Paprocie profesora Reichsteina

  Profesor Tadeusz Reichstein był wielkim uczonym i jednym z niewielu laureatów Nagrody Nobla, jacy urodzili się w Polsce.  Przyszedł on na świat w roku 1897, we Włocławku, w rodzinie polskich Żydów zamieszkałychj od dawna na Kujawach.  Gdy przyszły naukowiec miał 8 /a według innych źródel 10/ lat cała rodzina wyjechała do Szwajcarii, do Zurychu.  Tadeusz Reichstein spędził w tym kraju całą resztę życia.  Uzyskał dyplom inżyniera chemika w Politechnice w Zurychu i pracował na tej uczelni aż do 1938 roku, kiedy to został profesorem Uniwersytetu w Bazylei.  Na emeryturę przeszedł w 1967 r. w wieku 70 lat.  Ożenił się z holenderską arystokratką i miał córkę-jedynaczkę.  Zmarł w 1996 w setnym roku życia.  Pochowano go w Bazylei.   Sławę przyniosło […]

  Profesor Tadeusz Reichstein był wielkim uczonym i jednym z niewielu laureatów Nagrody Nobla, jacy urodzili się w Polsce.  Przyszedł on na świat w roku 1897, we Włocławku, w rodzinie polskich Żydów zamieszkałychj od dawna na Kujawach.  Gdy przyszły naukowiec miał 8 /a według innych źródel 10/ lat cała rodzina wyjechała do Szwajcarii, do Zurychu.  Tadeusz Reichstein spędził w tym kraju całą resztę życia.  Uzyskał dyplom inżyniera chemika w Politechnice w Zurychu i pracował na tej uczelni aż do 1938 roku, kiedy to został profesorem Uniwersytetu w Bazylei.  Na emeryturę przeszedł w 1967 r. w wieku 70 lat.  Ożenił się z holenderską arystokratką i miał córkę-jedynaczkę.  Zmarł w 1996 w setnym roku życia.  Pochowano go w Bazylei.

  Sławę przyniosło mu zsyntetyzowanie w 1933 r. witaminy C , czyli kwasu askorbinowego.  Potem dalej zajmowal się biochemią i w 1950 otrzymał wspólnie z Kendellem i Henchem Nagrodę Nobla za badanie hormonów kory nadnerczy, a w szczególności za wyizolowanie kortizonu.  Bardzo chętnie szkolił tez młodych badaczy i cieszył się opinią dobrego człowieka.  Można o tym przeczytać tutaj; http://www.gazetalekarska.pl/xml/oil/oil67/gazeta/numery/n2007/n200704/n20070405  oraz tu: http://saralewa.blox.pl/2009/06/Pierwszy-zapomniany-przez-Polska-noblista.html  .

  Mnie w biografii Reichsteina zafascynowała  inna rzecz.  Oto po przejściu w wieku 70 lat na emeryturę profesor porzucił chemię oraz  biochemię i zajął się prawdziwą pasją swojego życia, czyli paprociami.  Od dawna ogrodnictwo było jego ulubionym hobby, a dom w Bazylei, w ktorym mieszkał, otaczał ogromny ogród, gdzie rosły głównie paprocie.  Z czasem dorobil się największej kolekcji żywych paproci na świecie.  Na emeryturze jednak zajął się na poważnie pracą naukową na ich temat, został botanikiem-pteridologiem i opublikował ok. 100 artykułów na temat cytogenetyki paproci.  Stworzył nową dziedzinę wiedzy – cyklotaksonometrię paproci.  Jak sam twiedził, zajął się paprociami, ponieważ uważał, że nauka je zaniedbuje i nie poświęca im wystarczajaco dużo uwagi.  Postarał się więc wypełnic tę lukę.  Jego druga kariera naukowa trwała ponad 28 lat.  Jeszcze w wieku 98 lat profesor Reichstein oddał do druku 8 prac.  W roku 1994 polski reżyser Krzysztof Krauze nakręcił o Tadeuszu Reichsteinie 50 minutowy film dokumentalny "Ogrody Reichsteina", natomiast w 1995 Polskie Towarzystwo Botaniczne nadało mu tytuł członka honorowego.

  Tadeusz Reichstein nigdy nie zapomniał o Polsce.  Znal język polski i przedstawiał się zawsze jako "Szwajcar polsko-żydowskiego pochodzenia".  Niestety w Polsce zapomniano o nim zupelnie.  Dopiero w roku 1987 przypomniano sobie o nim w jego rodzinnym mieście i nadano tytuł "Zasłużony dla miasta Włocławka".  W roku 1994 został też honorowym  obywatelem Włocławka.  W tym samym roku prezes PAN wręczył mu medal Kopernika.  W 2009 nową, pięćsetną ulicę Włocławka nazwano imieniem Tadeusza Reichsteina.  http://naszwloclawek.pl/ulica_tr.php .

  Dla mnie, jako emerytki, ważne jest to, że profesor Reichstein pokazał, iż emerytura nie musi być pasmem nieszczęść, lecz może być czaem realizacji marzeń i pasji zyciowych.

  Namawiam do przeczytania mojej poprzedniej notki "Spiski, intrygi, chaos,przypadek i nieznane siły", która jest tu: http://blogmedia24.pl/node/45897