Globalnie i Lokalnie

Bartłomiej Legutko – prokurator Prokuratury Rejonowej Kraków Krowodrza

17/05/2015

2071 Wyświetlenia

0 Komentarze

103 minut czytania

Bartłomiej Legutko – prokurator Prokuratury Rejonowej Kraków Krowodrza

W załączeniu przesyłam – w interesie społecznym – pisma, które skierowałem do prokuratora Prokuratury Rejonowej Kraków Krowodrza Bartłomieja Legutko oraz do świadczącego mu bezpłatnie usługę prawną zatrudnionego w Wydziale Dochodzeniowo-Śledczym, Komendy Miejskiej Policji w Krakowie mł. asp. Patryka Lasoty.
Pokazują, w jaki sposób mł. asp. Patryk Lasota chroni interesu prokuratora idioty – z przyczyn podanych w piśmie do niego nie można go nazwać tylko ignorantem, byłoby to określenie wartościujące nadto łagodnie opisujące kwalifikacje zawodowe i poziom rozwoju intelektualnego prokuratora Bartłomieja Legutko – i łajdaka, któryalbo sam uznał się za pokrzywdzonego przeze mnie i wykorzystując życzliwość dla siebie mł. asp. P. Lasoty chce mnie w postępowaniu prowadzonym z oskarżenia publicznego w sprawie przestępstwa ściganego z oskarżenia prywatnego uczynić przestępcą, albo znalazł sympatyka, który taki powziął zamiar..

Szanowni Państwo,

Podobno:

„Rzeczpospolita jest demokratycznym państwem prawnym,

urzeczywistniającym zasady sprawiedliwości społecznej.”

Artykuł 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej

Mówią także, że:

„Wszyscy są wobec prawa równi. Wszyscy mają prawo do równego traktowania przez władze publiczne.”

Artykuł 32 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej

Pokazują, w jaki sposób mł. asp. Patryk Lasota chroni interesu prokuratora idioty – z przyczyn podanych w piśmie do niego nie można go nazwać tylko ignorantem, byłoby to określenie wartościujące nadto łagodnie opisujące kwalifikacje zawodowe i poziom rozwoju intelektualnego prokuratora Bartłomieja Legutko – i łajdaka, któryalbo sam uznał się za pokrzywdzonego przeze mnie i wykorzystując życzliwość dla siebie mł. asp. P. Lasoty chce mnie w postępowaniu prowadzonym z oskarżenia publicznego w sprawie przestępstwa ściganego z oskarżenia prywatnego uczynić przestępcą, albo znalazł sympatyka, który taki powziął zamiar..

A przecież póki co wciąż jeszcze:

„Każdemu zapewnia się wolność wyrażania swoich poglądów oraz pozyskiwania i rozpowszechniania informacji.”

Artykuł 54.1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej

Poza tym, uznany w kwietniu 2014 r. przez „Dziennik Gazetę Prawną” za „prawnika XX-lecia”, były m.in. prezes Trybunału Konstytucyjnego, były rzecznik praw obywatelskich, były przewodniczący Rządowego Centrum Legislacji, były – przez dwie kadencje – przewodniczący Komisji Kodyfikacyjnej Prawa Karnego przy Ministrze Sprawiedliwości, obecnie członek tej Komisji, były kierownik Katedry Prawa Karnego Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie prof. dr. hab. Andrzej Zoll naucza:

„W ocenie Trybunału /Europejskiego Trybunału Praw Człowieka – ZKE/ „[…] Podnoszenie lub rozgłaszanie prawdziwych zarzutów dotyczących osób pełniących funkcje publiczne o takie postępowanie lub właściwości, które mogą narazić je na utratę zaufania potrzebnego do danego stanowiska, zawodu lub rodzaju działalności […] jest czynem – niezależnie od intencji sprawcy – ex definitione służącym społecznie uzasadnionemu interesowi (…) Z całą pewnością w przypadku osób pełniących funkcje publiczne tego rodzaju interes uzasadniał będzie przyjęcie szerokich granic krytyki.”

Źródło: Kodeks karny część szczególna, Komentarz do art. 117 – 277 k.k. pod redakcją Andrzeja Zolla 3 wydanie,

LEX a Wolters Kluwer business, s. 803

Z poważaniem,

Zbigniew Kękuś

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

Kraków, dnia 13 maja 2015 r.

Zbigniew Kękuś

Bartłomiej Legutko

Prokuratura Rejonowa Kraków – Krowodrza

oś. Kościuszkowskie 2

31-858 Kraków

Sygn. akt Komendy Miejskiej Policji w Krakowie: L. dz.MD.5601.40.15

Do wiadomości:

1. Pan nadinsp. Krzysztof Gajewski, Komendant Główny Policji, ul. Puławska 148/150, 02-624 Warszawa

2. Pan mł.asp. Patryk Lasota, Komenda Miejska Policji w Krakowie ul. Siemiradzkiego 24, 31-137 Kraków, sygn. akt L. dz. MD.5601.40.15

3. Pan insp. Janusz Barcik, Komendant Miejski Policji w Krakowie ul. Siemiradzkiego 24, 31-137 Kraków

4. Pan insp. Mariusz Dąbek, Małopolski Komendant Wojewódzki Policji, ul. Mogilska 109, 31-571 Kraków

5. Prokurator Andrzej Seremet, Prokurator Generalny, ul. Rakowiecka 26-30, 02-528 Warszawa

6. Prokurator Artur Wrona, Prokurator Apelacyjny w Krakowie, ul. Cystersów 18, 31-553 Kraków

7. Prokurator Lidia Jaryczkowska, Prokurator Okręgowy w Krakowie, ul. Mosiężnicza 2, 30-965 Kraków

8. Pani Agata Chmielarczyk-Skiba, Prokurator Rejonowy dla Krakowa-Krowodrzy, oś. Kościuszkowskie 2, 31-858 Kraków

9. inni

Dotyczy:

I. Wezwanie dla mnie do stawiennictwa w dniu 15 maja 2015 r. w Komendzie Miejskiej Policji w Krakowie Wydział Dochodzeniowo – Śledczy w charakterze podejrzanego o popełnienie przestępstwa Pana znieważenia /art. 216 § 1 i § 2 k.k./.

II. Wniosek o złożenie do dnia 14 maja 2015 r. do akt sprawy Komendy Miejskiej Policji w Krakowie Wydział Dochodzeniowo-Śledczy, sygn. akt L.dz. MD.5601.40.15, zawiadomienia, że nie czuje się Pan przeze mnie pokrzywdzony, tj. znieważony, nie jest Pan zainteresowany prowadzeniem postępowania przeciwko mnie i nie chce Pan, żeby z Pana udziałem były prowadzone jakiekolwiek czynności procesowe.

III. Wniosek o doręczenie mi – bez zbędnej zwłoki, w terminie tygodnia od daty złożenia niniejszego pisma – kopii zawiadomienia, jak w pkt. II.

IV. Wniosek o sporządzenie i doręczenie mi wyjaśnienia, dlaczego:

1. postanowienie z dnia 6 maja 2014 r. „o powołaniu biegłego –zasięgnięciu opinii” doręczył Pan tylko mnie podczas, gdy postanowienie z dnia 6 maja 2014 r. „o powołaniu biegłych lekarzy psychiatrów” doręczył Pan mnie, mojemu obrońcy z urzędu i wyznaczonym przez Pana biegłym,

2. postanowienia z dnia 6 maja 2014 r., jak w pkt. IV.1 i IV.2 doręczył mi Pan trzy tygodnie po moich badaniach, które wyznaczył Pan w dniu 6 maja 2014 r. na dzień 7 maja 2014 r.,

3. dlaczego wiedząc w dniu 6 maja 2014 r., że niedopełni Pan na dzień 7 maja 2014 r. określonego w art. 79 § 1 pkt 3 k.p.k. obowiązku zapewnienia mi obrońcy z urzędu pozbawiając mnie możności skorzystania z prawa do obrony określonego w art. 42.2 Konstytucji wyznaczył Pan termin moich badań psychiatrycznych na dzień 7 maja 2014 r.

V. Wniosek o osobiste przez Pana sporządzenie odpowiedzi na wnioski, jak w pkt. IV.

VI. Wniosek o doręczenie mi odpowiedzi na wnioski, jak w pkt. IV bez zbędnej zwłoki, nie później niż w terminie tygodnia od daty złożenia niniejszego pisma.

VII. Prezentacja uzasadnienia dla mojego stanowiska, że jest Pan m.in.:

1. idiotę – „IDIOTA”: «człowiek upośledzony umysłowo, pozbawiony inteligencji»; Słownik Języka Polskiego PWN, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2005, s. 271.

2. łajdaka – „ŁAJDAK”: «człowiek niegodziwy, postępujący haniebnie, godny potępienia»; Słownik Języka Polskiego PWN, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2005, s. 424.

VIII. Prezentacja skutków poziomu Pana rozwoju intelektualnego dla systemu prawnego, w tym dla postępowania do sygn. akt 2 Ds. 542/14.

IX. Prezentacja metod chronienia Pana interesu przez:

1. Pana przełożoną, prokuratora rejonowego dla Krakowa Krowodrzy Agatę Chmielarczyk-Skibę,

2. sędziny Sądu Okręgowego w Krakowie Wydział IV Karny Odwoławczy, SSO Lidię Haj, SSO Jadwigę Żmudzką i SSR del. Agnieszkę Sułowską-Gibas.

