Prędkość prądu elektrycznego. Rezultaty pomiarów i analiza wyników. Cz.4

3. Prędkość rozprzestrzeniania się prądu elektrycznego po przewodniku z aluminium

 

Pomiary:

 

r3 = 0,85*10^-3 m – średnica przewodnika z aluminium bez izolacji;

 

l1 = 1,307 m – przewodnik bazowy;

 

l2 = 0,324 m – przewodnik kontrolny;

 

Dt3 = 3,9*10^-9 s – czas opóźnienia impulsu;

 

V = 12,3 V – napięcie impulsu.

 

Analiza wyników:

 

V3 = (l1 – l2)/Dt3 = 2,52051282051*10^8 m*s^-1 – prędkość rozprzestrzeniania się prądu po przewodniku;

 

w3 = V3/h0 = 1,2187813943*10^15 s^-1 – częstotliwość elektrino na najbliższej do przewodnika orbicie;

 

U3 = 2p*r3*w3 = 6,5091549469*10^12 m*s^-1 – orbitalna prędkość elektrino pierwszej orbity;

 

Eal = -1,55 V – elektrodowy potencjał aluminium (elektrostatyczny potencjał atomów aliminium)

 

Vsal = U3*r3 = 5,53278170486*10^9 m*s^-1 – polowa prędkość elektrino w polu elektrostatycznym danego przewodnika;

 

nє = mє*Uє/*Eal = 9,42822449675*10^16 – ilość elektroujemnych pól przewodnika, jednocześnie oddziaływujących jednocześnie z każdym elektrino wirującego potoku;

 

L3 = V3*Dt3 = 0,983 m – długość impulsu elektrycznego po przewodniku;

 

np3 = L3/h0 = 4,7532474378*10^6 – ilość wirujących pakietów w nanosekundowym impulsie;

 

Nє = V*Dt3/F0 = 6,19530979532*10^16 – pełna ilość elektrino w impulsie;

 

Di3 = Nє*є/Dt3 = 3,15748620797*10^-2 – naprężenie prądu w impulsie;

 

n3 = V/F0 = 1,58854097315*10^25 – częstotliwość przechodzenia elektrino przez przewodnik;

 

nєp = Nє/np3 = 1,30338465993*10^10 – ilość elektrino w jednym wirującym pakiecie;

 

k3 = (nєp/2p)^-1/2 = 4,554559337909*10^4 – ilość elektrino na jednej orbicie wirującego pakieta;

 

n3 = nєp/k3 = 2,86171405715*10^5 – ilość orbit w jednym wirującym pakiecie;

 

V =F0*n3*k3*w3 = 12,3 V – napięcie prądu w impulsie.

 

Wnioski:

 

1. Bez ujemnego statycznego potencjału przewodnika Ei , nie może generować się i istnieć prąd elektryczny. ani. Dotyczy to również maszyn elektrycznych, oraz elektro i radiotechniki.

 

2. Prąd elektryczny formuje się wirującymi pakietami dookoła przewodnika i wzdłuż niego.

 

3. Prędkość rozprzestrzeniania się prądu elektrycznego po przewodniku nie jest równa prędkości światła i nie jest wiekością stałą. Przy czym prędkość rozprzestrzeniania się prądu elektrycznego wzdłuż przewodnika, Vi, po cienkim przewodniku z miedzi jest większa od prędkości światła c = 2,99792458*10^8 m*s^-1 na 29,867%

 

4. Orbitalna prędkość elektrino dookoła przewodnika przewyższa prędkość światła n = U1/c = 27380,9 raza!!!

 

5. Teoria względności Einsteina nigdy nie było teorią, a przedstawiała sobą tylko hipotezę, stworzoną w pełnym oderwaniu od fizycznej realności i na dwóch błędnych postulatach:

 

a) że prędkość światła i wszystkich rodzajów promieniowania jest stała i żadne ciało materialne nie może osiągnąć tej prędkości

 

b) Maa ciała i jego wymiary rosną, gdy prędkość tego ciała zbliża się do prędkości światła, zgodnie z błędnymi wywodami Lorentza:

 

mi = m0/(1 – v^2/c^2)^-1/2

 

Dane równanie pozbawione jest sensu fizycznego i co najważniejsze – ono przeczy prawu zachowania materii odkrytemu jeszcze w 1751 r. M. Łomonosowem i w 1768 A. Lavoisier.

 

Bzdura o przechodzeniu energii w masę przetrzymała się w nauce ponad 100 lat, ale przyszedł czas skończyć z tą spekulacją.

 

P.S.: p w równaniach oznacza – Pi