Na stronach UEFA tuż przed Euro 2012, bez żadnych protestów ze strony

polskich  władz wisiała sobie kłamliwa informacja o … okupacji Lwowa

przez Polaków, a tymczasem prawda jest dokładnie odwrotna,

bo to Ukraina okupuje obecnie, polski Lwów!

Skoro porozumienia w Jałcie zostały unieważnione, to Lwów

powinien wrócić do Polski już w 1989 roku!

Winę za kontynuację okupacji polskiego Lwowa przez Ukrainę ponoszą

elity okrągłostołowe, które po 1989 roku bardziej martwią się o Juszczenkę

i o Tymoszenkę niż o powrót Lwowa do Polski!

Podam poniżej  uzasadnienia prawne dla powrotu Lwowa do Rzeczypospolitej.

17 września 1939 roku armia radziecka udzieliła bratniej pomocy sojuszniczym

wojskom hitlerowskim i uderzyła na  Polskę łamiąc obowiązujący traktat

o nieagresji i zajmując Kresy Wschodnie Rzeczypospolitej !

Po 22 lipca 1944 roku na mocy zdrady dokonanej przez naszych sojuszników

w Jałcie, powstała Polska Ludowa ( zachowująca do 1952 roku formalną

nazwę Rzeczpospolita Polska) o powierzchni o wiele mniejszej

od II Rzeczypospolitej,  mimo odzyskania ziem północnych

i zachodnich.

Przypomnę: Powierzchnia II RP wynosiła 389 720 km², natomiast

obecna pow. Polski wynosi niewiele ponad 312.000 km² !

Warto przyjrzeć się stronie prawnej traktatów dotyczących wschodnich granic

Rzeczypospolitej Polskiej.

Zacznijmy od umowy z Niepodległą Ukrainą :

Umowa warszawska – międzynarodowa umowa, zawarta 21 kwietnia 1920

pomiędzy rządami Ukraińskiej Republiki Ludowej i Polski.

Rząd polski uznał w niej istnienie URL i zrezygnował z roszczeń do ziem

sięgających granicy Polski z 1772. Rząd URL uznał granicę

polsko-ukraińską na Zbruczu

i przecinającą Wołyń na wschód od Zdołbunowa

(pozostawiając Równe i Krzemieniec po stronie polskiej)

i dalej na północ do linii Prypeci.

Oba kraje zobowiązały się do niezawierania umów międzynarodowych

skierowanych przeciw sobie oraz gwarantowały prawa ukraińskiej

ludności w Polsce i polskiej na Ukrainie.

Ze strony polskiej umowę podpisał kierownik ministerstwa

spraw zagranicznych Jan Dąbski,

ze strony ukraińskiej kierownik ministerstwa spraw zagranicznych,

przewodniczący delegacji URL na rozmowy z Polską

toczone od jesieni 1919 r. – Andrij Liwicki

Symon Petlura i gen. Antoni Listowski wśród żołnierzy polskich – kwiecień 1920.

Częścią składową umowy była konwencja wojskowa z 24 kwietnia 1920r.,

podpisana przez ukraińskiego generała Wołodymyra Sinklera i najbliższego

współpracownika Józefa Piłsudskiego Walerego Sławka

(działającego jako pełnomocnik Naczelnego Wodza), która rozpoczynała współpracę

militarną obu krajów przeciw bolszewickim wojskom na terytorium Ukrainy.

Obie umowy były tajne, z wyjątkiem opublikowanego w Monitorze Polskim aktu

uznania państwowego Ukraińskiej Republiki Ludowej

i Dyrektoriatu Symona Petlury jako rządu Ukrainy.

Zakończeniem wojny polsko- bolszewickiej była pokojowa umowa międzynarodowa.

