ZBRODNIA W BABIM JARZE

Babi Jar (ukr. Бабин Яр) – nazwa wąwozu leżącego między dawnymi osadami Łukianowka i Syriec, dziś w obrębie Kijowa, na Ukrainie. Miejsce kaźni (głównie Żydów), oraz lokalizacja niemieckiego obozu koncentracyjnego.

  

 

 

 

 

 

Masowe egzekucje

 

W drugiej połowie września 1941 r. armia niemiecka zajęła Kijów, zamieszkały przez prawie 900 tysięcy osób. Wcześniej kilkadziesiąt tysięcy Żydów uciekło w głąb Rosji, przy czym część z nich, zatrudniona w strategicznym sowieckim przemyśle zbrojeniowym, została wywieziona siłą.

 

W Kijowie pozostało ok. 120 – 130 tysięcy  Żydów. Wielu zostało, licząc że okupacja niemiecka przyniesie ulgi wobec sowieckiego, stalinowskiego reżimu. Niemcy natomiast ustanowili żydowskie getto w Kijowie oraz rozpoczęli serię ulicznych rozstrzeliwań.

 

Oskarżyli Żydów o sabotaż i spowodowanie strat wśród Niemców, poniesionych przy gaszeniu pożarów i rozminowywaniu miasta i podjęli decyzję o ich całkowitej eksterminacji.

 

Dowództwo wojskowe w składzie:

 

Generalmajor Kurt Eberhard,

   

Höherer SS- und Polizeiführer, SS-Obergruppenführer Friedrich Jeckeln,

 

Dowódca oddziałów Einsatzgruppe C, SS-Brigadeführer Dr Otto Rasch,

 

Dowódca oddziałów Einsatzgruppe 4a, SS-Standartenführer Paul Blobel,

 

wyselekcjonowało siły wojskowe do przeprowadzenia akcji (tworząc złożony z różnych jednostek niemieckich oddział o nazwie Sonderkommando 4a) oraz zlokalizowało akcję zagłady na terenie Babiego Jaru.

 

Egzekucje wykonywano w pustym wąwozie, gdzie w latach 30. NKWD potajemnie grzebało swoje ofiary. Metoda egzekucji odpowiadała przyjętym wytycznym dla zagłady Żydów na terenie ZSRS przez działalność tzw. Einsatzgruppen.

 

W tym celu Niemcy użyli podstępu:

 

Po zdobyciu Kijowa przez wojska niemieckie, ogłoszono przy końcu września 1941 roku zbiórkę Żydów. W związku z tym wywieszono w mieście i okolicy  plakaty z instrukcją:

 

„Należy zabrać ze sobą papiery identyfikacyjne, pieniądze i rzeczy wartościowe, obok ciepłego ubrania się”.

 

Niemieckie Sonderkomando 4 A , które liczyło na co najwyżej 5 tysięcy do 5 tysięcy Żydów, którzy się zgłoszą, doznało niecodziennego zaskoczenia, bo stawiło się 33 tysiące 771 Żydów.

 

W tej sytuacji jednostka 4A zmuszona była do zaangażowania 2 batalionów policji, żeby uporać się z wynikłym, nie z ich „winy”, problemem.

 

Oczywiście, wszyscy, którzy stawili się na życzenie Niemców, zostali w pień wycięci.

 

Mowa tu jest o masakrze w Babim Jarze na Ukrainie.

 

Babi Jar jest symbolem Holocaustu w dawnym ZSRR. Pod koniec września 1941 r., kilka dni po zajęciu Kijowa, hitlerowcy wezwali miejscowych Żydów, by stawili się na rogatkach miasta.

 

Były też inne formy współpracy Żydów z Niemcami. Nie warto by było tego przypominać, gdyby skutkiem tych działań była śmierć „zaledwie” 1000 czy 2000 ludzi.

 

Jest to jednak sprawa masowego mordu, gdzie zginęło ponad 30 000 (słownie: ponad trzydzieści tysięcy) Żydów, do czego przyczynili się wydatnie sami Żydzi.

 

O tej zbrodni pisze się i mówi, ale na temat okoliczności milczy, zwłaszcza w USA, Niemczech, Polsce i na Ukrainie.

 

Niewątpliwym jest fakt, że winnymi tej masowej zbrodni są Niemcy, ale dużo winy leży w żydowskiej mentalności i gotowości do współpracy z okupantem niemieckim.

 

Co najmniej 27 tysięcy Żydów nie musiało tam wtedy zginąć. (Zobacz: Antony Beevor, „Stalingrad”, 1998).

