Wyrwane z kontekstu: Wygoń szczura!

Jeśli przed tygodniem utyskiwałeś na suchość przekazu, to dziś jesteś ukontentowany. Właśnie takiej relacji oczekiwałeś, prawda? Tu czuje się radość, emocję, podniecenie!

A jednak – mimo tej, jakże uwiarygodniającej wydarzenie formy przekazu, św. Tomasz Apostoł nie dał wiary swym przyjaciołom! Myślisz, że jesteś inny?

Łatwiej nam czy trudniej, niż św. Tomaszowi? Nam, niewolnikom techniki, materii, informacji?
Prawda, życie nauczyło nas sceptycyzmu, lecz wewnątrz ciągłe tli się marzenie o nieśmiertelności. Nasi przodkowie szukali jego spełnienia w Kościele. A potem przyszło Oświecenie i przepędziło Boga poza obręb zainteresowania. Następnie marksizm podstępnie wpuścił do naszej świadomości „szczura”: religia to opium ludu. Zatruci w ten sposób, coraz rzadziej traktujemy chrześcijaństwo jako nadzieję na spełnienie się naszej nieśmiertelności.

Kościół woła wciąż „widziałem Pana!” „Chodź, Tobie też pokażę!”.

Lecz jakoś nie tworzą się przed świątyniami kolejki gapiów. Ot, woła, bo woła, tak się utarło, to przecież ich zawód. A ja tak naprawdę oczekuję od Kościoła tylko tego, że będę porządnie obsłużony. Że da mi porządny, uroczysty ślub, ochrzci, „przyjmie”, pobierzmuje moje dzieci, a na koniec sprawi mi godny pochówek na cmentarzu. To wszystko.

Fajnie. Tylko po co to wszystko?

Wygoń szczura ze świadomości to może się dowiesz.