X. Zawiadomienie, że niniejsze pismo zostanie umieszczone w Internecie, w tym na stronie www.kekusz.pl.

„Bądźmy wdzięczni idiotom,

gdyby nie oni, reszta nigdy nie osiągnęła by sukcesu.”
Mark Twain

Źródło:Kodeks karny część szczególna, Komentarz do art. 117 – 277 k.k. pod redakcją Andrzeja Zolla 3 wydanie,

LEX a Wolters Kluwer business, s. 803

„Każdemu zapewnia się wolność wyrażania swoich poglądów oraz pozyskiwania i rozpowszechniania informacji.”

Artykuł 54.1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej

Uzasadnienie

W dniu 6 maja 2015 r. ok. godz. 19:00 zatrudniony w Wydziale Dochodzeniowo-Śledczym Komendy Miejskiej Policji w Krakowie mł. asp. Patryk Lasota stawił się w mieszkaniu mojej matki z towarzyszącą mu kobietą, żeby mi osobiście doręczyć Wezwanie o treści – Załącznik 1: „Komenda Miejska Policji w Krakowie Pan Zbigniew Kękuś /adres – ZKE/ L.dz. MD.5601.40.15 Data 06.05.2015 r. Termin dnia 15.05.2015 r. WEZWANIE Wzywa się Pana do osobistego stawiennictwa w dniu 15 maja 2015 r. o godz. 9.00 w Komenda Miejska Policji w Krakowie Wydział Dochodzeniowo-Śledczy /adres – ZKE/ pokój nr 117 jako podejrzanego w sprawie znieważenia B. Legutko podejrz.) o przestępstwo z art. 216 § 1 kk i inne. mł. asp. Patryk Lasota”
Dowód: Komenda Miejska Policji w Krakowie Wydział Dochodzeniowo-Śledczy, L.dz. MD.5601.40.15, Wezwanie

z dnia 6 maja 2015 r. – Załącznik 1

Wcześniej raz już doręczono mi, nieprawidłowo, Wezwanie w sprawie do sygn. akt L. Dz. MD.5601.40.15. Było to sporządzone także przez mł. asp. Patryka Lasotę wezwanie z dnia 13 marca 2015 r. do stawiennictwa w dniu 31 marca 2015 r. – Załącznik 2: „Komenda Miejska Policji w Krakowie Pan Zbigniew Kękuś /adres – ZKE/ L.dz. MD.5601.40.15 Data 13.03.2015 r. Termin dnia 31.03.2015 r. WEZWANIE Wzywa się Pana do osobistego stawiennictwa w dniu 31 marca 2015 r. o godz. 9.00 w Komenda Miejska Policji w Krakowie Wydział Dochodzeniowo-Śledczy /adres – ZKE/ pokój nr 117 jako podejrzanego w sprawie znieważenia podejrz.) o przestępstwo z art. 216 § 1 i § 2 kk. mł. asp. Patryk Lasota”
Dowód: Komenda Miejska Policji w Krakowie Wydział Dochodzeniowo-Śledczy, L.dz. MD.5601.40.15, Wezwanie

z dnia 13 marca 2015 r. – Załącznik 2

Wezwanie, jak wyżej odebrałem w urzędzie pocztowym – w zgodzie z awizowaniem – w dniu 2 kwietnia 2015 r. Nie mogłem się zatem stawić w dniu 31 marca 2015 r.

W podsumowaniu w.w. Wezwań wskazać należy, że jestem ścigany z art. 216 § 1 k.k. i § 2 k.k. za Pana znieważenie. Przypomnę, że artykuł 216 stanowi: „§ 1. Kto znieważa inną osobę w jej obecności albo choćby pod jej nieobecność, lecz publicznie lub w zamiarze, aby zniewaga do osoby tej dotarła, podlega grzywnie albo karze ograniczenia wolności.” § 2. Kto znieważa inną osobę za pomocą środków masowego komunikowania, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku.”

Czyny z art. 216 § 1 k.k. i § 2 k.k. są ścigane z oskarżenia prywatnego. Art. 216 § 5 k.k. stanowi: „Ściganie odbywa się z oskarżenia prywatnego.”

Przypomnę, że Pan prowadzi postępowanie w sprawie przeciwko mnie Prokuratury Rejonowej Kraków Krowodrza do sygn. akt 2 Ds. 542/14. Postępowanie to wszczęto w dniu 6 maja 2014 r., gdy mi przedstawiono zarzuty.

Wcześniej, w dniu 25 kwietnia 2014 r. sędzia Sądu Rejonowego w Dębicy Beata Stój, która rozpoznaje sprawę przeciwko mnie do sygn. akt II K 407/13 na podstawie aktu oskarżenia prokuratora Prokuratury Rejonowej Kraków Śródmieście Wschód Radosławy Ridan z dnia 12 czerwca 2006 r. – Sąd Rejonowy w Dębicy rozpoznaje tę sprawę po raz drugi, po uchyleniu na moją korzyść pierwszego w niej, skazującego mnie z art. 212 § 1 k.k., 226 § 1 k.k., 226 § 3 k.k. i 241 § 1 k.k., wyroku sędziego Tomasza Kuczmy w zakresie wszystkich przypisanych mi czynów, z powodu rażącego i mającego wpływ na treść wyroku naruszenia prawa materialnego i prawa procesowego – wydała postanowienie o zatrzymaniu mnie przez Policję na czas nieprzekraczający 48 godzin i doprowadzeniu w dniu 7 maja 2014 r. na badania psychiatryczne do Aresztu Śledczego w Krakowie, przy ul. Montelupich 7.

W dniu 5 maja 2014 r. ok. godz. 15:30 zostałem zatrzymany przez funkcjonariuszy Wydziału Konwojowania Komendy Wojewódzkiej Policji w Krakowie, sierż. sztab. Pawła Lewkowicza, sierż. sztab. Michała Dorobę i st. post. Marcina Raka.

Ok. godz. 16:00 policjanci przywieźli mnie przed Komisariat Policji IV w Krakowie, przy ul. Królewskiej 4. Tam gdy z nałożonymi na ręce kajdankami zeskakiwałem z progu samochodu Fiat Ducato potknąłem się i wpadłem na jednego z nich. Wszyscy trzej rzucili się wtedy na mnie i powalili mnie na płyty chodnikowe.

Potem przewieziono mnie do siedziby dodatkowej Komisariatu Policji IV w Krakowie przy ul. Radzikowskiego 109, gdzie w godz. 16:45 – 17:00 sporządzono „Protokół Zatrzymania Osoby”. Następnie policjanci – inni niż wyżej wymienieni – w wykonaniu w.w. postanowienia sędzi B. Stój przewieźli mnie do Izby Zatrzymań Komendy Wojewódzkiej Policji w Krakowie, przy ul. Mogilskiej 109.

Następnego dnia, 6 maja 2014 r. przewieziono mnie do Komisariatu Policji IV w Krakowie przy ul. Królewskiej 4, gdzie mi asp. Marcin Moń odczytał doręczone mi potem Uzasadnienie postanowienia o przedstawieniu zarzutów – Załącznik 3: „Kraków, dnia 06 maja 2104 r. Komisariat Policji IV w Krakowie L.dz. MKZ-D-1851/14 RSD-#/14 1 Ds. #/14 Zbigniew Kękuś /adres – ZKE/ UZASADNIENIE postanowienia o przedstawieniu zarzutów

Asp. Marcin Moń z Komisariatu Policji IV w Krakowie prowadząc dochodzenie l.dz. MKZ-D-1851/14 przeciwko Zbigniewowi Kękuś podejrzanemu o czyn z art. 13 § 1 kk zw. z art. 242 § 4 kk działając na podstawie art. 313 § 1, 314 kpk i zgodnie z art. 313§2 kpk, w dniu 6 maja 2014 r., przedstawił postanowienie o przedstawieniu zarzutów z dnia 06.05.2014 r., ob. Zbigniewowi Kękuś zarzucając mu, że: W dniu 05 maja 2014 roku w Krakowie, będąc pozbawiony wolności na podstawie orzeczenia Sądu Rejonowego w Dębicy sygn. akt II K 407/13, używając przemocy poprzez kopnięcie kraty zabezpieczającej przedział dla osób zatrzymanych samochodu m-ki Fiat Ducato nr rej. HPHB147, którą z dużą siłą uderzyła konwojującego policjanta sierż. sztab. Pawła Lewkowicza w klatkę piersiową, usiłował się uwolnić, jednak zamierzonego celu nie osiągną z uwagi na obezwładnienia przez konwojujących go funkcjonariuszy Policji.

Na podstawie art. 313§3i4, 314kpk postanowienie o przedstawieniu zarzutów uzasadniam Fakt popełnienia przez Zbigniewa Kękuś zarzuconego mu czynu udokumentowany jest zeznaniami świadków. Podane okoliczności uzasadniają przedstawiony podejrzanemu zarzut asp. Marcin Moń”
Dowód: Prokuratura Rejonowa Kraków Krowodrza, sygn. akt 2 Ds. 542/14, Komisariat Policji IV w Krakowie, L.dz.

MKZ-D-1851/14, uzasadnienie postanowienia z dnia 6 maja 2014 r. o przedstawieniu zarzutów – Załącznik 3

Jak się potem dowiedziałem, po sporządzeniu w.w. „Protokołu Zatrzymania Osoby”, policjanci sierż. sztab. Paweł Lewkowicz, sierż. sztab. Michał Doroba i st. post. Marcin Rak wrócili do Komisariatu IV Policji w Krakowie przy ul. Królewskiej 4, gdzie w godz. 18:45 – 19:40 złożyli obciążające mnie – sprzeczne, niespójne, wykluczające się nawzajem – zeznania.

