POLSKA
Like

Socjotechnika w służbie kontrrewolucji (II)

31/10/2014
786 Wyświetlenia
0 Komentarze
8 minut czytania
Socjotechnika w służbie kontrrewolucji (II)

Gandi podkreślał kilka istotnych rzeczy w powstaniu woli odmowy posłuszeństwa:

Zmiana postawy: od bierności do odwagi i wiary.
Zrozumienie, że współpraca z rządzącymi warunkuje istnienie reżimu.
Zaszczepienie determinacji do gotowości odmowy współpracy.

0


 

gandi

Wszystkie te elementy powinny być stymulowane przez przywódców. Wedle Machiavellego Książe, który ma społeczeństwo za wroga, nigdy nie będzie pewien swojej władzy.

Firma Scharpa była w Birmie oraz na placu Tiananmen zanim zjawiły się tam czołgi. Rozpowszechniał swoje idee w Palestynie i Izraelu jak też: na Litwie, Łotwie i Estonii.

W 1983 roku politolog ten założył Albert Einstein Institution (Boston), aby propagować swoje idee.

media

Podsumowując: na czym polega (kontr)rewolucja czasów e-mediów?

  • Na swego rodzaju realisty show – czyli tworzeniu rzeczywistości przez media.
  • Powstaniu sieciocentrycznej organizacji.
  • Zamiast strzelania – wojna psychologiczna.
  • Wyśmiewaniu przywódców.
  • Fraternizacja służb porządkowych przez na przykład dawanie kwiatów im przez dziewczęta.

(Kontr)rewolucja oznacza rozerwanie więzi społecznych. Jak można zdefiniować jej przyczyny i charakter:

  • Ruch masowy oddolny;
  • Kryzysowy – deprywacja potrzeb;
  • Świadome zakwestionowanie status quo;
  • Poczucie niesprawiedliwości;
  • Oddolna presja – konieczna słabości władzy;
  • Rewolucja jest nie możliwa, jeśli autorytet władzy jest nienaruszony (Rosja?);
  • Rewolucje zwyciężają łatwo na początku, ponieważ są skutkami, następstwami upadku autorytetu władzy, a nie odwrotnie;
  • Zwykle im większa wiara w państwo, tym większa agresja wobec jego przedstawicieli potem;
  • Przeważnie najpierw dochodzą do władzy ludzie z warstwy rządzącej, która była w opozycji a dopiero w drugiej kolejności rewolucjoniści, kontestujący cały system.

 

Działania mają charakter:

  • Pokojowy, moralny , samo ograniczający;
  • Odrzucenie przemocy;
  • Hasła uniwersalne, a nie polityczne;
  • Łagodna zmiana władzy;
  • Zmiany polityczne z kulturowymi (zniesienie cenzury);
  • Zmiany społeczne występują razem ze zmianami niepodległościowymi.

formy walki

Wszystkie akcje są poprzedzone intensywnym szkoleniem animatorów działań.

Formy walki:

  1. Symboliczne akcje wyrażone niewerbalnie: Parady, rozmaite marsze i pikiety.
  2. Odmowa współpracy:
  • W sensie społecznym (bojkoty)
  • Ekonomicznym (strajki)
  • Bojkoty polityczne
  1. Interwencje bez przemocy (wszystko, co wykracza poza porządek przeciwnika) strajki głodowe, tworzenie mownych struktur społecznych na różnym szczeblu

Gene Sharp w swoich pracach wyliczył 198 możliwych form działania. Zostało to nazwane „politycznym jujitsu” (twórcą definicji jest Piotr Szumuś), czyli rezygnacja z przemocy przez protestujących powoduje oddzielenie się od władzy grup ludzi, którzy nie tolerują używania przesz nią siły.

Potwierdza to historia serbskiej grupy Otpor, którą powołało w 1998 roku 20 serbskich studentów. Organizacja nie miał charakteru hierarchicznego, aby nie został zinfiltrowana przez służby specjalne. Stworzono organizację kolegialną, zarządzaną przez 20 – osobowe ciało kolegialne. Miała się obyć bez lidera. Odrębnie wydzielono komórki zajmujące się sprawami międzynarodowymi, logistyki, marketingu. Otpor liczył 70 tys. członków i 130 ośrodków lokalizacji (tak na marginesie: czyż ta struktura niczego Państwu nie przypomina? Na przykład Internetu?). Członkiem ruchu mógł pozostać każdy, chyba że podejrzewano prowokację.