Traktat ryski (lub inaczej pokój ryski), Traktat pokoju między Polską a Rosją i Ukrainą,

podpisany w Rydze dnia 18 marca 1921 r. (Dz.U. Nr 49, poz. 300) w kwestii granic:

Polska uzyskała ziemie należące przed trzecim i częściowo drugim rozbiorem

do Rzeczpospolitej, a w latach 1795–1916 stanowiące część zaboru rosyjskiego,

zaś od wiosny 1919 zajmowane przez Wojsko Polskie: gubernie grodzieńską

i wileńskąoraz zachodnie części guberni wołyńskiej z Łuckiem, Równem

i Krzemieńcem i mińskiej z Nieświeżem, Dokszycami i Stołpcami.

Rosja i Ukraina zrzekły się roszczeń do Galicji Wschodniej, przed 1914

wchodzącej w skład monarchii habsburskiej Granica

polsko-sowiecka przebiegała w zasadzie wzdłuż linii II rozbioru z 1793(z korekturą

na rzecz Polski w postaci części Wołynia i Polesia, z miastem Pińskiem).

Powyższa mapka przedstawia granice wschodnie Polski po Pokoju Ryskim

Warto również przypomnieć, że po pierwszej wojnie światowej powstała

niepodległa Litwa i fakt, że W lipcu 1919 Rada Najwyższa konferencji

pokojowej w Paryżu zdecydowała o poprowadzeniu linii demarkacyjne

j wzdłuż linii Grodno–Wilno–Dyneburg,

zostawiając Wilno po stronie polskiej (linia Focha).

Były to omowy międzynarodowe, podpisane dwustronnie z Ukrainą

lub z Litwą i trójstronnie z udziałem przedstawicieli Ukrainy,

złamane bezprawnie przez najazd Armii Czerwonej na Rzeczpospolitą Polską

w dniu 17 września 1939 roku.

Potem była noc okupacji sowiecko-hitlerowskiej kiedy Polaków z Kresów najpierw

mordowano lub wywożono na Sybir, a komu się udało przeżyć, to gdy weszli

na tamte tereny hitlerowscy , to zarówno Niemcy jak i Ukraińcy dokonywali czystek

etnicznych, dokonując zbrodni ludobójstwa na naszych rodakach, a tych Polaków,

którym się cudem udało przeżyć, to po II Wojnie Światowej NKWD wraz z UPA

i komunistami ukraińskimi wypędzili z Kresów ładując do transportów kolejowych

zdążających na zachodnie ziemie odzyskane.

Gdy następował rozkład ZSRR, to Gorbaczow i Jelcyn dokładali starań,

aby odradzająca się Ukraina nie była na tyle potężna, aby mogła zagrozić Rosji, 

co dawało możliwość naszym elitom upomnienie się o zwrot Polsce Lwowa

i Stanisławowa, bo wtedy zwolennik UPA Wiktor Juszczenko  miał by

z jednej strony powiększoną o prastare ziemie Polskę, a z drugiej

jeszcze potężniejszą Rosję !

Istnieją w internecie niepotwierdzone oficjalnie wzmianki, że…” W 1989 r.

Michaił Gorbaczow zaproponował na spotkaniu w Moskwie z najważniejszym

przedstawicielem ówczesnego PRL-u,  zwrot Ziem Wschodnich w dwóch wersjach.
Pierwsza: zwrot Wilna, Lwowa i Krzemieńca;
Druga – okręg grodzieński z puszczą białowieską i dawne woj. Lwowskie

z zagłębiem naftowym. Powodem tej propozycji było unieważnienie

umów jałtańskich i chęć wzajemnego zrzeczenia się roszczeń o odszkodowania. ”

Jednak w tym artykule nie będę się zajmował niepotwierdzonymi źródłami,

lecz tylko ujawnię, że:

Sprawa ta jest najbardziej tajnym sekretem trzeciej Rzeczypospolitej, bo nasze elity

zamiast zabiegać o Lwów i Stanisławów poparły pomarańczową rewolucję, na której

czele stał zwolennik polakobójców spod znaku UPA,  Wiktor Juszczenko i ogłosił

już jako urzędujący prezydent, Stepana Banderę bohaterem Ukrainy !