W dniu 5 maja 2014 r., po sporządzeniu „Protokołu Zatrzymania Osoby” zawieziono mnie z powrotem do Izby Zatrzymań KWP w Krakowie, skąd w dniu 7 maja 2014 r. przewieziono mnie do Aresztu Śledczego w Krakowie przy ul. Montelupich 7, gdzie spotkałem się z biegłymi sądowymi z listy prezesa Sądu Okręgowego w Krakowie, lekarzami psychiatrami, Katarzyną Bilską-Zaremba i Mariuszem Patlą oraz psychologiem Ryszardem Janczurą.

Przekonany, że nasze spotkanie dotyczy sprawy Sądu Rejonowego w Dębicy sygn. II K 407/13 złożyłem oświadczenie, w którym przedstawiłem przyczyny odmowy poddania się badaniom. Dwa tygodnie później, w dniu 26 maja 2014 r. odebrałem przesyłkę listową poleconą, którą Pan doręczył mi dwa postanowienia:

„Postanowienie o powołaniu biegłych lekarzy psychiatrów”
„Postanowienie o powołaniu biegłego – zasięgnięciu opinii”

W postanowieniu z dnia 6.05.2014 r. o powołaniu biegłych lekarzy psychiatrów podał Pan – Załącznik 4: „Prokuratura Rejonowa Kraków – Krowodrza 2 Ds. 542/14 Kraków, dnia 6 maja 2014 roku POSTANOWIENIE o powołaniu biegłych lekarzy psychiatrów

Bartłomiej Legutko – prokurator Prokuratury Rejonowej Kraków – Krowodrza w Krakowie w sprawie o sygn. 2 Ds. 542/14 przeciwko Zbigniewowi Kękusiowi, podejrz. o przest. z art. 242 § 4 kk na podstawie art. 193, 194, 195, 198 § 1, 200 i 202 § 1 kpk postanowił:
1. Powołać dwóch biegłych lekarzy psychiatrów z listy Sądu Okręgowego w Krakowie w osobach dra Mariusza Patli i Katarzyny Bilskiej – Zaremby aby po zapoznaniu się z aktami sprawy i zbadaniu podejrzanego wydali opinię na piśmie, czy Zbigniew Kękuś:

· w chwili popełnienia zarzucanego mu czynu miał zdolność rozpoznania jego znaczenia i pokierowania swoim postępowaniem, a jeżeli nie to dlaczego?

· czy zdolności te były ograniczone , a jeżeli tak to w jakim stopniu?

· czy w przypadku stwierdzenia zniesienia lub ograniczenia poczytalności stopniu znacznym, dalsze przebywanie podejrzanego na wolności grozi poważnym niebezpieczeństwem dla porządku prawnego?

· czy podejrzany jest zdolny do udziału w postępowaniu?

2. Wydać w/w biegłym w odpowiednim zakresie kserokopię akt sprawy 2 Ds. 542/14

3. Zakreślić termin do wydania opinii – 7 dni

W myśl art. 197 § 3 w związku z art. 190 § 1 kpk uprzedza się, że za wydanie niezgodnej z prawdą opinii grozi odpowiedzialność karna z art. 233 § 1 kk (pozbawienia wolności do lat 3).

UZASADNIENIE Prokuratura Rejonowa Kraków – Krowodrza w Krakowie nadzoruje postępowanie do sygn. akt 2 Ds. 542/14 p-ko Zbigniewowi Kękusiowi podejrz. o przest. z art. 242 § 4 kk. Z akt sprawy oraz okoliczności zdarzenia wynika, iż zachodzą uzasadnione wątpliwości co do poczytalności podejrzanego. Z tego też względu koniecznym jest zasięgnięcie opinii biegłych lekarzy psychiatrów – celem ustalenia stanu zdrowia psychicznego podejrzanego i jego poczytalności zarówno w chwili popełnienia zarzuconego jej czynu jak i co do zdolności do dalszego udziału w postępowaniu karnym. Prokurator Prokuratury Rejonowej Bartłomiej Legutko

Pouczenie: Podejrzanemu i jego obrońcy oraz pokrzywdzonemu przysługuje prawo do wzięcia udziału w przesłuchaniach biegłych oraz zapoznania się z opinią, złożoną na piśmie. Podejrzanego pozbawionego wolności nie sprowadza się, jeśli nie zachodzą przeszkody wymienione w art. 318 kpk.

Zarządzenie: Stosownie do art. 318 kpk odpis postanowienia doręczyć:

1. podejrzanemu: Zbigniew Kękuś

2. biegłym lekarzom psychiatrom

3. obrońcy

Prokurator Prokuratury Rejonowej Bartłomiej Legutko”
Dowód: Prokuratura Rejonowa Kraków – Krowodrza, sygn. akt 2 Ds. 542/14, postanowienie prokuratora

Bartłomieja Legutko z dnia 6 maja 2014 roku – Załącznik 4

W postanowieniu o powołaniu biegłego – zasięgnięciu opinii prokurator podał Pan – Załącznik 5: „Prokuratura Rejonowa Kraków – Krowodrza 2 Ds. 542/14 Kraków, dnia 6 maja 2014 roku POSTANOWIENIE o powołaniu biegłego – zasięgnięciu opinii Bartłomiej Legutko – prokurator Prokuratury Rejonowej Kraków – Krowodrza w Krakowie w sprawie przeciwko Zbigniewowi Kękusiowi, podejrzanemu o przest. z art. 242 § 4 kk na podstawie art. 193, 194, 195, 202 § 2 kpk postanowił:

1. Powołać biegłego psychologa Ryszarda Janczura – w celu przeprowadzenia badania psychologicznego podejrzanego i ustalenia jego poziomu rozwoju intelektualnego, cech osobowości oraz ewentualnych zmian organicznych OUN oraz wskazania innych uwag nasuwających się biegłemu po przeprowadzonych badaniach.

2. Udostępnić biegłemu akta 2 Ds. 542/14

3. Zakreślić biegłemu termin do wydania opinii – w jak najkrótszym terminie

UZASADNIENIE Prokuratura Rejonowa Kraków – Krowodrza w Krakowie nadzoruje postępowanie do sygn. akt 2 Ds. 542/14 p-ko Zbigniewowi Kękusiowi podejrz. o przest. z art. 242 § 4 kk. W toku postępowania zaszła potrzeba przeprowadzenia badania psychologicznego podejrzanego i ustalenia poziomu jego rozwoju intelektualnego, cech osobowości i dlatego postanowiono jak na wstępie. Prokurator Prokuratury Rejonowej Bartłomiej Legutko

Pouczenie: podejrzanemu i jego obrońcy oraz pokrzywdzonemu i jego pełnomocnikowi przysługuje prawo do wzięcia udziału w przesłuchaniach biegłych oraz zapoznania się z opinią złożoną na piśmie. Podejrzanego pozbawionego wolności nie sprowadza się, jeśli zachodzą przeszkody wymienione w art. 318 kpk.

Na zasadzie art. 318 k.p.k. postanowienie doręczyć: podejrzanemu – Zbigniew Kękuś Prokurator Prokuratury Rejonowej Bartłomiej Legutko”
Dowód: Prokuratura Rejonowa Kraków – Krowodrza, sygn. akt 2 Ds. 542/14, postanowienie prokuratora

Bartłomieja Legutko z dnia 6 maja 2014 roku – Załącznik 5

Potem Pan doręczył mi Zawiadomienie – Załącznik 6: „Prokuratura Rejonowa Kraków-Krowodrza /adres – ZKE/ Kraków, dnia 18 czerwca 2014 r. 2 Ds. 542/14 Pan Zbigniew Kękuś /adres – ZKE/ ZAWIADOMIENIE Sekretariat tut. Prokuratury zawiadamia Pana, iż w dniu 17 czerwca 2014 r. skierowany został do Sądu Rejonowego dla Krakowa – Krowodrzy w Krakowie Wydział II Karny wniosek o przeprowadzenie badań i badań psychiatrycznych połączonych z obserwacją psychiatryczną podejrzanego Zbigniewa Kękuś w sprawie sygn. 2 Ds. 542/14. Młodszy referent /imię i nazwisko – ZKE/”
Dowód: Prokuratura Rejonowa Kraków-Krowodrza, sygn. akt 2 Ds. 542/14, Zawiadomienie z dnia 18 czerwca

2014 r. – Załącznik 6

Ponieważ uznał mnie Pan za niepoczytalnego i z tego powodu wydał Pan:

I. biegłym z listy prezesa Sądu Okręgowego w Krakowie, lekarzom psychiatrom Katarzynie Bilskiej-Zarembie i Mriuszowi Patli polecenie wydania na podstawie wyników moich badań i analizy akt sprawy sygn. 2 Ds. 542/14 opinii na piśmie, czy ja m.in.

1. posiadam zdolność rozpoznawania znaczenia moich czynów i kierowania swoim postępowaniem,

2. czy moje dalsze przebywanie na wolności grozi poważnym niebezpieczeństwem dla porządku prawnego,

II. biegłemu z listy prezesa Sądu Okręgowego w Krakowie, psychologowi Ryszardowi Janczurze przeprowadzenia mojego badania psychologicznego i ustalenia na podstawie jego wyników oraz analizy akt sprawy sygn. 2 Ds. 542/14 poziomu rozwoju intelektualnego,

zaprezentuję Panu i Adresatom kopii niniejszego pisma moją, dokonaną na podstawie analizy dokumentów wydanych przez Pana w dniu 6 maja 2014 r. oraz wydanych przez Pana w tym dniu decyzji ocenę poziomu Pana rozwoju intelektualnego oraz Pana zdolności rozpoznawania znaczenia Pana czynów i kierowania swoim postępowaniem.

