, kto? Wtedy wyjrzeli ku niemu dwaj czy trzej eunuchowie. On zawołał: Zrzućcie ją! Wtedy oni ją zrzucili, a jej krew obryzgała ścianę i konie, które ją stratowały. On zaś wszedł, a najadłszy i napiwszy się powiedział: Rozejrzyjcie się za tą przeklętą i pochowajcie ją, wszak to córka królewska. A gdy poszli, aby ją pochować, znaleźli z niej tylko czaszkę, nogi i dłonie. Powrócili więc i donieśli mu o tym. A on rzekł: To jest spełnienie słowa Pańskiego, które wypowiedział przez swego sługę Eliasza Tiszbitę, tej treści: Na polu jezreelskim psy pożrą ciało Izebel. A zwłoki Izebel będą jak gnój na powierzchni roli, na działce w Jezreel, tak iż nie powiedzą już: To jest Izebel” IIKról.9,30-37.

(Ciekawym jest, że zrzucenie Izebel było formą ukamieniowania. W tym przypadku to nie kamienie uderzały w skazaną, ale skazana uderzyła o kamienie.)

„Achazjasz, syn Achaba,… panował nad Izraelem dwa lata. Czynił on to, co złe w oczach Pana, i postępował tak, jak jego ojciec i jego matka,… Służył on Baalowi i oddawał mu pokłon, i pobudził do gniewu Pana, Boga izraelskiego, jak to czynił jego ojciec.” IKról.22,52-54. I Achazjasz podobnie nie ma błogosławionego życia i umiera przedwcześnie po upadku z balkonu dodatkowo obrażając Boga szukając wróżb u Belzebuba, boga Ekronu IIKról.1,2-16. Śmierć Achazjasza jest przepowiedziana przez proroka Eliasza.

Jeżeli złe duchy, demony istnieją i ich życie nie podlega śmierci typu: przerwa w egzystencji, to możemy się spodziewać, że historia z demonami wpływającymi na Izebel powtórzy się w odniesieniu do innych ludzi. I rzeczywiście, jeszcze na kartach Biblii – tym razem w NT odnajdujemy niewiastę Izebel:

„Lecz mam ci za złe, że pozwalasz niewieście Izebel, która podaje się za prorokinię, i naucza, i zwodzi moje sługi, uprawiać wszeteczeństwo i spożywać rzeczy ofiarowane bałwanom. I dałem jej czas, aby się upamiętała, ale nie chce się upamiętać we wszeteczeństwie swoim. Toteż rzucę (znowu rzucenie) ją na łoże, a tych, którzy z nią cudzołożą, wtrącę w ucisk wielki, jeśli się nie upamiętają w uczynkach swoich. Wam zaś,… którzyście nie poznali, jak mówią szatańskich głębin,…” Obj.2,20-22;24.

 

Jak więc rozpoznać działanie demonów tego samego typu, jak były w życiu Izebel?

Działają one skutecznie w:

/ ludziach o chwiejnej osobowości,

/ którzy z jednej strony chcą mieć znaczącą pozycję jakby królowali, chcą wyglądać dostojnie, bogato, lubią okazywany przez innych szacunek, podziw,

/ mają wiele niezaspokojonych pragnień, ambicji i są gotowi zaspakajać swoje pragnienia kosztem krzywdzenia innych ludzi, nawet kosztem ich życia.

/ Lekceważąc przy tym Boga; Boże Słowo.

/ A że posłuszeństwo duchom rodzaju Izebel stoi w opozycji do Boga, to poddani temu zwiedzeniu gdy mają wpływ na wiarę innych ludzi, to nie tylko mogą być zabójcami dla korzyści, ale będą fałszywymi kapłanami prowadzącymi innych do potępienia.

/ Z drugiej strony nie mają oni stanowczej postawy odnośnie traktowania Boga, Jego przesłania, Jego Słowa.

/ W swoim nieposłuszeństwie Bogu są tak zatwardziali, że nawet nie zmieniają się na skutek przestróg i napomnień Boga.

/ Są nawet gotowi prześladować sługi Pańskie, przeszkadzać w szerzeniu Królestwa Bożego, są gotowi propagować wartości sprzeczne z wolą Boga.

/ Co najwyżej w sytuacjach beznadziejnych, doznając dotkliwych dolegliwości, w obliczu bezpośredniego zagrożenia, są w stanie zwrócić się werbalnie do Boga, złożyć jakieś deklaracje, ale za tym nie idzie przemiana ich serc, zmiana ich postępowania.

/ Nadal tkwią w związkach z Izebel, niby idą na jakąś wojnę, podejmują jakąś działalność, ale i tak nie słuchają Boga przemawiającego przez Słowo, czy przez proroków, i robią swoje i po swojemu.

