Pożegnania

Czy potrafimy się słuchać? Czy potrafimy rozdzielić intencje od czasem nieidealnych słów? O tym jak wiele podziałów zależy od nas samych.

fot.:Pożegnanie; dir Andrzej Kondratiuk Polska, 1968r.

Żegnam! Nie po drodze mi z Panem!

– Witam!
– Dzień dobry Panu!
– Wcale nie dobry. Przeciętny. Żegnam nie po drodze mi z Panem!

– Jakie jest Pana ulubione danie?
– Ruskie pierogi.
– Ruskie? Jak Pan może. Rusofil! Żegnam! Nie po drodze mi z Panem!

– Jakie piwo zamówić dla Pana?
– Najlepiej jakieś niemieckie.
– Słucham? Polskim piwem Pan gardzi? Hitlerowiec! Żegnam, nie po drodze mi z Panem!

– Czy uważa Pan, że husaria była wyśmienitą jednostką bojową?
– Nie proszę Pana uważam, że to była dobra jednostka bojowa.
– Pan nie docenia husarii! Żegnam, nie po drodze mi z Panem!

– Wie Pan, w 1410 roku odnieśliśmy fantastyczne zwycięstwo militarne? Takie, że aż nawet kwiat padł!
– Panie kochany, w 1410 r. ponieśliśmy klęskę dyplomatyczną!
– Pan zakłamuje historyczną prawdę o chwale oręża polskiego! Żegnam, nie po drodze mi z Panem.

– Czy popiera Pan chrześcijaństwo?
– Nie proszę Pana, ja jestem katolikiem i popieram katolicyzm.
– To widzę, że popiera Pan waśnie na tle religijnym pomiędzy chrześcijańskimi obrządkami! Fanatyk! Żegnam! Nie po drodze mi z Panem.

– Co u mnie? A wie Pan, wszyscy Żydzi mnie ciągle denerwują.
– Wszyscy? Przecież czci Pan Żyda.
– Nie czczę żadnego Żyda jak Boga kocham.
– A Jezus?
– Jezus był chrześcijaninem! Żegnam! Nie po drodze mi z Panem.

– Rząd Tuska jest zły bo rozkrada Polskę, trzeba go obalić.
– Nie. Teraz niema na kogo zagłosować. Pis ma wady nie do zaakceptowania.
– Wiedziałem! Pan popiera rząd Tuska! Żegnam, nie po drodze mi z Panem.

– Żegnam, nie po drodze mi z Panem!
– To ja żegnam, też mi z Panem nie po drodze!
– Ja żegnam pierwszy i bardziej mi z Panem nie po drodze!!!