 

W wyniku szeroko zakrojonej kampanii „Judenrein” (oczyszczania państwa niemieckiego z Żydów) dziesiątki tysięcy Żydów znalazło się poza granicami Niemiec.

 

W dniu Jom Kippur, 29 września 1941 r., kazano zebrać się wszystkim Żydom we wskazanym miejscu z pieniędzmi, kosztownościami oraz ciepłymi ubraniami, co sugerowało daleką podróż.

 

Z miejsca zbiórki grupami po sto osób Żydzi w obstawie SS i ukraińskiej policji wymaszerowywali w kierunku jaru. Na miejscu w grupach 10-osobowych podchodzili do wąwozu i zostawali zabici strzałami z broni automatycznej.

 

Jak zeznawał później Fritz Höfer, rozebranych Żydów prowadzono do wąwozu o dużych wymiarach. Gdy byli już na brzegu wąwozu, kładziono ich na ziemi lub już zabitych Żydach. Kiedy człowiek już leżał, przychodził strzelec i zabijał go strzałem w tył głowy.

 

Egzekucje trwały całymi dniami aż do 3 października. Wedle niemieckich raportów zabito wówczas 33 771 Żydów.

 

Egzekucje powtarzały się w tym miejscu na Żydach, Ukraińcach, Polakach, Romach, Sinti, aż do wkroczenia do Kijowa Armii Czerwonej.

 

W sumie liczba ofiar rozstrzeliwań może przekraczać 70 tysięcy osób.

 

 

 

 

Obóz koncentracyjny

 

Po pierwszych masowych egzekucjach na terenie Babiego Jaru funkcjonował obóz koncentracyjny, gdzie więziono komunistów, uczestników ruchu oporu i jeńców wojennych.

 

Wobec zbliżającej się Armii Czerwonej w połowie 1943 roku, Niemcy kazali więźniom obozu wykopywać zwłoki pomordowanych i dokonywać kremacji na metalowych rusztach.

 

We wrześniu 1943 r. wobec perspektywy likwidacji obozu, zdesperowani więźniowie się zbuntowali – dzięki temu 15 osób z ponad 300 ocalało. Liczbę ofiar obozu szacuje się na około 30 tysięcy osób.

 

Dzieje powojenne

 

Ze względu na przedwojenną działalność grzebania zamordowanych przez NKWD na tym miejscu, aby ustrzec je przed groźnymi dla Sowietów pracami archeologicznymi, cały teren osłonięto.

 

Masakra ta jest stosunkowo dobrze udokumentowana, oprócz relacji okolicznych mieszkańców, zeznań z powojennych procesów członków Einsatzgruppen, są też świadectwa niedoszłych ofiar oraz… zdjęcia (wszystkie te źródła fenomenalnie wykorzystał Jonathan Littel w powieści „Łaskawe”, gdzie główny bohater tej prozy oficer SS Maximilian Aue, aktywnie uczestniczy w masakrze).

 

Ponieważ podczas pierwszych miesięcy realizacji Fall Barbarosa i wojennych sukcesów, Niemcy czuli się zwycięzcami kampanii w ZSRR, a co za tym idzie też bezkarni, całkiem spora liczba mordów była fotografowana lub filmowana. Co bardziej drastyczne i spektakularne zdjęcia krążyły nawet wśród żołnierzy, jako obiekty handlowe, wymieniane np. za przydziałowe papierosy (i ten proceder trwa w zasadzie nadal, ponieważ na aukcjach internetowych można trafić na tego typu fotografie, co zresztą opisał 8 lat temu w „Polityce” Tomasz Wiśniewski).

 

Ukrainiec Michael AJ Nikiforuk, afrykański miliarder Gold Group Inc On, konsultant grup kapitałowych i wielu firm prywatnych i publicznych kwestionuje w szerokim tekście  zbrodnię popełnioną przez Niemców w Babim Jarze.

 

 

 

Dokumenty, źródła, cytaty:

 

http://pl.wikipedia.org/wiki/Babi_Jar

http://hiperrealizm.blogspot.com/2011/10/johannes-hahle-jar-01.html

http://chomikuj.pl/ewakor1/FILMY+O+HOLOKAU*c5*9aCIE*2c+OBOZY+JENIECKIE*2c+STALAGI*2c+GU*c5*81AGI/Babi+Jar

http://gazetawarszawska.com/2012/09/13/co-wydarzylo-sie-w-babim-jarze-fakty-i-mity/