Ciekawe, że jedna z odmian imienia Baala to Eshbaal. A jeden ze sprzętów używany do ceremonii  kultu bałwochwalczego w Polsce to; bal dach im. Noszony przez ludzi dach nad Baalem.

 

Niebiblijne polskie przysłowie mówi; gdzie diabeł nie może, tam babę pośle.

Czy Polska jest miejscem kultu kobiety, której to rzekomy duch gdy się pokazuje, to zaleca przy okazji kult własnej osoby, uprawianie religijności sprzecznej z Pismem Świętym?

Czy mężczyźni promujący kult tych kobiecych zjaw i ich odstępcze od Biblii przesłania są prawdziwymi mężczyznami o zdecydowanej biblijnej postawie?

Czy jako prawdziwi mężczyźni posiadają rodziny; żony, dzieci, czy raczej promują swoją rolę niby kapłanów Boga unikając zdrowych, biblijnych relacji; kobieta – mężczyzna w postaci; mąż – żona?

Czy na dodatek paradują w sukienkach, w ozdobnych szatach przypominających królewskie szaty Achaba?

Achab miał żonę, ale w małżeństwie nie pełnił prawidłowo roli męża. Był uległy swojej żonie, która odwodziła go od prawidłowej relacji z Bogiem – w kierunku kultów innych Bogów. Przez uprawiane  kulty bałwochwalcze – mimo wiedzy o prawdziwym Bogu, w rzeczywistości był odstępcą od Boga.

Czy współcześni zniewieściali mężczyźni w sukienkach poddają się wpływom kultu kobiecego nakłaniając innych do posłuszeństwa duchowi kobiety?

 

Następna z kobiet której życie wskazuje na zniewalające i ogłupiające działanie złych duchów.

– Atalia

Aby zrozumieć duchowość związaną z osobą Atalii dobrze jest znać historię jej pochodzenia i życia.

Atalia była córką Achaba i prawdopodobnie Izebel IIKron.21,6. W każdym razie wychowała się w domu gdzie królował Achab, a rządy sprawowała Izebel.

Był to okres w historii dwóch państw żydowskich, gdy pojawiły się sprzyjające okoliczności do odbudowania jedności podzielonego na dwie państwowości jednego narodu. Jehoszafat – król Judy (873-848) „wstąpił do Achaba (874-853) do Samarii i wtedy Achab kazał dla jego świty zabić wiele owiec i bydła i namówił go do wyprawy przeciwko Ramot Gileackiemu.” IIKron.18,2. Wcześniej Jehoszafat „spowinowacił się z Achabem.”IIKron.18,1. Wiele wskazuje na to, że to spowinowacenie odnosiło się do ślubu Jehorama, syna Jehoszafata i Atalii, córki Achaba – króla Izraela.

Dwóch króli jednego podzielonego narodu spotyka się ze sobą, goszczą się, podejmują wspólne działania, ich dzieci zawierają związek małżeński… Po ludzku rzecz biorąc perspektywy są jak najbardziej obiecujące. Jest tylko jedna przeszkoda.

„Gdy Jehoram objął władzę królewską po swoim ojcu i umocnił się w niej, kazał pozabijać swoich braci mieczem, a także niektórych spośród książąt Izraela… panował w Jeruzalemie osiem lat… Kroczył jednakże drogą królów izraelskich, podobnie jak postępował ród Achaba, gdyż córka Achaba była jego żoną, toteż czynił to, co było złe w oczach Pana.” IIKron.21,4-6. „I pobudował świątynki na górach judzkich, i przywiódł do cudzołóstwa mieszkańców Jeruzalem oraz zwiódł Judę.” IIKron.21,11.

Eliasz prorokuje Jehoramowi, że przez jego własny grzech i pociąganie do grzechu całego narodu „…Pan uderzy potężnym ciosem w twój lud, w twoich synów, w twoje żony i w twoje mienie.” Sam Jehoram miał zachorować „…tak iż po pewnym czasie od tej choro-by wyjdą z ciebie wnętrzności” IIKron. 21,14-15.

Proroctwo się wypełnia i mąż Atalii umiera w strasznej chorobie. „Gdy odszedł nikt go nie żałował”.

Atalia żyje dalej, a na króla zostaje wybrany syn jej i Jehorama – Achazjasz IIKron. 22,1-2. Niestety „Także on kroczył drogami rodu Achaba, gdyż jego matka była mu doradczynią w bezbożności. Czynił on to, co złe w oczach Pana, jak ród Achaba, oni bowiem byli mu po śmierci ojca doradcami ku jego zgubie.” IIKron. 22,3-4. Między innymi ”Gdyż bezbożna Atalia i jej synowie wtargnęli do świątyni Bożej i nawet wszystkie święte przedmioty należące do świątyni Pana oddali Baalom.” IIKron.24,7.