Przedstawię także skutki Pana funkcjonowania w wymiarze sprawiedliwości oraz działania realizowane przez Pana sympatyczki, tj. Pana przełożoną oraz sędziny z Sądu Okręgowego w Krakowie Wydział IV Karny-Odwoławczy w celu ochrony Pana wizerunku.

Zacznę od prezentacji przepisów prawa.

Żeby – po tym, jak Pana, z Pana poziomem rozwoju intelektualnego poznałem – nie stawiać Panu poprzeczki nadto wysoko, podam prawo, na które Pan się powołał w jednym z wydanych przez Pana w dniu 6 maja 2014 r. postanowień.

Artykuł 318 k.p.k. stanowi: „Gdy dopuszczono dowód z opinii biegłych albo instytucji naukowej lub specjalistycznej, podejrzanemu i jego obrońcy oraz pokrzywdzonemu i jego pełnomocnikowi doręcza się postanowienie o dopuszczeniu tego dowodu i zezwala na wzięcie udziału w przesłuchaniu biegłych oraz na zapoznanie się z opinią, jeżeli złożona została na piśmie. Podejrzanego pozbawionego wolności nie sprowadza się, gdy spowodowałoby to poważne trudności.”

Panu znane jest to prawo ponieważ integralną częścią postanowienia z dnia 6 maja 2014 r. „o powołaniu biegłych lekarzy psychiatrów” uczynił Pan zarządzenie, którym Pan zarządził – Załącznik 4: „Zarządzenie: Stosownie do art. 318 kpk odpis postanowienia doręczyć:

podejrzanemu: Zbigniew Kękuś
biegłym lekarzom psychiatrom
obrońcy

Prokurator Prokuratury Rejonowej Bartłomiej Legutko”
Dowód: Prokuratura Rejonowa Kraków – Krowodrza, sygn. akt 2 Ds. 542/14, postanowienie prokuratora

Bartłomieja Legutko z dnia 6 maja 2014 roku – Załącznik 4

W dniu 6 maja 2014 r. wydał Pan także drugie postanowienie, tj. „o powołaniu biegłego – zasięgnięciu opinii”. Także jego integralną częścią uczynił Pan zarządzenie, którym Pan zarządził – Załącznik 5: Na zasadzie art. 318 k.p.k. postanowienie doręczyć: podejrzanemu – Zbigniew Kękuś Prokurator Prokuratury Rejonowej Bartłomiej Legutko”
Dowód: Prokuratura Rejonowa Kraków – Krowodrza, sygn. akt 2 Ds. 542/14, postanowienie prokuratora

Bartłomieja Legutko z dnia 6 maja 2014 roku – Załącznik 5

Czy może mi Pan podać choćby jedną racjonalną przyczynę pominięcia w „rozdzielniku” zarządzenia z dnia 6 maja 2014 r. „o powołaniu biegłego – zasięgnięciu opinii” obrońcy oraz biegłego psychologa, którego Pan wyznaczył?

Przepis art. 318 k.p.k. nakłada na wszystkie organy ścigania – a zatem na Pana także – doręczania obrońcom oskarżonych/podejrzanych postanowień o dopuszczeniu dowodów z opinii biegłych. Bez względu na zawód wykonywany przez biegłego. Dlaczego zatem nie zarządził Pan doręczenia mojemu obrońcy postanowienia z dnia 6 maja 2014 r. „o powołaniu biegłego – zasięgnięciu opinii”?

Profesja biegłych nie jest także ustanowionym przez art. 318 k.p.k. kryterium posiadania przez biegłego prawa dostępu do postanowień o dopuszczeniu dowodów z opinii biegłych. Dlaczego zatem zarządził Pan, powołując się na art. 318 k.p.k., doręczenie biegłym lekarzom psychiatrom Katarzynie Bilskiej-Zarembie i Mariuszowi Patli postanowienia z dnia 6 maja 2014 r. „o powołaniu biegłych lekarzy psychiatrów”, a powołując się w wydanym także 6 maja 2014 r. postanowieniu „o powołaniu biegłego – zasięgnięciu opinii” na ten sam art. 318 k.p.k. nie zarządził Pan jego doręczenia biegłemu psychologowi Ryszardowi Janczurze?

Gdyby Pan wydał w dniu 6 maja 2014 r. jedno tylko postanowienie, tj. to „o powołaniu biegłego – zasięgnięciu opinii” można by Pana uważać za li tylko ignoranta.

Ponieważ jednak wydał Pan dwa postanowienia, tym drugim poświadczając, że jednak znany jest Panu obowiązek określony w art. 318 k.p.k., którego niedopełnił Pan w drugim, wydanym tego samego dnia postanowieniu stwierdzić należy, że jest Pan idiotą w podanym na 1-ej stronie niniejszego pisma tego słowa znaczeniu.

Jest Pan pozbawiony inteligencji o ile nie upośledzony umysłowo, bo poświadczywszy w obydwóch postanowieniach wydanych w dniu 6 maja 2014 r., że posiada Pan wiedzę o art. 318 k.p.k., jedno z nich zarządził Pan doręczyć mnie, mojemu obrońcy, a drugie tylko mnie.

Jest Pan idiotą – w podanym wyżej tego słowa znaczeniu – także z tej przyczyny, że postanowienie „o powołaniu biegłych lekarzy psychiatrów” zarządził Pan doręczyć wyznaczonym przez Pana biegłym, a postanowienia „o powołaniu biegłego – zasięgnięciu opinii” nie.

Teraz będą trudniejsze dla Pana pytania…

Jak się dowiedziałem w dniu 21 lipca 2014 r. od sędzi Sądu Rejonowego dla Krakowa Krowodrzy Wydział IX Karny Katarzyny Kaczmary, która prowadziła posiedzenie w przedmiocie rozpoznania Pana wniosku z dnia 17 czerwca 2014 r. o przeprowadzenie moich badań i badań psychiatrycznych połączonych z obserwacją psychiatryczną przez okres 4 tygodni w Szpitalu Specjalistycznym im. dr. Józefa Babińskiego w Krakowie, byłem badany w dniu 7 maja 2014 r. w sprawie, którą Pan przeciwko mnie rozpoznaje przez wyznaczonych przez Pana biegłych lekarzy psychiatrów. Dzień 7 maja 2014 r. wyznaczył Pan w dniu 6 maja 2014 r. jako termin moich badań. Ten sam był to termin, który wyznaczyła sędzia Beata Stój w sprawie do sygn. akt II K 407/13. Tych samych, co sędzia B. Stój wyznaczył Pan biegłych i to samo miejsce badań.

W związku z powyższym trzeba Panu zadać następujące pytania, tj.:

1. dlaczego wiedząc, że nie będzie Pan w stanie doręczyć mi w.w. postanowień w ciągu jednego dnia, wyznaczył Pan w dniu 6 maja 2014 r. termin moich badań na dzień 7 maja 2014 r.?

2. dlaczego wyznaczywszy w dniu 6 maja 2014 r. termin moich badań psychiatrycznych na dzień 7 maja 2014 r. i wiedząc, że od dnia 5 maja 2014 r. przebywałem – zatrzymany na polecenie sędzi Beaty Stój – w Izbie Zatrzymań Komendy Wojewódzkiej Policji w Krakowie, nie doręczył mi Pan tam, tj. do Izby Zatrzymań w.w. postanowień?

3. dlaczego wyznaczywszy w dniu 6 maja 2014 r. termin moich badań psychiatrycznych na dzień 7 maja 2014 r. i wiedząc, że w dniu 7 maja 2014 r. zostanę doprowadzony na badania do Aresztu Śledczego w Krakowie przy ul. Montelupich 7, nie zapewnił Pan doręczenia mi – np. przez Policję – tam, przed badaniami, postanowień z dnia 6 maja 2014 r.?

4. czy organom ścigania wolno przeprowadzić badania psychiatryczne podejrzanego bez doręczenia mu postanowienia o poddaniu go badaniom?

Według mej wiedzy, Pana obowiązkiem było doręczyć mi postanowienia z dnia 6 maja 2014 r. o poddaniu mnie badaniom psychiatrycznym przed wyznaczonym przez Pana terminem badań. W Pana przypadku było Pana obowiązkiem doręczyć mi te postanowienia przed moimi badaniami, które wyznaczył Pan na dzień 7 maja 2014 r. Mógł mi je Pan doręczyć w dniu 7 maja 2014 r. do Aresztu Śledczego przed rozpoczęciem moich badań.

Niedopełnił Pan tego obowiązku.

Jak poznałem metody działania funkcjonariuszy publicznych zatrudnionych w instytucjach wymiaru sprawiedliwości, Pan – albo Pana przełożona, prokurator rejonowy dla Krakowa Krowodrzy Agata Chmielarczyk-Skiba – odpowie mi na zadane powyżej pytania, że… Panu wszystko wolno. Oczywiście w bardziej subtelny sposób Pan to uczyni.

Wbrew pozorom jednak nie wszystko Panu wolno…

Teraz zadam Panu najtrudniejsze pytanie: dlaczego niedopełnił Pan obowiązku określonego w art. 79 § 1 k.p.k. i pozbawił mnie Pan możności skorzystania z prawa do obrony określonego w art. 42.2 Konstytycji?

Artykuł 79 § 1 pkt 3 k.p.k. tak przecież określa Pana obowiązek: „W postępowaniu karnym oskarżony musi mieć obrońcę, jeżeli: (…) 3) zachodzi uzasadniona wątpliwość co do jego poczytalności.”

