Fenomen Księżyca

Oprócz powszechnie dostępnych parametrów Księżyca, takich jak masa, odległość od Ziemi, gęstość, etc, ma on właściwości naprawdę zastanawiające

Oprócz powszechnie dostępnych parametrów Księżyca, takich jak masa, odległość od Ziemi, gęstość, etc, ma on właściwości naprawdę zastanawiające. Jedną z nich jest fakt, iż jądro Księżyca jest przesunięte w stronę Ziemi – grubość skorupy Księżycowej po stronie zwróconej ku Ziemi wynosi 60 km, na odwróconej 100 km (http://www.1-szy.net/fizykasandra/index.php?p=5).  Oznacza to, że Układ Ziemia-Księżyc nie istniałby,  gdyby Księżyc obracał się wokół własnej osi, lub był odwrócony przeciwną stroną w kierunku Ziemi.

Inną, niemniej zadziwiającą sprawą, są zakłócenia w locie satelitów Księżycowych, które wypuszczono z Ziemi. Po długich pomiarach znaleziono przyczynę. Okazało się, że pod morzami Księżycowymi znajdują się koncentracje materii, o gęstości dużo większej, niż gęstość materii je otaczającą. Obiekty te zostały nazwane maskonami (http://pl.wikipedia.org/wiki/Maskony). Są to obiekty pochodzenia kosmicznego, które uderzyły w Księżyc, przebiły jego płaszcz, spowodowały wypływ lawy, która utworzyła morza i utkwiły wewnątrz naszego satelity na zawsze. Jednak sprawa nie okazała się taka prosta. Modele grawitacyjne wykonane przez Lunar Prospectora (http://pl.wikipedia.org/wiki/Lunar_Prospector) pokazują, że niektóre maskony występują w miejscach niezwiązanych z jakimikolwiek przejawami wulkanizmu – jest to zrozumiałe, że mniejsze maskony nie poczyniły takich wylewów by powstały morza, ale żeby nawet nie wybuchł wulkan? Jak się zatem one pod tę powierzchnię dostały? Z drugiej strony, wielkie obszary wulkanizmu bazaltowego w Oceanus Procellarum ( podaję linka, bo to nie byle jezioro, a OCEAN!: http://pl.wikipedia.org/wiki/Oceanus_Procellarum) nie wywołują żadnych anomalii grawitacyjnych. – czyli co? Powstał OCEAN!! Bez trafienia maskona? Bardzo istotny jest również fakt, iż te anomalie istnieją tylko w przypadku strony Księżyca widocznej z Ziemi, strona niewidoczna jest prawie pozbawiona śladów bombardowania. Oznacza to, że przez 4,5 miliarda lat nasz satelita demolowany był niesymetrycznie – tylko z jednej strony.

I jeszcze jedna, bardzo istotna sprawa, którą miałem zaszczyt na NE juz poruszyć. W 1968 roku NASA została zmuszona do opublikowania dokumentu: ‘Chronologiczny katalog zaraportowanych aktywności na Księżycu’ (http://en.wikipedia.org/wiki/Transient_lunar_phenomenon) gdzie przedstawiono 579 różnych przypadków aktywności ( na przykład erupcje). Gdyby Księżyc miał 4.5 miliarda lat, aktywność wulkaniczna nie byłaby możliwa. Tak małe ciało niebieskie jak Księżyc powinno być w wieku 4,5 miliarda lat stare, zimne i martwe.