Wedle zalecenia Sharpa podstawową zasadą była jawność: „tajność jest nie tylko zakorzeniona w strachu, ale również przyczynia się do niego, co osłabia ducha oporu i obniża ilość osób mogących aktywnie uczestniczyć w akcji. Może także przyczyniać się do – często bezpodstawnych – podejrzeń i oskarżeń o bycie agentem albo informatorem przeciwnika. Natomiast jawność intencji i planów nie tylko będzie miała efekty wręcz przeciwne, ale przyczyni się również do stworzenia wrażenia, że ruch oporu jest w rzeczywistości niezmiernie potężny

Zakonspirowany pozostał druk i dystrybucja oraz zbieranie informacji o posunięciach władzy

konspirator

Stworzono dwa kręgi przywództwa:

  • Jawny – organizujący oddolne działania wśród społeczeństwa;
  • Tajny – mający kontakty z politykami.

Umiejętne oddzielenie jednego od drugiego to klucz do sukcesu i znak firmowy aksamitnych rewolucji. W skutych podjętych działań brutalność reżimu zwraca się przeciw niemu, tworząc niesnaski w obozie władzy.

Podstawa działania organizacji Otpor było dobre wyszkolenie działaczy. Szkolenia dotyczyły między innymi socjotechnik, służących pokazaniu, jak można podkopywać autorytet władzy. Oprócz Sharpa w cała operację zaangażowani byli także pracownicy wywiadu i oficerowie armii USA.

Bardzo istotna była bieżąca analiza sytuacji i planowanie na poziomie taktycznym i strategicznym. Gene Sharp zaproponował następujące podejście:

  • Ocena możliwości (analiza SWOT) swoich i przeciwnika i źródeł jego władzy.
  • Planowanie długofalowej strategii działania w konflikcie.
  • Zwiększanie możliwości społeczeństwa do stawiania oporu.
  • Atakowanie najsłabszych stron przeciwnika i analiza rezultatów.
  • Podsumowanie i analiza przeprowadzonych działań i ocena i skuteczności.

Najważniejszym i podstawowym warunkiem sukcesu jest przełamanie strachu.

tyrania

Drugi warunek to działanie w tłumie i z tłumem, które daje uczestnikom poczucie mocy.

Nie zapominano o małych grupach i zespołach. Zasadą było dzielenie członków na kilkunastoosobowe grupy, które miały za zadanie kontrolować się nawzajem czy któryś z członków nie jest aresztowany. Rozpoznanie stopnia niezadowolenia panującego w wojsku i policji był stałą praktyką.

Widoczny i z góry założony brak akcentów ideologicznych

Opracowano kodeks postępowania, mający pomóc w organizacji takiego przewrotu, który składa się z siedmiu podstawowych zasad:

  • Musi znaleźć się grupa ludzi przeświadczonych o tym, że bezkrwawy przewrót jest możliwy;
  • Osoby te muszą założyć międzyuczelnianą organizację;
  • Organizacja ta musi opracować własną strategię protestów;
  • Należy przyjąć czytelny i wyrazisty symbol i nazwę ruchu, które będą czytelne i łatwo rozpoznawalne;
  • Należy ustalić proste i konkretne cele, których domagać się będą uczestnicy protestów;
  • Nigdy nie należy stosować siły (w razie ataku uciekać);
  • Należy być konsekwentnym i nieustępliwym w działaniu
0

Wojciech Warecki http://www.warecki.pl

Wojciech Warecki & Marek Warecki www.warecki.pl Dwa słowa o nas. Zajmujemy się: Pisaniem książek i dziennikarstwem Oraz Trenowaniem i szkoleniami Doradztwem Terapią szczególnie w zakresie: Stres, psychosomatyka Mobbing funkcjonowanie człowieka w organizacji Psychologia wpływu i manipulacji Psychologia oddziaływania mass mediów (w tym nowe media) Rozwój osobisty i kreatywność Praca zespołowa i kierowanie Psychologia sportowa Problemy rodzinne. Warsztaty skutecznego uczenia się

72 publikacje
0 komentarze
 

Dodaj komentarz

Authorization
*
*
Registration
*
*
*
Password generation
343758