Pan chyba nie wie, że:

„MUSIEĆ” to znaczy: «podlegać przymusowi, nie móc postąpić inaczej»

Słownik Języka Polskiego PWN, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2005, s. 484

Pan zaprezentowanymi wyżej postanowieniami „o powołaniu biegłych lekarzy psychiatrów” oraz „o powołaniu biegłego – zasięgnięciu opinii” poświadczył, że w dniu ich wydania nabrał Pan uzasadnionych wątpliwości co do mojej poczytalności. Był to 6 maja 2014 r.

Tego samego dnia przedstawiono mi zarzut. Przetrzymywanego od dnia 5 maja 2014 r. na podstawie w.w. postanowienia sędzi B. Stój z dnia 25.04.2014 r. w Izbie Zatrzymań KWP w Krakowie przy ul. Mogilskiej 9, przewieziono mnie do Komisariatu Policji IV w Krakowie, a tam asp. Marcin Moń odczytał mi doręczone mi potem Uzasadnienie postanowienia o przedstawieniu zarzutów – patrz: str. 3 oraz Załącznik 3.

W tym miejscu wskazać należy, że art. 42.2 Konstytucji stanowi: „Każdy, przeciw komu prowadzone jest postępowanie karne, ma prawo do obrony we wszystkich stadiach postępowania. Może on w szczególności wybrać obrońcę lub na zasadach określonych w ustawie korzystać z obrońcy z urzędu.”

Na podstawie zacytowanego wyżej prawa określonego w art. 42.2 Konstytucji:

1. Trybunał Konstytucyjny orzekł wyrokiem z dnia 17 lutego 2004 r., Sygn. akt SK 39/02, OTK 2004, Nr 2 poz. 7 – „Konstytucyjne prawo do obrony należy rozumieć szeroko, jest ono bowiem nietylko fundamentalną zasadą procesu karnego, ale też elementarnym standardemdemokratycznego państwa prawnego. Prawo to przysługuje każdemu od chwili wszczęciaprzeciwko niemu postępowania karnego (w praktyce od chwili przedstawienia zarzutów).”

2. Sąd Najwyższy podał w uchwale z dnia 20 września 2007 r., I KZP 26/07, Prok. i Pr., 2007, Nr 12 – „(…) Stwierdzić należy, że prawo do obrony jest fundamentalnym prawem obywatelskim gwarantowanym Konstytucją R. P. oraz przepisami konwencji międzynarodowych, które Polska podpisała i ratyfikowała, a które przez to stały się częścią wewnętrznego porządku prawnego (art. 8 ust. 2 Konstytucji R. P.). Przepis art. 42 ust. 2 Konstytucji R. P. gwarantuje każdemu przeciwko komu jest prowadzone postępowanie karne prawo do obrony, we wszystkich stadiach tego postępowania. W piśmiennictwie podkreśla się doniosłość tego uprawnienia, które w istocie swej jest ,,prawem do ochrony jednostki przed wszelkimi ingerencjami w sferę wolności i praw, jakim zagraża bądź ze swej natury powoduje proces karny. Jest to zatem prawo do obrony człowieka, a nie jego roli czy statusu w procesie karnym.”

Od dnia przedstawienia mi zarzutów w sprawie rozpoznawanej przez Pana do sygn. akt 2 Ds. 542/14, tj. od dnia 6 maja 2014 r. przysługuje mi zatem konstytucyjne prawo do obrony. Jako uznanemu przez Pana w dniu 6 maja 2014 r. za niepoczytalnego przysługuje mi konstytucyjne prawo do obrońcy z urzędu.

Od dnia 6 maja 2014 r., gdy mnie Pan uznał za niepoczytalnego na Panu ciąży obowiązek określony w zacytowanym wyżej art. 79 § 1 pkt 3 k.p.k.

Pan świadom tego obowiązku skierował w dniu 6 maja 2014 r. wniosek do Sądu Rejonowego dla Krakowa Krowodrzy Wydział II Karny o wyznaczenie mi obrońcy z urzędu: „Prokuratura Rejonowa Kraków Krowodrza, Kraków, dnia 6 maja 2014 r. 2 Ds. 542/14 Sąd Rejonowy dla Krakowa Krowodrzy w Krakowie Wydział II Karny

Na zasadzie art. 79 § 1 pkt 3 kpk wnoszę o wyznaczenie obrońcy z urzędu dla Zbigniewa Kękusia (Kękuś) s. /imię ojca – ZKE/ ur. 02.05.1958 r., w Krakowie, zam. /adres – ZKE/ podejrzanego o przest. z art. 242 § 4 kk w postępowaniu tut. Prokuratury o sygn. 2 Ds. 542/14, bowiem zachodzą uzasadnione wątpliwości co do jego poczytalności, a nie ma on obrońcy z wyboru. Prokurator Prokuratury Rejonowej Bartłomiej Legutko”
Dowód: Prokuratura Rejonowa Kraków Krowodrza, sygn. 2 Ds. 542/14, pismo z dnia 6 maja 2014 r. prokuratora

Bartłomieja Legutki do Sądu Rejonowego dla Krakowa Krowodrzy

Jak wspomniałem, tego samego dnia, tj. 6 maja 2014 r. wyznaczył Pan termin moich badań psychiatrycznych na dzień 7 maja 2014 r.

Adresat Pana zacytowanego wyżej wniosku, Sąd Rejonowy dla Krakowa Krowodrzy Wydział II Karny nie zdążył mi jednak wyznaczyć obrońcy na dzień 7 maja 2014 r.

Wyznaczył mi go dopiero w dniu… 12 maja 2014 r. zarządzeniem przewodniczącego Wydziału II Karnego Sądu Rejonowego dla Krakowa Krowodrzy Wydział II Karny: „Sygn. akt II Kp 293/14/K, 2 Ds. 542/14 Dnia 12.05.2014 r. Zarządzenie Przewodniczącego Wydziału II Karnego Sądu Rejonowego dla Krakowa Krowodrzy SSR Sebastian Mazurek Protokolant (…) po rozpatrzeniu wniosku Prokuratury Rejonowej Kraków Krowodrza z dnia 07.05/2014 w sprawie 2 Ds. 542/14 na podstawie art. 79 § 1 pkt 3 Zarządził: wyznaczyć dla podejrzanego Zbigniewa Kękuś (…) obrońcę z urzędu w osobie adw. Jarosława Piekara (…) albowiem prokurator dopuścił dowód z opinii biegłych psychiatrów na okoliczność stanu zdrowia psychicznego podejrzanego, stąd udział obrońcy jest obligatoryjny, przynajmniej do czasu, aż biegli stwierdzą, że poczytalność podejrzanego nie budzi wątpliwości, a skoro podejrzany nie ma obrońcy z wyboru, należało wyznaczyć mu obrońcę z urzędu. (…)”
Dowód: Sąd Rejonowy dla Krakowa Krowodrzy Wydział II Karny, sygn. akt II Kp 293/14/K, Zarządzenie z dnia 12

maja 2014 r. sędziego Sebastiana Mazurka o wyznaczeniu obrońcy z urzędu w sprawie Prokuratury Rejonowej Kraków Krowodrza sygn. 2 Ds. 542/14

Wyznaczony mi na obrońcę z urzędu adw. Jarosław Piekar poinformował mnie pismem z dnia 21 sierpnia 2014 r., że on powziął wiadomość o tym, że został mi wyznaczony na obrońcę w dniu 19 maja 2014 r. – Załącznik 7: „Uprzejmie informuję, że zarządzenie o wyznaczeniu mnie Pańskim obrońcą z urzędu do niniejszej sprawy sygn. 2 Ds. 542/14 zostało wydane dnia 12 maja 2014 roku, a doręczone pod adres mojej Kancelarii w dniu 19 maja 2014 roku. W dniu doręczenia w/w zarządzenia powziąłem pierwszą informację o niniejszej sprawie. Z poważaniem, adwokat Jarosław Piekar”
Dowód: Kancelaria Adwokacka Jarosław Piekar, sygn. akt 2 Ds. 542/14, pismo adw. Jarosława Piekara

z dnia 21 sierpnia 2014 r. – Załącznik 7

Powyżej udowodniłem – to znaczy… sam Pan udowodnił – że jest Pan idiotą w znaczeniu tego słowa zaprezentowanym na str. 2 niniejszego pisma.

Jest Pan także łajdakiem – definicja str. 2 – bo uznawszy mnie w dniu 6 maja 2014 r. za niepoczytalnego, tego samego dnia zdecydował Pan, że mnie, niepoczytalnego, pozbawi Pan możności skorzystania z konstytucyjnego prawa do obrony określonego w art. 42.2 Konstytucji podczas pierwszej i najważniejszej po przedstawieniu mi zarzutów w dniu 6 maja 2014 r. czynności procesowej z moim udziałem, tj. podczas moich badań psychiatrycznych wyznaczonych na dzień 7 maja 2014 r. Uczynił Pan to świadomie. Niedopełniając przy tym na dzień 7 maja 2014 r. obowiązku określonego w art. 79 § 1 pkt 3 k.p.k.

Chyba, że jest Pan aż tak wielkim idiotą, że nie domyślił się Pan, że jeśli w dniu 6 maja 2014 r. skieruje Pan wniosek do Sądu o wyznaczenie mi obrońcy z urzędu, to Sąd nie zdąży mi go wyznaczyć na dzień 7 maja 2014 r., gdy o godz. 12:00 zaczęło się moje spotkanie z wyznaczonymi przez Pana w dniu 6 maja 2014 r. biegłymi.

