Zatoka piratów na oceanie polityki. Co dalej z Partią Piratów?

Partie Piratów przeprowadzają abordaż na ośrodki władzy w Europie. Czy są to tylko nic nie znaczące potyczki czy też pierwsze salwy wielkiej bitwy? Początek organizowania się grup pod szyldem piratów miał miejsce w 2006 roku. Katalizatorem, który zainicjował to zjawisko, było uderzenie szwedzkiej policji na The Pirate Bay, jedną z największych platform umożliwiających wymianę muzyki, filmów i oprogramowania. Pośrednio przyczyniły się do tego władze USA, które naciskały i naciskają nadal na rząd Szwecji w sprawie zwiększenia restrykcji i ograniczania praw internautów w tym kraju. Efektem zamieszania było zdobycie przez Partię Piratów poparcia w wyborach do Europejskiego Parlamentu na poziomie 7,1 procent głosów. Obecnie w Euro Parlamencie na osiemnaście miejsc przysługujących Szwecji, dwa są zajmowane przez członków Partii Piratów.

.

Podobnie w Niemczech, władze tego państwa są pośrednio winne zdobycia przez piratów popularności. Przeciągający się konflikt dotyczący tego czy niemieckie państwo ma prawo przeszukiwać w trybie online domowe komputery swoich obywateli i gromadzić uzyskane w ten sposób dane, spowodował opór społeczny i wzrost zainteresowania ugrupowaniem piratów. W 2008 roku Niemiecka Partia Piratów opublikowała wewnętrzny dokument jednego z oddziałów departamentu sprawiedliwości. Wynikało z niego, że policyjny trojan, służący do podsłuchiwania internetowych rozmów np. prowadzonych za pomocą skype, może być używany bez prawnego upoważnienia. Policja chcąc namierzyć źródło, z którego pochodził przeciek, zarekwirowała serwer partii, przeprowadziła przeszukanie w domu szefa partii i aresztowała jednego z jej członków. We wrześniu 2011 roku na raczkującą jeszcze partię zagłosowało 8,9 proc. mieszkańców Berlina, dając Partii Piratów 10 procent miejsc w parlamencie regionu. Ponadto Partia Piratów weszła do Landtagu Kraju Saary gdzie uzyskała 7,4 proc głosów. Ponoć w Niemczech ruch polityczny ma mieć już poparcie rzędu 13 procent.

.

Wśród członków Partii Piratów dominują dwudziestoletni i trzydziestoletni aktywiści. Jest to aktualnie najbardziej nasycony młodymi ludźmi ruch polityczny, który sięga po wpływ na władzę. Główną cechą tego ruchu, jak przystało na organizację ludzi młodych jest sprzeciw wobec elit i zbiurokratyzowanemu, skostniałemu systemowi politycznemu. Nie uważają siebie ani za lewicę, ani za prawicę. Zaklasyfikowanie ruchu, do którejś z tych stron wpisywałoby ich w system polityczny, którego przebudowy się domagają. Uważają, że w polityce dwudziestego pierwszego wieku nie można działać na zasadach pochodzących z zeszłego stulecia ograniczających wolność człowieka.

.

Lewicę cechuje promowanie swobód obywatelskich pod względem społecznym, z jednoczesnym ograniczaniem wolności ekonomicznej. Lewica pielęgnuje wolność sumienia, wiary i organizowania się obywateli, gospodarkę chce jednak kontrolować i planować centralnie, poprzez subsydia, dotacje i biurokratyczne zarządzanie. Prawica natomiast wyznaje zasadę ograniczania swobód obywatelskich, w zamian popierając wolność w ekonomi. Prawica zawsze związana jest z dominującym w danym kraju kościołem chrześcijańskim i chciałaby kształtować sumienia obywateli wedle swej wizji zabarwionej religijnym nastawieniem. Pod względem ekonomicznym dąży do nieograniczonej konkurencji podmiotów gospodarczych i sankcjonuje rozwarstwienie ekonomiczne. Efektem wpływów prawicy jest ograniczenie praw klasy robotniczej, celem zwiększenia jej wydajności, oraz tworzenie się wielkich holdingów finansowych i przemysłowych traktujących przeciętnego człowieka przedmiotowo. W każdej z powyższych wizji politycznych, zwykły człowiek staje się przedmiotem kontroli. Dlatego wedle Partii Piratów, nowe ruchy polityczne nie mogą bazować na tych przestarzałych wzorcach, chyba że stawiają sobie za zadanie konserwowanie dotychczasowego stanu rzeczy i utrzymywanie człowieka w podległości wobec systemu.