Krążą w obiegowej opinii publicznej przekazy, że  nawet jeden z okrągłostołowych

polityków prosił Gorbaczowa , aby nie upubliczniał jakichkolwiek mozliwosci

zwrotu Polsce Lwowa i Stanisławowa, bo to mogłoby doprowadzić do odrodzenia

ruchu narodowego w Polsce, który jest anty-unijny, a wszystkie strony okrągłego stołu

uzgodniły, że Polska przystąpi do UE.

Rosji przedputinowska była znacznie bardziej życzliwa dla Polski niż dla Ukrainy,

bo silna Polska stanowiłaby polityczną przeciwwagę dla odradzającej się potęgi

potomków zbrodniarzy z UPA !

Powrót do Polski Lwowa i Stanisławowa jeszcze przed zjednoczeniem

Niemiec

dałby również szansę na neutralizację Rzeczypospolitej, która poprzez

rozrost własnego terytorium stałaby się faktycznie piątą potęgą

w Europie ( po Rosji, Niemcach, Anglii i Francji).

Kto  wtedy oddał Lwów i Stanisławów Ukrainie, a Wilno Litwie?

Tymi tajemnicami powinno zająć się jak najszybciej IPN !!!

Bardzo zaskakującym jest fakt, że o przebiegu obecnej granicy

polsko-litewskiej zadecydowano w Wilnie 5 marca 1996 roku,

jednak oficjalnie dziennik ustaw

w tym ważnym temacie ukazal się dopiero trzy lata później !

Dziennik Ustaw z 1999 r. Nr 22 poz. 199

UMOWA

między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Litewską

o wspólnej granicy państwowej,

stosunkach prawnych na niej obowiązujących oraz o współpracy

i wzajemnej pomocy w sprawach granicznych,

sporządzona w Wilnie dnia 5 marca 1996 r.

(Dz. U. z dnia 19 marca 1999 r.)

W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej

PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

podaje do powszechnej wiadomości:

W dniu 5 marca 1996 r. została sporządzona w Wilnie Umowa między

Rzecząpospolitą Polską a Republiką Litewską o wspólnej granicy państwowej,

stosunkach prawnych na niej obowiązujących oraz o współpracy

i wzajemnej pomocy w sprawach granicznych

Jeszcze bardziej zaskakuje sprawa ustalenia przebiegu obecnej granicy

z Ukrainą !

Dz.U. z 1994 nr 63 poz. 267

UMOWA między Rzecząpospolitą

Polską a Ukrainą o stosunkach

prawnych na polsko-ukraińskiej

granicy państwowej oraz

współpracy i wzajemnej pomocy

w sprawach granicznych,

sporządzona w Kijowie

dnia 12 stycznia 1993 r.

W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej

PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

podaje do powszechnej wiadomości:

W dniu 12 stycznia 1993 r. została podpisana w Kijowie Umowa między

Rzecząpospolitą Polską a Ukrainą o stosunkach prawnych

na polsko-ukraińskiej granicy państwowej

oraz współpracy i wzajemnej pomocy

w sprawach granicznych w następującym brzmieniu:

UMOWA

między Rzecząpospolitą Polską a Ukrainą o stosunkach prawnych

na polsko-ukraińskiej granicy państwowej oraz współpracy

i wzajemnej pomocy w sprawach granicznych

Rzeczpospolita Polska i Ukraina:

– kierując się pragnieniem rozwijania i umacniania przyjacielskich

stosunków z korzyścią dla obu Państw i ich narodów,

– realizując zasady i cele Traktatu między Rzecząpospolitą Polską

a Ukrainą o dobrym sąsiedztwie, przyjaznych stosunkach

i współpracy, podpisanego w Warszawie dnia 18 maja 1992 r.,

– dążąc do określenia i utrzymania należytych stosunków prawnych

na granicy między obu Państwami, zgodziły się na następujące postanowienia:

