Imaginacja — Manifest — Ofiarom ZAMACHU – NA KOLANA ŁAJDAKI!

Na ziemi,
Na rosyjskiej ziemi
Umarł Orzeł
Opadła mgła
Pogięty krzyż
Złamane skrzydła
W bezlistnym lesie
Krąg się zamyka…

Teraz …
Jestem na mojej drodze, mówiąc po ludzku-ostatniej
Niektórzy mówią: ta droga prowadzi na Wzgórze
To uświęcone miejsce, gdzie biją wszystkie serca
Na chwałę tych, co polegli
Wołają tych, którzy żyją

A oni stoją i stać będą zawsze
Płaczą, aż ich oczy stają się suche
Błyszczy morze świec
Coś jest w powietrzu
Krąg się zamyka

Odchodzę tak, jak żyłem
Umarłem tam, gdzie inni zostali zabici
Może moje poświęcenie pokaże ludziom, skąd pochodzą
I dokąd się udają,
I kim będą na tym świecie
To ostatnie pożegnanie

Nie zamknęli lotniska
Nie zamknęli ust
Rosną na polskiej ziemi nowe katyńskie dęby
Oni ukrywają ślady
Karmią nas kłamstwami, jak zawsze
A my idziemy, jak niewidomi we mgle
wśród śmiejących się masek
Gdzie jest prawda?

Cześć Ich Pamięci!