Jakkolwiek prezentuje mi się Pan jako idiota, tj. osoba pozbawiona inteligencji, by nie rzec człowiek upośledzony umysłowo – dwa różnej treści zarządzenia wydane w tym samym dniu w oparciu o ten sam przepis prawa – to nie można wykluczyć, że nie jest Pan aż takim idiotą, jakim się Pan prezentuje, a Pana zachowanie jest skutkiem li tylko Pana demoralizacji, przekonania, że jakby się Pan nie zachował, jak nie naruszyłby Pan prawa, inni funkcjonariusze publiczni będą Pana bronić.

Jeśli taka jest Pana linia rozumowania, to ma Pan rację.

Oto, w jaki – żenujący – sposób chronią Pana interesu:

1. Pana przełożona, prokurator Rejonowy dla Krakowa Krowodrzy Agata Chmielarczyk-Skiba

2. sędziny Sądu Okręgowego w Krakowie Wydział IV Karny Odwoławczy, SSO Lidia Haj, SSO Jadwiga Żmudzka, SSR del. Agnieszka Sułowska-Gibas.

Ad. 1

Ponieważ w opisanych wyżej okolicznościach niedopełnił Pan obowiązku określonego w art. 79 § 1 pkt 3 k.p.k. i pozbawił mnie Pan możności skorzystania z prawa do obrony określonego w art. 42.2 Konstytucji pismem z dnia 3 listopada 2014 r. skierowanym do prokuratora rejonowego dla Krakowa Krowodrzy Agaty Chmielarczyk złożyłem – Załącznik 8: „Pani Agata Chmielarczyk-Skiba Prokurator Rejonowy Prokuratura Rejonowa Kraków-Krowodrza /adres – ZKE/ Sygn. akt: 2 Ds. 542/14 Dotyczy: I. Zawiadomienie o popełnieniu przez prokuratora Bartłomieja Legutkę przestępstwa z art. 231 § 1 k.k., tj. niedopełnienia obowiązków w postępowaniu do sygn. 2 Ds. 542/14 i działania na szkodę mojego interesu prywatnego przez pozbawienie mnie możności skorzystania z fundamentalnego, gwarantowanego przez Konstytucję oraz przez przepisy konwencji, które Polska ratyfikowała prawa do obrony.”

Dowód: Prokuratura Rejonowa Kraków Krowodrza, sygn. akt 2 Ds. 542/14 zawiadomienie Z. Kękusia z dnia 3 listopada 2014 r. – Załącznik 8

W odpowiedzi otrzymałem pismo prokuratora rejonowego Agaty Chmielarczyk-Skiby z dnia 2 grudnia 2014 r. o treści – Załącznik 9:„Prokuratura Rejownowa Kraków Krowodrza /adres – ZKE/ Kraków, dnia 2.XII.2014 r. RA 051/4/14 (2 Ds. 542/14) Pan Zbigniew Kękuś /adres – ZKE/ Odpowiadając na Pana pismo z dnia 3 listopada 2014 r. stanowiące w swej istocie skargę na czynności prokuratora Prokuratury Rejonowej Kraków – Krowodrza Bartłomieja Legutko informuję, że przeprowadziłam analizę materiałów z postępowania przygotowawczego o sygnaturze 2 DS. 542/14 pod kątem podnoszonych przez Pana w powyższym piśmie zarzutów odnoszących się do naruszenia przez prokuratora referenta w trakcie w/w postępowania Pana prawa do obrony. Po analizie materiałów uznają powyższą skargę za niezasadną.

W szczególności – prokurator Bartłomiej Legutko niezwłocznie po ujawnieniu okoliczności określonych w art. 79 § 1 pkt 3 wystąpił do Sądu o wyznaczenia Panu obrońcy z urzędu. Sąd Rejonowy dla Krakowa Krowodrzy zarządzeniem z dnia 12.05.2014r ustanowił dla Pana obrońcę z urzędu w osobie adw. Jarosława Piekar. W tym stanie rzeczy w dniu badania, które miało miejsce 7.05.2014r w/w obrońca nie był jeszcze ustanowiony. Wbrew Pana twierdzeniom wyznaczenie przez prokuratora terminu badania na dzień 7.05.2014r. (kiedy był Pan także badany do innej sprawy) nie stanowi naruszenia Pana prawa do obrony. Pana obrońca, który został ustanowiony po terminie badania, ma bowiem prawo między innymi składać wnioski dowodowe, zapoznać się z opinią pisemną złożoną przez biegłych, a nadto przysługuje mu prawo do wzięcia udziału w przesłuchaniu biegłych. Prokurator Rejonowy Agata Chmielarczyk-Skiba”
Dowód: Prokuratura Rejonowa Kraków Krowodrzy, sygn.. RA 051/4/14 (2 Ds. 542/14), pismo

prokuratora rejonowego Agaty Chmielarczyk-Skiby z dnia 2 grudnia 2014 r. – Załącznik 9

Żenada!
Przecież w swej istocie moje zawiadomienie było zawiadomieniem, a nie skargą.

Nie mniej żenujące jest wyjaśnienie, że: „Wbrew Pana twierdzeniom wyznaczenie przez prokuratora terminu badania na dzień 7.05.2014r. (kiedy był Pan także badany do innej sprawy) nie stanowi naruszenia Pana prawa do obrony. Pana obrońca, który został ustanowiony po terminie badania, ma bowiem prawo między innymi składać wnioski dowodowe, zapoznać się z opinią pisemną złożoną przez biegłych, a nadto przysługuje mu prawo do wzięcia udziału w przesłuchaniu biegłych.”

Co z tego…?
W dniu 7 maja 2014 r., gdy wyznaczeni przez Pana biegli mnie badali, ja nie miałem – z Pana winy, bo Pan niedopełnił obowiązku określonego w art. 79 § 1 pkt 3 k.p.k. – obrońcy. Pana podwładna przyznała: „W tym stanie rzeczy w dniu badania, które miało miejsce 7.05.2014r w/w obrońca nie był jeszcze ustanowiony.”

Ad. 2

W jeszcze bardziej „wyrafinowany” sposób niż Pana przełożona broniły Pana sędziny Sądu Okręgowego w Krakowie Wydział IV Karny Odwoławczy, SSO Lidia Haj, SSO Jadwiga Żmudzka, SSR del. Agnieszka Sułowska-Gibas.

Ponieważ biegli, których Pan wyznaczył do badania mnie w dniu 07.05.2014 r. złożyli wniosek o poddanie mnie obserwacji psychiatrycznej, Pan taki sam wniosek skierował do Sądu Rejonowego dla Krakowa Krowodrzy Wydział IX Karny a sędzia tego Sądu Katarzyna Kaczmara postanowieniem z dnia 16 października 2014 r., sygn. akt IX Kp 300/14 uczyniła mu zadość. Zaskarżyłem postanowienie SSR K. Kaczmary zarzucając mu m.in.: „Oczywiste i rażące naruszenie przepisów postępowania określonego w art. 366 § 1 k.p.k. polegające na wydaniu postanowienia bez wyjaśnienia wszystkich istotnych okoliczności, w tym m.in.:

akceptacji rażącego naruszenia przez prokuratora Bartłomieja Legutkę prawa określonego w art. 42.2 Konstytucji, art. 318 k.p.k., art. 79 § 1 pkt. 3 k.p.k.,
akceptacji pozbawienia mnie przez prokuratora Bartłomieja Legutkę możności skorzystania z prawa określonego w art. 79 § 1 pkt 3 k.p.k.”

SSO Lidia Haj, SSO Jadwiga Żmudzka i SSR del. Agnieszka Sułowska-Gibas zastosowały inną jeszcze metodę Pana obrony. Podały w postanowieniu z dnia 10 kwietnia 2015 r. – Załącznik 10: „Nie znajduje także podstaw zarzut podejrzanego naruszenia (…) art. 79 § 1 pkt 3 kpk (podejrzany w postępowaniu występował z obrońcą wyznaczonym mu z urzędu).”

Dowód: Prokuratura Rejonowa Kraków Krowodrza, sygn. akt 2 Ds. 542/14, postanowienie Sądu Okręgowego w

Krakowie Wydział IV Karny-Odwoławczy, w składzie: SSO Lidia Haj, SSO Jadwiga Żmudzka, SSR del. Agnieszka Sułowska-Gibas, z dnia 10 kwietnia 2015 r.,sygn. IV Kz 718/14 – Załącznik 10

Ma Pan w nich sympatyczki… Poszły na całość!

Posłużyły się chroniąc Pana interesu – najdelikatniej rzecz ujmując – półprawdą.

Przecież podczas badań w dniu 7 maja 2014 r. ja występowałem bez obrońcy z urzędu.

Nie mogliśmy razem – tj. ja z obrońcą z urzędu – wtedy występować, bo mi Sąd wyznaczył obrońcę dopiero w dniu 12 maja 2014 r. o czym obrońca dowiedział się w dniu 19 maja 2014 r.

xxx

Artykuł 439 § 1 k.p.k.,który podaje bezwzględne przyczyny odwoławcze stanowi: „Niezależnie od granic zaskarżenia i podniesionych zarzutów oraz wpływu uchybienia na treść orzeczenia sąd odwoławczy na posiedzeniu uchyla zaskarżone orzeczenie, jeżeli: (…) 10) oskarżony w postępowaniu sądowym nie miał obrońcy w wypadkach określonych w art. 79 § 1 i 2 oraz art. 80 lub obrońca nie brał udziału w czynnościach, w których jego udział był obowiązkowy,”

Ja z Pana winy – bo niedopełnił Pan obowiązku określonego w art. 79 § 1 pkt 3 k.p.k. – nie miałem obrońcy podczas pierwszej czynności procesowej z moim udziałem po przedstawieniu mi w dniu 6 maja 2014 r. zarzutów i po uznaniu mnie przez Pana tego samego dnia za niepoczytalnego, tj. podczas badań psychiatrycznych w dniu 7 maja 2014 r.