ROZDZIAŁ I

Przebieg, oznakowanie i utrzymanie granicy

Artykuł 1

1. Umawiające się Strony, stojąc na gruncie nienaruszalności

granic państwowych,

potwierdzają przebieg linii granicy państwowej

między Rzecząpospolitą Polską a Ukrainą, ustalonej

w Umowie między Rzecząpospolitą Polską i Związkiem

Socjalistycznych Republik Radzieckich o polsko-radzieckiej

granicy państwowej, podpisanej dnia 16 sierpnia 1945 r..

Umowie między Rzecząpospolitą Polską

a Związkiem Socjalistycznych Republik Radzieckich o zmianie odcinków

terytoriów państwowych, podpisanej dnia 15 lutego 1951 r. …

Zatem Umowa ta może być uznana za nieważną prawnie, bo :

1.16 sierpnia 1945 roku istniał legalny

Rząd Rzeczypospolitej Polskiej w Londynie,

który żadnej umowy granicznej z ZSRR nie podpisał,

2.Stroną umowy z ZSRR z dnia 15 lutego 1951 roku nie był

Rząd niepodległej Rzeczypospolitej, lecz marionetkowy,

promoskiewski Rząd PZPR-u .

3.Po upływie 50 lat umowa trzech mocarstw z Jałty

o oddanie Polski w strefę wpływów ZSRR przestała obowiązywać.

4.     Sukcesorem prawnym ZSRR jest Rosja, a nie Ukraina,

a zatem dawne umowy

z ZSRR nie mogą być podstawą prawną do umów z Ukrainą !

To, że powrót Lwowa i Stanisławowa i Wilna,

oraz powiększenie terytorium RP

po rozpadzie ZSRR było możliwe nie tylko teoretycznie

wykazali Niemcy, którzy doprowadzili do unicestwienia porozumień

z Jałty w sprawie terytorium Niemiec !!!

Politycy RFN zupełnie inaczej rozmawiali z Gorbaczowem

i z Jelcynem  !!!

RFN dokonało przy pomocy silnej marki niemieckiej (DM) tego,

czego się w historii Europy nie udało dokonać żadnemu państwu

bez rozlewu krwi.

Politycy RFN zdołali wykupić od ZSRR wolność

dla okupownej przez Armię Czerwoną od 1945 roku

części terytorium Niemiec,

oraz formalnie okupowanego przez USA,Francję i Wielką Brytanię-

Berlina Zachodniego.

Zanim jednak nastąpiło Deutsche Wiedervereinigung,

odbyło się szereg konferencji

międzynarodowych :
5 maja 1990 roku w Bonn,

22 czerwca 1990 w Berlinie,

17 lipca 1990r. w Paryżu (w tej konferencji brała udział również Polska),

i wreszcie ta najważniejsza 12września1990r w Moskwie,

historyczna konferencja

z udziałem ZSRR, Anglii Francji i USA, oraz…NRD i RFN,

zwana „konferencją dwa plus cztery”.

Opowiadane obecnie na całym świecie bzdury o tym,

że Niemcy się zjednoczyły,

bo dzielni berlińczycy podzielonego kraju rozebrali wysoki mur,

nie mają nic wspólnego z prawdą historyczną !

Podstawą zjednoczenia Niemiec był bowiem moskiewski Traktat

dwa plus cztery, który ustalał :

Zjednoczone Niemcy obejmą obszar RFN i NRD

oraz obie części Berlina.

Obecne granice są ostateczne, tzn. Niemcy

zrzekają się roszczeń wobec

innych krajów (granica na Odrze i Nysie zostaje potwierdzona).

Niemcy potwierdzają uznanie pokoju i rezygnują z broni atomowej,

chemicznej i biologicznej.

Wielkość niemieckiej armii zostanie zredukowana z 500

do 370 tys. żołnierzy.