.

Sztandarowe hasło Partii Piratów brzmi: „czy chcesz wolności, czy godzisz się na autorytaryzm”? W ramach realizacji tego hasła, piraci stawiają sobie za cel budowanie takiego sposobu kreowania polityki, w którym na bieżąco, kolektywnie ustalany jest jej kierunek. W dzisiejszym modelu politycznym za owy kierunek odpowiada garstka ludzi wybierana na kilkuletnią kadencję. Według piratów zasady polityki powinny być podobne do wzorca na jakim działają takie struktury jak Wikipedia, w myśl której „jednostka może się mylić, a tylko odpowiednio duże grono poprawiających się nawzajem użytkowników, może dać optymalną odpowiedź. Dzięki temu program piratów ma w sposób naturalny dryfować w kierunku odpowiadającym większości członków partii”. Inne hasło piratów to: „Chcemy przezroczystego państwa, ale nie przezroczystego obywatela”. W ramach realizacji tego hasła piraci uważają, iż są możliwe do wprowadzenia nowe metody patrzenia rządzącym na ręce. Piraci pragną bronić wolności i prywatności obywateli, szczególnie w kontekście jego funkcjonowania w cyberprzestrzeni. Pragną też zasadniczych zmian w prawie autorskim, tak by istniała pełna swoboda w ściąganiu z sieci i nie komercyjnym wykorzystaniu wszystkich znajdujących się w niej dzieł, na czele z oprogramowaniem.

.

Powyższe koncepcje mają zabarwienie utopijne, ale samo dążenie w tym kierunku jak się wydaje ma szanse wniesienia poprawy w życie polityczne. Jeśli idzie o bardziej szczegółowy sposób dochodzenia do rozwiązywania problemów, wszystko okazuje się już nie być takie proste. Problematyczne jest, jak zapewnić wynagrodzenia dla artystów przy jednoczesnym powstrzymaniu się od ograniczania wolności Internetu, w którym jedną z ważniejszych korzyści jest bezpłatne pobieranie owoców pracy, tychże artystów? Potencjalną odpowiedzią jest propozycja nowatorskiego rozwiązania w stylu kulturowego flatrate’u, czyli specjalnego podatku dla korzystających z sieci, który zostałby rozdzielony między twórców w zamian za zrzeczenie się przez nich praw autorskich i wolną dystrybucję w Internecie. Wizja nałożenia nowego podatku może jednak tak dalece nie spodobać się internautom, iż istnieje obawa, że mogliby nawet uznać ten pomysł za coś w rodzaju zdrady pirackich ideałów. Jeszcze trudniej uzyskać odpowiedzi od członków Partii Piratów na pytania natury czysto ekonomicznej. Czy mają pomysł na rozwiązanie problemów finansowych państw europejskich i zaradzenie kryzysowi strefy euro? Na razie ruch Piratów przechodzi etap idealistyczny, w którym dominują wzniosłe idee i postawa roszczeniowa. Prędzej czy później, wraz ze zdobywaniem coraz większej władzy, jeśli do tego oczywiście dojdzie, będą musieli osobiście wypracowywać rozwiązania, by odpowiedzieć na żądania, które aktualnie stawiają oni sami, jak i zmieniająca się sytuacja polityczno ekonomiczna.

.

Polskie ugrupowanie piratów na tle najbardziej rozwiniętych ruchów z pod tego znaku, pochodzących z Niemiec i Szwecji wygląda nieco słabiej. Polska Partia Piratów została zarejestrowana 29 listopada 2007 roku. Niestety już w 2009 roku został wykreślona z ewidencji partii politycznych. Powodem było niezłożenie w terminie sprawozdania finansowego za 2008 rok. Polskie odgałęzienie ruchu wydaje się być mniej dojrzałe od jego niemieckiego i szwedzkiego odpowiednika, gdyż zwykła nie znajomość prawa, którą wykazali się twórcy Polskiej Partii Piratów doprowadziła do jej wykreślenia.

.

Czas pokaże czy ten oddolny ruch społeczny był tylko chwilowym przejawem buntu młodego pokolenia, czy też dojrzewając zakorzeni się w społeczeństwach europejskich i będzie motorem zmian? Kraje w których zarejestrowana jest Partia Piratów to: Szwecja, Niemcy, Finlandia, Wielka Brytania, Kanada, oraz stan Massachusetts w USA.