Pana przełożona, prokurator rejonowy Agata Chmielarczyk-Skiba potwierdziła w piśmie z dnia 2 grudnia 2014 r. – Załącznik 9: „W tym stanie rzeczy w dniu badania, które miało miejsce 7.05.2014r w/w obrońca nie był jeszcze ustanowiony.”

Z Pana winy Sąd będzie musiał uchylić z urzędu postanowienie z dnia 10.04.2015 r. mocno z Panem sympatyzujących SSO Lidii Haj, SSO Jadwigi Żmudzkiej i SSR del. Agnieszki Sułowskiej-Gibas.

W Konstytucji podano:

„Rzeczpospolita jest demokratycznym państwem prawnym,

urzeczywistniającym zasady sprawiedliwości społecznej.”

Artykuł 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej

„Wszyscy są wobec prawa równi. Wszyscy mają prawo do równego traktowania przez władze publiczne.”

Artykuł 32 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej

Jaka to sprawiedliwość społeczna i równe traktowanie przez władze publiczne, jeśli Pan, idiota i łajdak, narusza prawo, pozbawia mnie – uznanego przez siebie za niepoczytalnego – możności korzystania z konstytucyjnego prawa do obrony, co poświadczyła Pana przełożona podając: „W tym stanie rzeczy w dniu badania, które miało miejsce 7.05.2014r w/w obrońca nie był jeszcze ustanowiony.”,a trzy sędziny Sądu Okręgowego w Krakowie SSO Lidia Haj, SSO Jadwiga Żmudzka i SSR del. Agnieszka Sułowska-Gibas bronią Pana interesu podając: „Nie znajduje także podstaw zarzut podejrzanego naruszenia (…) art. 79 § 1 pkt 3 kpk (podejrzany w postępowaniu występował z obrońcą wyznaczonym mu z urzędu).”?

Jaka to sprawiedliwość społeczna i równe traktowanie przez władze publiczne, jeśli złożone przeze mnie zawiadomienie o popełnieniu przez Pana przestępstwa na moją szkodę Pana przełożona rozpoznaje jako skargę, którą z kolei uznaje za niezasadną, a mnie mł. asp. Patryk Lasota przynosi do domu wezwanie do stawiennictwa w Komendzie Miejskiej Policji w Krakowie w charakterze podejrzanego o popełnienie przestępstwa Pana znieważenia /art. 216 § 1 i § 2 k.k./?

Mam nadzieję, że to nie Pan sam złożył zawiadomienie o popełnieniu przeze mnie tego przestępstwa. Gdyby to był Pan, okazało by się, że jest Pan nie tylko chronionym przez przełożoną i sympatyzujące z Panem sędziny z Sądu Okręgowego w Krakowie idiotą i łajdakiem, ale także bucem – „BUC” – «o człowieku zarozumiałym i aroganckim»; Słownik Języka Polskiego.

Okazało by się bowiem, że Pan chce, żeby mnie z oskarżenia publicznego ścigano za przestępstwo z mocy prawa określonego w art. 216 § 5 Kodeksu karnego: „Ściganie odbywa się z oskarżenia prywatnego.” ścigane z oskarżenia prywatnego.

Niech Pan, z podanych wyżej powodów – przecież to Pan popełnił przestępstwo niedopełnienia obowiązku określonego w art. 79 § 1 pkt 3 k.p.k. i działania na szkodę mojego interesu prywatnego przez pozbawienie mnie możności skorzystania podczas badań psychiatrycznych w dniu 7 maja 2014 r. z konstytucyjnego prawa do obrony i tylko życzliwości przełożonej zawdzięcza Pan status osoby niekaranej – skieruje do dnia 14 maja 2015 r. zawiadomienie do akt sprawy Komendy Miejskiej Policji w Krakowie Wydział Dochodzeniowo-Śledczy, sygn. akt L.dz. MD.5601.40.15, że nie czuje się Pan przeze mnie pokrzywdzony, tj. znieważony, nie jest Pan zainteresowany prowadzeniem postępowania przeciwko mnie i nie chce Pan, żeby z Pana udziałem były prowadzone jakiekolwiek czynności procesowe w sprawie do sygn. L.dz. MD.5601.40.15.

Niech Pan to zrobi przez wzgląd na dobro wymiaru sprawiedliwości.

Nachodzący mnie w domu mł. asp. Patryk Lasota – i/lub nadzorujący prowadzone przez niego postępowanie prokurator – będzie wtedy zmuszony wydać postanowienie o umorzeniu śledztwa, a Pan, jeśli rzeczywiście czuje się Pan przeze mnie pokrzywdzony, tj. znieważony będzie mógł wnieść prywatny akt oskarżenia.

Poradzi Pan sobie. Skoro ja mam sobie poradzić, jak mnie pouczył Pana kolega prokurator z Prokuratury Rejonowej Kraków Krowodrza Maciej Knurowski, to Pan tym bardziej powinien.

Gdy złożyłem zawiadomienie o popełnieniu przez wyznaczonych przez Pana w sprawie do sygn. 2 Ds. 542/14 biegłych sądowych, Katarzynę Bilską-Zarembę i Mariusza Patlę na moją szkodę ściganego w trybie prywatnoskargowym przestępstwa z art. 212 § 1 k.k., Pana kolega z pracy prokurator Maciej Knurowski wydał w dniu 16 lutego 2015 r. postanowienie o odmowie wszczęcia śledztwa – Załącznik 11:

„Prokuratura Rejonowa Kraków – Krowodrza /adres – ZKE/ 4 Ds. 29/15 Kraków, 16 lutego 2015 r. POSTANOWIENIE o odmowie wszczęcia śledztwa Maciej Knurowski – prokurator Prokuratury Rejonowej w Krakowie – Krowodrzy w sprawie z zawiadomienia Zbigniewa Kękusia – tj. o przest. z art. 212 § 1 k.k. i inne na podstawie art. 17 § 1 pkt 2 k.p.k., 322 § 1 k.p.k. postanowił: odmówić wszczęcia śledztwa w sprawie:

(…) II. pomówienia w dniu 3 czerwca 2014 r. w Krakowie Zbigniewa Kękusia o właściwość mogącą poniżyć go w opinii publicznej lub narazić na utratę zaufania potrzebnego dla danego stanowiska, zawodu lub rodzaju działalności tj. o przest. z art. 212 § 1 k.k. wobec braku znamion przestępstwa ściganego z oskarżenia publicznego oraz braku interesu społecznego w objęciu ściganiem z urzędu występku ściganego z oskarżenia prywatnego.

Uzasadnienie

(…) Przestępstwo jest co do zasady ścigane z oskarżenia prywatnego.

Zawiadamiający jest osobą energiczną, wykształconą, z tytułem naukowym, szeroką znajomością prawa. Jak dowodzi treść nawet samego zawiadomienia w niniejszej sprawie, dobrze orientuje się nie tylko w brzmieniu treści przepisów prawa, ale i w orzecznictwie sądowym oraz poglądach doktryny prawa karnego. Brak przesłanek do uznania go za osobą nieporadną, taką, która nie jest w stanie należycie zadbać o ochronę swoich praw. Dlatego też brak podstaw do tego, by w jego imieniu działał oskarżyciel publiczny, obejmując ściganiem z urzędu występek prywatnoskargowy.

(…) Wobec powyższego należało postanowić jak na wstępie. PROKURATOR PROKURATURY REJONOWEJ Maciej Knurowski”
Dowód: Prokuratura Rejonowa Kraków Krowodrza, sygn. akt 4 Ds 29/15, postanowienie prokuratora Macieja

Knurowskiego z dnia 16 lutego 2015 r. – Załącznik 11

Jeśli Pana kolega z pracy prokurator M. Knurowski uważa, że mnie, przez Pana uznanego za niepoczytalnego, stać na sporządzenie prywatnego aktu oskarżenia, to i Pan sobie powinien poradzić.

Nawiasem mówiąc, Panowie, dwaj prokuratorzy z tej samej Prokuratury całkowicie odmiennie mnie oceniacie. Pan mnie uważa za niepoczytalnego, a prokurator Maciej Knurowski … wystawił mi niemal laurkę.
Może stąd ta różnica, że Pan jest idiotą i łajdakiem…?

Pragnę poinformować, że Pan może skierować do akt sprawy Komendy Miejskiej Policji w Krakowie Wydział Dochodzeniowo-Śledczy, sygn. akt L.dz. MD.5601.40.15, zawiadomienie, jak w pkt. I, str. 1 niniejszego pisma.

Miałem do czynienia z taką sytuacją w sprawie przeciwko mnie z zawiadomienia byłego prezesa Sądu Apelacyjnego w Krakowie sędziego Włodzimierza Barana, który – fan sędziowskiej patologii – złożył w czerwcu 2004 r. w Prokuraturze Rejonowej Kraków Śródmieście Wschód zawiadomienie o popełnieniu przeze mnie przestępstw znieważenia i zniesławienia piętnaściorga sędziów Sądu Okręgowego w Krakowie i Sądu Apelacyjnego w Krakowie oraz sędzi Sądu Rejonowego dla Krakowa – Krowodrzy Wydział III Rodzinny i Nieletnich – Marii Włodarczyk.

