Artykuły redakcyjne

Mariusz Kamiński, skazanie CBA, petycja i co z tego wynika

29/04/2015

2270 Wyświetlenia

0 Komentarze

11 minut czytania

Mariusz Kamiński, skazanie CBA, petycja i co z tego wynika

To wszystko bardzo ładnie proszę Państwa. Jako człowiek złośliwy zauważę tylko, że nie jest prawdą, że „ten wyrok ostatecznie podcina zaufanie obywateli do sądów w Polsce.” Nie można „podcinać” czegoś, czego nie było nigdy, i to nie tylko od roku 2007, 1991 czy 1989, ani nawet 1944, tylko od roku 1939. Ale nie dla takich złośliwości powstał ten artykuł. Problem widzę jednak w czym innym.
Jako piłsudczyk najbardziej z charakteru, jestem zwolennikiem polityki siły i faktów dokonanych, między innymi dla kontrastu z zasadą teatrzyku, atrap, woskowych figur i pustych gestów, z których nic nigdy nie wynika i wynikać nie może. Lepszy pluton piechoty niż tysiąc skarg konstytucyjnych. Polityka siły niekoniecznie realizowana jest na poziomie państwa; jej początki zresztą nie mogą nie być skromne. Wśród sygnatariuszy petycji widzę wiele zacnych osób, które nadto mają jednak pewne możliwości działania, większe od tych „Polaków” do których apelują, a przynajmniej możliwości wypowiedzi donośnej. Jest też kilku posłów z praktycznie jedynej partii opozycyjnej, dość sporej i niepozbawionej tzw. widoków.

Adresat/Adresaci petycji: Polacy

Popieram poniższy list otwarty w sprawie Mariusza Kamińskiego:

Warszawa, 31.03.2015

Skazanie Mariusza Kamińskiego i jego współpracowników (Macieja Wąsika, Grzegorza Postka i Krzysztofa Brendela) czyli byłego kierownictwa CBA na kary więzienia i zakaz pełnienia funkcji publicznych za to, że aktywnie walczyli z korupcją pokazuje w jakim stanie znajduje się wymiar sprawiedliwości w IIIRP.

Trzeba pamiętać, że ten sam Sąd w innym składzie umorzył to postępowanie z braku cech przestępstwa. Wydanie wyroku skazującego podczas trwającej kampanii wyborczej ma cechy zemsty na wiceprzewodniczącym największej partii opozycyjnej.

Ten wyrok ostatecznie podcina zaufanie obywateli do sądów w Polsce.

Jeśli skazano Mariusza Kamińskiego, to znaczy, że w III RP można skazać każdego za cokolwiek, w myśl stalinowskiej zasady „Dajcie mi człowieka, a znajdzie się paragraf”.

Jak istotny jest to problem pokazuje fakt, że istnieją w Polsce ruchy społeczne w których grupują się obywatele poszkodowani przez sądy i organy wymiaru sprawiedliwości.

Wśród obywateli panuje przekonanie, że wyroki sądowe mają niewiele wspólnego ze sprawiedliwością i, jak pokazują badania , 63% Polaków nie wierzy w niezawisłość sędziów, a tylko 14% ma zaufanie do polskich sądów (CBOS 2013).

Żadne nowoczesne państwo demokratyczne nie może istnieć bez sądów cieszących się powszechnym zaufaniem obywateli.

Sędzia nie stoi ani ponad prawem, ani ponad osądem obywateli, ani – w końcu – ponad moralną oceną swojego postępowania.

Wzywamy wszystkich do aktywnych działań w celu przywrócenia praworządności w Polsce.

Tak dalej być nie może!

Podpisali:

dr Barbara Fedyszak – Radziejowska, socjolog
red.Krzysztof Czabański – publicysta, były prezes Polskiego Radia
prof. Piotr Gliński – Polska Akademia Nauk, Uniwersytet w Białymstoku
red. Jacek Karnowski – redaktor naczelny tygodnika „wSieci”
red. Michał Karnowski – członek zarządu Wydawnictwa Fratria
prof. Stanisław Mikołajczak – przewodniczący Akademickiego Klubu Obywatelskiego w Poznaniu
prof. Andrzej Nowak – historyk, Uniwersytet Jagielloński
dr Józef Orzeł – prezes Klubu Ronina
red. Piotr Skwieciński – publicysta „wSieci”, były prezes Polskiej Agencji Prasowej
Maciej Świrski – Reduta Dobrego Imienia, były wiceprezes Polskiej Agencji Prasowej
red. Tomasz Terlikowski – redaktor naczelny Telewizji Republika
red. Marcin Wolski – prezes warszawskiego oddziału SDP

Z poważaniem,
[Imię i nazwisko]

Petycję można podpisać tutaj: http://citizengo.org/pl/signit/20977/view Na razie ma ona (w chwili pisania) 7,045 sygnatariuszy. Niewiele, ale pewnie będzie lepiej, albo gorzej – zależy jak patrzeć.

