Paweł Kukiz rozdaje karty…

i trzyma bank. Wymarzona sytuacja dla gracza w oczko a dla bywalców kasyn: BlackJack’a. Uprzywilejowuje już na starcie a inni gracze muszą licytować o oczko wyżej i ryzykować stratę. Bronisław Komorowski już ryzyko podjął rozpisując referendum o JOWach a więc zgodnie z najważniejszym wyborczym postulatem jedynego, jak do tej pory, zwycięscy prezydenckiej kampanii wyborczej. Riposta Kukiza była błyskawiczna i jak się okazuje to nie JoWy będące tylko ETAPEM ale zmiana Konstytucji jest jego celem i następnym sloganem wyborczym. Tym razem na kolejne, jesienne wybory parlamentarne.

Propozycja zmiany polskiego prawa nie przyniosła pani Ogórek zysków w prezydenckiej kampanii ale z Kukizem sytuacja wygląda na całkowicie odmienną. Idący szturmem na zabetonowane pozycje starych wiarusów zarażonych polityką jeszcze w komunistycznym PRLu potrafi porwać rzesze jeszcze nieopierzonych wyborców i osiąga sukces o jakim tylko mógł marzyć na scenach estradowych. Z dnia na dzień staje się politykiem rozdającym karty i czekającym na zagrywki konkurentów zmuszonych do licytowania. Idealna sytuacja dla szczwanego polityka tylko jeszcze nie wiadomo czy się nim okaże.

Kto stoi za Pawłem Kukizem i kto go naprawdę finansowo, organizacyjnie i medialnie popiera – to najczęściej pojawiające się obecnie pytanie. Odpowiedzi są różne na WSI poczynając a rosyjskiej mafii kończąc ze środkowymi wskazaniami na struktury z otoczenia prezydenta Lubina. Darowizny na komitet wyborczy byłego piosenkarza wpływały jednak z całej Polski a zebranie około 500 tysięcy złotych można nazwać dużym sukcesem pokazującym, iż finansowanie partii politycznych z publicznych funduszy nie jest warunkiem sine qua non ich powstania i początkowego działania, aczkolwiek jeszcze partii politycznej Kukiza nie ma.

Dostanie się do Sejmu, wbicie noża między beton PO i PiSu, MY obywatele  jesteśmy zwycięzcami tych wyborów, zmiana prawa – łatwo wpadające w ucha hasła zrozumiałe dla każdego i niekomplikowane rozważaniami rządzącymi polityką, bez roztrząsania kompleksowych zagadnień i moralnych dylematów komu odjąć aby komuś dodać, którymi posługuje się Kukiz, to jedno z głównych przyczyn entuzjazmu jego wyborców. Porwani entuzjazmem underdoga oddają mu swój głos wyrażając wolę ZMIAN w polskiej polityce.

Paweł Kukiza postępuje na razie tak jak od wytrawnego, politycznego gracza należałoby oczekiwać. Nie deklaruje rzeczy niemożliwych, nie wskazuje koalicjanta wyraźnie mówiąc, iż połączy się z partnerem licytującym dla niego i jego ruchu Po Prostu więcej, swoją propozycję referendum już nazywa populistyczną ponieważ nie jest dla rządzących wiążąca, nie zagłosuje na Komorowskiego bo nie spełnił obietnic ale również nie na Dudę bo go i jego idei nie zna, pieniądze go nie interesują tylko interes obywateli. Jednym słowem wszystkie otwarcia możliwe i nic konkretnego a chętnych do negowania wszystkiego co związane z „brudną” polityką nie brakuje.

Prezydent będzie wybrany dopiero za ponad tydzień w bezpośrednim pojedynku dwóch najlepszych. Ale ten trzeci trzyma karty w rękach i tylko od niego zależy komu przydzieli asa. Nie odbędzie się to szybki i prawdopodobnie będziemy musieli czekać do jesiennych wyborów gdyż jakakolwiek deklaracja w tej chwili zmniejsza szanse Kukiza na odgrywanie roli rozdającego. Jedynie co można wydedukować z jego wypowiedzi to sympatia do Jarosława Gowina, ale ze wskazaniem, że nie traktuje go jako PiSu.  Panowie się lubią a ich polityczne myślenie ma punkty wspólne. Ale to oczywiście za mało aby budować już teraz wspólną polityczną przyszłość.

Paweł Kukiza zdobył przebojem polskich wyborców. Ale czy będzie lepszym politykiem niż piosenkarzem i showmanem? Zadatki na zdobycie tytułu rewolucjonisty polskiej polityki ery potuskowej już pokazał. Jakie atuty jeszcze nam pokaże? Mało kto może to ocenić. Tak samo jak było chyba niewielu wierzących w zdobycie przez niego 20% głosów. A następnym etapem może być 30%. Będzie polskim Orbanem?