Płk. Ignacy Matuszewski – Testament

Tam, gdzie jest moje serce, są wspomnienia

Tam, gdzie jest moje serce, są wspomnienia

o ścieżce wśród kwitnących jabłoni, co trwa

poprzez wieczność, tym traktem idziemy, mówimy

śmiejemy się, nad nami ptaki, rozjaśniają naszą

rozmowę, kryjąc się za blaskiem, oto moja córka

Ewa, teraz przy mnie, a jednocześnie w Warszawie

w mroku, w kanałach, w rzece krwi Powstania

mogłem ją zabrać, sięgnąć ponad oceanem

zasłonić przed plutonem egzekucyjnym bestii.

Nie mogę jeść, papieros za papierosem, wszędzie

popiół, gdzie grób Ewy, mojej córki, pyta Hiob

Polak nad przepaścią, kresem człowieczeństwa

nikt nie wyjaśni tych dni, piach wchłonął istotę

ducha, krew, nikt już nie wyjaśni przyczyny

moje serce, marzenie o ścieżce wśród kwitnących

jabłoni, co będzie poprzez wieczność, jak w krysztale

sekundy zatopiony nasz spacer, twoje warkocze

uśmiech Ewy, mojej córki, wyciągam rękę w tej innej

przestrzeni, czy rozumiesz, że trudno postawić

diagnozę epoki, w dymiącym kręgu czerni.

Źyłem więc pośród was, Polacy i cierpiałem z wami

nie spalajcie mojego serca w esencji aloesu, zapisuję

wam jeziora z nenufarami, wodą jakże przejrzystą

do głębi, a sprawę polską prowadźcie dalej, poza świt

przyjęty czas, fatum, oddaję wam myśl przestrogi

krok za krokiem wspinam się za skrzydłem wiatru

wreszcie zatrzymam się u progu świetlistej bramy

gdzie moje dziecko tu ponad chmurami, pamiętajcie

o Ewie, sanitariuszce zgrupowania Baszty AK.  

(Warszawa, 26 września 2012, g. 16.30.)