Jako piłsudczyk najbardziej z charakteru, jestem zwolennikiem polityki siły i faktów dokonanych, między innymi dla kontrastu z zasadą teatrzyku, atrap, woskowych figur i pustych gestów, z których nic nigdy nie wynika i wynikać nie może. Lepszy pluton piechoty niż tysiąc skarg konstytucyjnych. Polityka siły niekoniecznie realizowana jest na poziomie państwa; jej początki zresztą nie mogą nie być skromne. Wśród sygnatariuszy petycji widzę wiele zacnych osób, które nadto mają jednak pewne możliwości działania, większe od tych „Polaków” do których apelują, a przynajmniej możliwości wypowiedzi donośnej. Jest też kilku posłów z praktycznie jedynej partii opozycyjnej, dość sporej i niepozbawionej tzw. widoków.

Proszę darować śmiałość, ale kto z tych państwa choćby zająknął się o wprowadzeniu ław przysięgłych w Polsce?

Skoro się nie zająknął, to może zaproponował jakąś równoważną alternatywę?

Wymiaru niesprawiedliwości nie da się i nie ma sensu „odnawiać”. Trzeba go usunąć i zastąpić ustrojem sądów, w którym orzeczenia, jak w USA i W. Brytanii, wydawać będą ławy przysięgłych – obywatele w liczbie 12, wylosowani jednorazowo do danej, konkretnej sprawy. Ławy przysięgłych mają wiele wad, ale i są rozwiązaniem jedynym. Każde inne to dyktat i niesprawiedliwość nieunikniona, i to nawet gdyby sędziów zawodowych mianował papież.

Dopowiem że wymiaru niesprawiedliwości nie „odnowi” PIS, przynajmniej w najbliższym czasie po i tak hipotetycznym odzyskaniu władzy; kilka uwag o pomysłach PIS na fikcyjną „odnowę” sądów jest tu: http://naszeblogi.pl/44573-o-programie-pis-naprawy-sadow-albo-naprawy Moim zdaniem PIS nie poprze ław przysięgłych licząc – moim zdaniem: za poduszczeniem neostalinowskiej frakcji prokuratorów i błędnie – na poparcie i wpływy kasty nietykalnych, jaką dziś są korporacje lewników. I warunkiem, i skutkiem tego stanu rzeczy jest „milczenie owiec”, bo jacyś „obywatele” i jacyś „Polacy” są potrzebni jak piąte koło u wozu – przynajmniej do czasu, gdy noga ostatniego nie znikła jeszcze z Polski i jest jeszcze na kim żerować.

Wprowadzenie ław przysięgłych wymaga jakoby zmiany konstytucji (co nie jest moim zdaniem prawdą, ale i jest wskazane, i taka jest powszechna opinia). Co gorsza, wymaga rozpędzenia uniwersyteckich wydziałów prawa i administracji, zajmujących się dziś wykazywaniem wyższości przodka nad tyłkiem (albo odwrotnie) – całkiem jak ongiś inne wydziały (z Balcerowiczem) zajmowały się dylematami ekonomii politycznej socjalizmu. Wymaga zupełnie innej filozofii „państwa i prawa”, porzucenia obyczajów Ordy, w tym zasady rozstrzygania sporów w dzisiejszych atrapach „sądów” dyktatem i przemocą. Wymaga przyjęcia modelu państwa obywatelskiego.

I tu chyba problem jest największy, by bowiem zmieniać konstytucje i przyjmować taki czy inny model państwa, to nie wolno troszczyć się o kasty i żerowiska, a widzieć obywateli właśnie – i Polskę „na osi czasu”. Widzieć wolność i niepodległość.

Sprawa ław przysięgłych przypomina wybór związany z powszechnym posiadaniem broni przez obywateli. Powszechnego dostępu do broni na Ukrainie domaga się ostatnio Dmytro Jarosz, lider Prawego Sektora, bardzo przyjaźnie wypowiadający się o Polsce i Polakach. Broń w rękach obywateli niesie z sobą oczywiste (i nagłaśniane) zagrożenia, ale i zagrożenia te są nieproporcjonalnie drobne wobec przemilczanych korzyści, jak władza w rękach narodu, a z nią związana i odpowiedzialność, i wręcz dorosłość. Czy nie aby dorosłości Polakom brakuje dziś najbardziej? Ale nad tą płaszczyzną powiedzmy pragmatyczną góruje wybór wartości: czy jednostki są niczym, plebsem, „czernią” – czy jednak, w wymiarze doczesnym, społecznym i politycznym – są „wszystkim”? Czym jest stan trzeci? – w 1789 r. pytał Sieyès… Otóż w Nazi Polszy jest dziś niczym. A ma być wszystkim.

Droga do zasługi dla każdego jest otwarta. Program partii można zmienić, po czym spokojnie i cierpliwie go objaśniać; jako niepoprawny idealista przypuszczam, że ławy przysięgłych i państwo obywatelskie w głosowaniu tajnym poprze nawet większość lewników – któż bowiem lepiej od nich wie, w jakim upodleniu żyją dziś i ich ofiary, i oni sami. Trzeba też umieć mówić o sprawach powiedzmy innych niż bieżące – ale i przyjdzie to chyba łatwiej, niż zmiana konstytucji czy filozofii państwa, nie mówiąc już o cyklach publikacji prasowych.

A dopóki tego nie ujrzymy, apeluję by nie głosować na partie, które nie chcą ław przysięgłych i by nie podpisywać pustych, nieszczerych i niedorzecznych petycji.

Mariusz Cysewski

Grafika – Cezary Krysztopa. Polub Jego profil na Facebooku: https://www.facebook.com/cezary.krysztopa?fref=ts