ZSRR wycofa swoje wojska z NRD najpóźniej do 1994 roku.

Na terenie NRD nie mogą stacjonować wojska NATO

oraz nie można umieszczać tam rakiet.
Zakończenie podziału Berlina.

Zjednoczone Niemcy uzyskają pełną suwerenność.

Umowę podpisali ministrowie spraw zagranicznych

Hans-Dietrich Genscher z RFN, Lothar de Maiziere z NRD,

Roland Dumas z Francji,

Eduard Szewardnadze z ZSRR, Douglas Hurd z Wielkiej Brytanii

i James Baker z USA.

Cały koszt wyprowadzenia wojsk radzieckich z NRD

łącznie z wydatkami na budowę w Rosji mieszkań

dla krasnoarmiejców wzięła na siebie RFN .

Nie będą pisał ile jeszcze marek niemieckich popłynęło do ZSRR

i ile euro płynie

nadal do Rosji na przykład na gazociąg pod Bałtykiem w ramach tajnego

protokołu, który został 20 lat temu podpisany bilateralnie między

Eduardem Szewardnadze

a Hansem DietrichemGenscherem, bo treść tego protokołu

należy do najpilniej

strzeżonych tajemnic zarówno w RFN jak i w Rosji i nie miałem możliwości

go przeczytać.

Na fakt istnienia tego tajnego protokołu wskazują wydarzenia,

które nastąpiły już po zjednoczeniu .

RFN stało się największym orędownikiem interesów Rosji

wewnątrz całej Unii Europejskiej .

Dawni agenci Stasi zostali wprawdzie zdemaskowani,

ale żaden z nich nie trafił

do więzień niemieckich za działalność antydemokratyczną .

Żaden z oficerów politycznych w armii NRD,

ani żaden niemiecki agent KGB czy GRU nie trafił do więzienia.

Były kanclerz Niemiec Gerhard Schroeder zgodził się

objąć stanowisko przewodniczącego rady nadzorczej konsorcjum

budującego gazociąg północny

pod Bałtykiem z pominięciem terytorium Polski.

Taka demonstracja polityczna

uległości RFN wobec Rosji nie mogła być przypadkowa.

Obecna kanclerz RFN Angela Dorothea Merkel ( z domu Kasner)

pochodzi z NRD, a lobby NRD (czyli prorosyjskie) ma dominującą pozycję

w elitach władzy obecnego RFN i jest gwarantem

dla przyjaznego nastawienia do Putina i jego kliki.

Wiele wskazuje na to, że wpływowa Erika Steinbach ( z domu Hermann)

była agentką ( Stasi lub KGB) i wcale nie jest wykluczone,

że steruje „Ruchem Wypędzonych” jako agentka FSB

(Federalnych Służb Bezpieczeństwa) Rosji .

Prawdziwa cena polityczna ( i finansowa) za zjednoczenie Niemiec

pozostaje nadal okryta tajemnicą, tak samo jak tajemnicą

pozostają nazwiska tych naszych polityków, którzy po 1989 roku

oddali Ukraińcom Lwów i Stanisławów !!!

Ciekawe, że na zjednoczeniu Niemiec zyskali terytorialnie

zarówno Ukraińcy jak  Litwini, Białorusini, Łotysze i Estończycy

( których terytoria wchodziły w skład  ZSRR),

ale  Polska nie zyskała nic !

Skoro było możliwe zjednoczenie Niemiec

(które wywołały II Wojnę Światową)

z Berlinem Dreznem i Lipskiem, , to tym bardziej było możliwe

zjednoczenie Polski ze Lwowem, Stanisławowem i Wilnem,

bo to Polska jako pierwsza stawiła czoło hitleryzmowi, nazizmowi

i sowietyzmowi !

Jednak jak widać, Pakt Ribbentrop-Mołotow oraz Jałta

obowiązują po 1990 roku już tylko wobec  Polski !

Rajmund Pollak