KOLĘDA POLSKA

Kolędo Polska ! wracasz co roku…

Kolędo Polska ! wracasz co roku

by z nami zasiąść przy wspólnym stole

w kolejnym roku dziwnej wolności

bądź naszą gwiazdą na chmurnym czole

prowadź nas pewnie bezdrożem życia

do tego miejsca gdzie płacze Bóg

odszukaj światłem twojej mądrości

w ciemności życia najkrótszą z dróg

gdy Bóg się rodzi i moc truchleje

bo świat jest nadal spętany złem

tam nas zaprowadź sercem pogodnym

gdzie się spotkamy nad Twoim snem

będziemy wracać wszyscy do wspomnień

do tamtych śniegów i trudnych świąt

gdy naszych Ojców tułaczy żywot

rzucał w najdalszy na ziemi kąt

gdy na Syberii odarci z bliskich

z Aniołem Śmierci z lodowych piór

niczym zwierzęta w tamtej stajence

tworzyli smutny i głodny chór

wrócą w pamięci odległe grudnie

trudne Wigilie rozdartych rodzin

gdy pod oknami naszego domu

szczekały „suki” do późnych godzin

gdyśmy palili na oknach świece

prosili Boga by podniósł dłoń

bo świat zapomniał w szczęku żelaza

że Twoja miłość to nasza broń

gdy nasze Matki blade od lęku

przez krzyże okien patrzyły z bólem

bo los roznosił w wojenne noce

oślepłym trafem śmiertelne kule

i ta wigilia gdzie las smoleński

będzie w nas szumiał kolędę trwogi

i nowych krzyży krwawy drogowskaz

niełatwej polskiej na wschodzie drogi  

Kolędo Polska ! pełna dramatów

i gdzie wigilia ma inny smak

gdy Bóg się rodzi wśród nocnej ciszy

to dla nas zawsze to dobry znak

że ocalimy przy wspólnym stole

w blasku kolędy Polskę i Wiarę !

lulaj Jezuniu pod naszym dachem

bo Tyś największym jest dla nas darem…