Koniec Achazjasza jest taki, że ginie z ręki Jehu namaszczonego przez Pana do wytępienia bezbożnego rodu Achaba IIKron.22,7-9.

Tak więc już drugi z królów będących w zasięgu wpływów Atalii – najpierw jej mąż, a następnie syn, tracą życie w tragicznych okolicznościach nie dożywając długich lat. I jeden i drugi żyli bezbożnie. I jeden i drugi ściągali na swoje rodziny, na swoich rodaków grzech i śmierć.

Teraz władzę w Judzie przejmuje Atalia osobiście.

Gdy pamiętamy, że Mesjasz miał się narodzić w rodzinie potomków króla Dawida, to najlepszym sposobem na przeszkodzie w wypełnieniu się tego proroctwa byłoby wymordowanie wszystkich potomków z królewskiego rodu Dawida. I właśnie od tego rozpoczyna swoje dzieło przejmowania władzy w Judzie Atalia IIKron.22,10-11. Stara się „…wytracić całą rodzinę królewską domu Judy.” IIKron.22,10. Jednak jej diabelski plan nie powiódł się i udało się uratować jednego potomka – Joasza.

Po sześciu latach sprawowania władzy przez Atalię Joasz zostaje królem Judy, a Atalia może już tylko rozdzierać szaty i wołać Zdrada! Zdrada! Dla niej jest już za późno. Traci życie zabita mieczem.

Upadek Atalii kończy tragiczny okres w życiu Judy.

Zostaje zniszczona świątynia Baala i ginie jego kapłan. Jednocześnie zaczyna funkcjonować świątynia Pana „jak napisano w zakonie Mojżeszowym,… A cały prosty lud weselił się i w mieście nastał spokój, Atalię zaś zabito mieczem.” IIKron.23,21.

Gdy przyglądamy się życiu Atalii, to miała wszelkie dane, aby żyć i dożyć swych dni w szczęśliwości. Była z rodziny królewskiej, wyszła za mąż za króla, jej syn został królem. Miała okazję poznać bezbożne życie własnej matki i jej tragiczny koniec. Rok śmierci Izebel (841) był rokiem rozpoczęcia własnych rządów Atalii w Judzie. Tak więc miała okazję zobaczyć jaki los spotkał bezbożny ród Achaba włącznie z prorokowaną tragiczną śmiercią jej własnej matki. W także wyprorokowany sposób umarł grzeszny Achab, tragicznie zginął syn Atalii – Achazjasz. I ci wszyscy umierali jako nie odwracający się od swoich grzechów królowie. Nic ich nie uchroniło, a karzące Boże wyrocznie spełniły się całkowicie tak, jak je Bóg zapowiedział. W tym momencie Atalia miała wystarczająco wiele mocnych przesłanek, aby odwrócić się od swej bezbożności. Ale tego nie zrobiła. Żyła tak, jakby jedyne co potrafiła robić, to szerzyć bezbożność i dla powiększania skali tej bezbożności starała się albo wpływać na ludzi władzy, albo sama zachłannie, dosłownie „po trupach” dążyła do zdobycia władzy. Jej irracjonalne postępowanie można tłumaczyć na dwa zasadnicze sposoby:

1) Tak normalnie, naturalnymi przyczynami;

– zwykła ludzka głupota,

– bycie z gruntu złym człowiekiem, obieranie celów i  sposobów bez względu na obowiązujące normy,

– intelektualne zaślepienie i niezdolność do  wyciągania wniosków z przykładu nawet  najbliższych

2) Duchowe, demoniczne zniewolenie.

Biblia mówi że w określonych warunkach może zaistnieć wielopokoleniowe przekleństwo. Postępowanie Atalii było obrzydliwe i irracjonalne. Nie była zdolna do podejmowania dobrych suwerennych decyzji, do wyciągania wniosków z doświadczeń innych ludzi. Niewątpliwie była pod wpływem zniewalającej mocy demonów, do którego to związania doszło jeszcze w domu rodzinnym opanowanym przez bałwochwalstwo matki – Izebel, oraz samaryjskie kulty Achaba i Żydów Izraela.

Po jej ślubie z królem Judy Jehoramem jej postępowanie miało – poprzez jej męża, a następnie poprzez jej syna, duży niszczycielski wpływ na rodzinę królewską, jak i na mieszkańców Judy.

Duchy które sterowały życiem Atalii próbowały użyć jej do powstrzymania wypełnienia się Bożego planu odnośnie przyjścia Mesjasza – Zbawiciela.

Dlatego Atalia dążyła do wpływu na władzę, dążyła sama do władzy. Równocześnie  duchy te nie gardziły jakby mniejszym złem, czynieniem grzechu na co dzień i Atalia jakby w przerwach na mordowanie rodziny królewskiej uprawiała i propagowała różną bezbożność; bałwochwalstwo, okradła świątynię Bożą.

O ludziach, którzy mają dzisiaj władzę, dążą do władzy, mają wpływy, dążą do poszerzenia swoich wpływów, korzyści (nawet po trupach, nie licząc się z krzywdą innych ludzi) i jednocześnie propagują grzech  uprawiają bałwochwalstwo, bezbożność, okradają Boga z Jego chwały, przeszkadzają w budowaniu Bożego Królestwa… Bywają nawet religijni, ale zupełnie nie liczą się w wymogami Pisma Świętego… to o takich ludziach możemy powiedzieć, że mają do czynienia z duchem, duchami, duchowością; Atalii.

Być może są opętani, lub duchowo związani, albo tylko po prostu są niezdolni do rozeznania prawdy i dokonania dobrych, prawidłowych wyborów.

Są pod presją osoby, grupy osób, środowiska, większości i nie mają siły, determinacji, odwagi, aby przeciwstawić się i dokonać dobrych wyborów – wbrew osobowemu naciskowi. Być może – gdy mimo wielu różnych przekonywujących przesłanek,  nadal nie odchodzą od swych grzechów to trwając w swej bezbożności sami o sobie zaświadczają że mimo splendorów i władzy, mimo pozycji; postępują głupio i bezbożnie.

I tacy ludzie niekoniecznie są niewydolni intelektualnie. Mogą mieć wysokie wykształcenie, zajmować wysokie stanowiska, mogą mieć encyklopedyczną wiedzę na tematy duchowe, mogą być zapoznani z treścią Pisma Świętego, ale duchowo są  podlegli wpływom złych duchów.

 

 

Mała dygresja na temat… :

Istnieją różnorodne stopnie wpływu demonicznego na człowieka.
Opętanie, zjawisko kiedy zły, czy złe duchy przejmują kontrolę nad człowiekiem jest najpoważniejszym z wpływów.

Człowiek składa się z ciała, w którym przebywa duch (osoba niematerialna) człowieka, oraz w życiu człowieka występują też niematerialne elementy składowe jak myśli, uczucia, charakter, wiedza….- dusza.
Człowiek może zaprosić do swojego życia Ducha Świętego i wtedy następuje wspólne funkcjonowanie człowieka z Duchem Boga, co prowadzi do przemiany życia człowieka na wymiar współgrający z Bogiem, podobający się Bogu.
Efektem jest oczyszczanie człowieka ze wszystkiego co jest dla człowieka złe, głupie, niszczące, grzeszne, a na dodatek w razie chrztu Duchem Świętym można otrzymać nadnaturalne wyposażenie, możliwości – jako dary Ducha Świętego.

Są też duchy aniołów, ale one posłuszne Bogu nie wchodzą w życie człowieka, w ciało człowieka. Działają z zewnątrz.

Są też podobne do aniołów złe duchy i ich dążeniem jest niszczenie człowieka (stworzonego na obraz i podobieństwo Boga). Do Boga nie mogą się dobrać, to atakują ludzi. I w odpowiednich, sprzyjających okolicznościach opętują człowieka, to znaczy udaje im się zamieszkać w ciele człowieka obok ducha człowieczego. W takim przypadku mamy do czynienia z jednym ciałem wewnątrz którego toczy się zmaganie ducha człowieka i złego ducha o dostęp do dysponowania tym ciałem.
Pojawia się rozdwojenie w zależności od tego, komu udaje się w danym momencie przemóc tego drugiego ducha. Poganie usiłują to zakwalifikować jako schizofrenia. Medycyna w takich przypadkach potrafi fizycznie wpływać na sprawność działania mózgu przez co udaje się zakłócić sprawność człowieka przez to i demony nie mogą swobodnie posługiwać się niesprawnym ciałem. W razie odstawienia zakłócaczy, demony dostają na powrót sprawniejsze ciało człowieka i „jazdy” się powtarzają.

Jedynym skutecznym sposobem pomocy takiemu człowiekowi jest wygonienie demona, demonów z życia człowieka.

 

Polska jest krajem, gdzie pod wpływem odstępczego kościoła pozostaje większość narodu. A że odstępcy uprawiają mieszaninę martwej religijności połączonej z magią, okultyzmem, spirytyzmem, wróżbiarstwem, gusłami, bałwochwalstwem, zabobonami, … to nie ma się co dziwić, że demony tak swobodnie mogą opętywać, związywać, kusić (podpuszczać) Polaków.