Rozpoznająca sprawę przeciwko mnie prokurator Radosława Ridan wydała w przypadku sędzi Marii Włodarczyk postanowienie o umorzeniu śledztwa – Załącznik 12: „Prokuratura Rejonowa Kraków Śródmieście Wschód, 1 ds. 80/06/s Kraków, 14.06.2006r. POSTANOWIENIE o umorzeniu śledztwa Radosława Ridan – prokurator Prokuratury Rejonowej Kraków – Śródmieście Wschód, po zapoznaniu się z aktami sprawy sygn. 1 ds. 80/06/S przeciwko Zbigniewowi Kękusiowi podejrzanemu o przest. z art. 226 § 1 kk i art. 212 § 2 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 12 kk na zasadzie art. 322 § 1 kk postanowił umorzyć śledztwo w sprawie przeciwko Zbigniewowi Kękusiowi podejrzanemu o to, że: w okresie od czerwca 2005r. do sierpnia 2005r – w Krakowie działając w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w krótkich odstępach czasu – za pośrednictwem portalu internetowego Zarządu Głównego Stowarzyszenia Obrony Praw Ojca – WWW. zgospo.webpark.pl i założonej przez siebie strony pod domeną zkekus.winteria.pl znieważył Sędzię Sądu Rejonowego dla Krakowa – Krowodrzy Wydział III Rodzinny i Nieletnich – Marię Włodarczyk w związku z pełnieniem przez nią obowiązków służbowych używając wobec niej słów obraźliwych i pomówił ją o takie postępowanie i właściwości, które mogą poniżyć ją w opinii publicznej i narazić na utratę zaufania potrzebnego dla wykonywania zawodu sędziego, tj. o przest. z art. 226 § 1 kk i art. 212 § 2 kk w zw. z art. 11 § 1 kk w zw. z art. 12 kk wobec braku podstaw do wniesienia aktu oskarżenia.

UZASADNIENIE (…) W toku postępowania przygotowawczego w sprawie z zawiadomienia Prezesa Sądu Apelacyjnego podjęto czynności w kierunku przesłuchania w charakterze świadka SSR Marii Włodarczyk. Jednakże wymieniona oświadczyła, iż nie stawi się na wezwanie albowiem nie jest zainteresowana prowadzeniem postępowania odnośnie jej osoby i nie czując się pokrzywdzoną działaniem Zbigniewa Kękusia nie chce aby były prowadzone z jej udziałem jakiekolwiek czynności procesowe.

Mając powyższe na uwadze – w zakresie czynu opisanego w sentencji niniejszego postanowienia – śledztwo przeciwko Zbigniewowi Kękusiowi należało umorzyć wobec stwierdzenia, że postępowanie w tym zakresie nie dostarczyło podstaw do wniesienia aktu oskarżenia.

Prokurator Radosława Ridan”

Dowód: Prokuratura Rejonowa Kraków Śródmieście Wschód, sygn. akt 1Ds. 80/06/S, postanowienie prokurator Radosławy Ridan z dnia 14 czerwca 2006r. o umorzeniu śledztwa – Załącznik 12

SSR Maria Włodarczyk powinna być wzorem dla wszystkich megalomanów w sędziowskich i prokuratorskich togach.

Nie mam najmniejszych wątpliwości, że po tym, gdy zaprezentował mi się Pan jako idiota i łajdak, który m.in. uznawszy mnie za niepoczytalnego niedopełnił obowiązków i pozbawił mnie możności skorzystania z konstytucyjnego prawa do obrony i musi Pan korzystać z ochrony świadczonej Panu przez Pana przełożoną i sędziny z Sądu Okręgowego w Krakowie Wydział IV Karny-Odwoławczy, powinien zachować Pan się w sprawie przeciwko mnie jako podejrzanemu o popełnienie na Pana szkodę przestępstwa znieważenia, tak samo, jak w opisanej wyżej sprawie zachowała się SSR Maria Włodarczyk. Jest Pan przecież osobą o nieskazitelnym charakterze:

„Prokuratorem może być powołany ten, kto (…) 2. jest nieskazitelnego charakteru.”

Artykuł 14.1. ustawy o prokuraturze z dnia 20 czerwca 1985 r.

Przede wszystkim wszak nie ma Pan powodów, żeby się czuć znieważonym przeze mnie, a nazwanie idioty idiotą oraz łajdaka łajdakiem jest, jak twierdzi prof. Andrzej Zoll: „czynem – niezależnie od intencji sprawcy – ex definitione służącym społecznie uzasadnionemu interesowi.”

Poza tym wciąż jeszcze obowiązuje prawo:

„Każdemu zapewnia się wolność wyrażania swoich poglądów oraz pozyskiwania i rozpowszechniania informacji.”

Artykuł 54.1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej

Nie moja to wina, że Pan mi się zaprezentował jako idiota i łajdak. Ja to tylko opisuję i podaję – w interesie społecznym, bo jest Pan funkcjonariuszem publicznym – do wiadomości publicznej.

Kontynuacja przez Pana, osoby o – jak Pan dowodzi swoim postępowaniem – niskim poziomie rozwoju intelektualnego zatrudnienia w prokuraturze grozi poważnym niebezpieczeństwem dla porządku prawnego, a zatem informowanie o tym ex definitione służy społecznie uzasadnionemu interesowi

Jeśli nie skieruje Pan zawiadomienia do Komendy Miejskiej Policji w Krakowie Wydział Dochodzeniowo-Śledczy, jak w pkt II., str. 1 okaże się Pan także tchórzem. O czym także poinformuję opinię publiczną.

Wnoszę, jak na wstępie.

dr Zbigniew Kękuś

Załączniki:

1. Komenda Miejska Policji w Krakowie Wydział Dochodzeniowo-Śledczy, L.dz. MD.5601.40.15, Wezwanie z dnia 6 maja 2015 r.

2. Komenda Miejska Policji w Krakowie Wydział Dochodzeniowo-Śledczy, L.dz. MD.5601.40.15, Wezwanie z dnia 13 marca 2015 r.

3. Prokuratura Rejonowa Kraków Krowodrza, sygn. akt 2 Ds. 542/14, Komisariat Policji IV w Krakowie, L.dz. MKZ-D-1851/14, uzasadnienie postanowienia z dnia 6 maja 2014 r. o przedstawieniu zarzutów

4. Prokuratura Rejonowa Kraków – Krowodrza, sygn. akt 2 Ds. 542/14, postanowienie prokuratora Bartłomieja Legutko z dnia 6 maja 2014 roku

5. Prokuratura Rejonowa Kraków – Krowodrza, sygn. akt 2 Ds. 542/14, postanowienie prokuratora Bartłomieja Legutko z dnia 6 maja 2014 roku

6. Prokuratura Rejonowa Kraków-Krowodrza, sygn. akt 2 Ds. 542/14, Zawiadomienie z dnia 18 czerwca 2014 r.

7. Kancelaria Adwokacka Jarosław Piekar, sygn. akt 2 Ds. 542/14, pismo adw. Jarosława Piekara z dnia 21 sierpnia 2014 r.

8. Prokuratura Rejonowa Kraków Krowodrza, sygn. akt 2 Ds. 542/14 zawiadomienie Z. Kękusia z dnia 3 listopada 2014 r.

9. Prokuratura Rejonowa Kraków Krowodrzy, sygn.. RA 051/4/14 (2 Ds. 542/14), pismo prokuratora rejonowego Agaty Chmielarczyk-Skiby z dnia 2 grudnia 2014 r.

10. Prokuratura Rejonowa Kraków Krowodrza, sygn. akt 2 Ds. 542/14, postanowienie Sądu Okręgowego w Krakowie Wydział IV Karny-Odwoławczy, w składzie: SSO Lidia Haj, SSO Jadwiga Żmudzka, SSR del. Agnieszka Sułowska-Gibas, z dnia 10 kwietnia 2015 r.,sygn. IV Kz 718/14

11. Prokuratura Rejonowa Kraków Krowodrza, sygn. akt 4 Ds 29/15, postanowienie prokuratora Macieja Knurowskiego z dnia 16 lutego 2015 r.

12. Prokuratura Rejonowa Kraków Śródmieście Wschód, sygn. akt 1Ds. 80/06/S, postanowienie prokurator Radosławy Ridan z dnia 14 czerwca 2006r. o umorzeniu śledztwa

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

Kraków, dnia 13 maja 2015 r.

Zbigniew Kękuś

mł. asp. Patryk Lasota

Komenda Miejska Policji w Krakowie

ul. Siemiradzkiego 24

31-137 Kraków

Sygn. akt: L. dz.MD.5601.40.15

Do wiadomości:

10. Pan nadinsp. Krzysztof Gajewski, Komendant Główny Policji, ul. Puławska 148/150, 02-624 Warszawa

11. Pan insp. Janusz Barcik, Komendant Miejski Policji w Krakowie ul. Siemiradzkiego 24, 31-137 Kraków, Sygn. akt: L. dz.MD.5601.40.15

12. Pan insp. Mariusz Dąbek, Małopolski Komendant Wojewódzki Policji, ul. Mogilska 109, 31-571 Kraków

13. Prokurator Bartłomiej Legutko, Prokuratura Rejonowa Kraków – Krowodrza, oś. Kościuszkowskie 2, 31-858 Kraków

14. inni

Dotyczy:

I. Wniosek – na podstawie art. 305 § 3 k.p.k. – o wydanie postanowienia o odmowie wszczęcia śledztwa, lub jego umorzenia, jeśli je wszczęto, w sprawie o popełnienie przeze mnie przestępstwa prywatnoskargowego, znieważenia /art. 216 § 1, § 2 k.k./ prokuratora Prokuratury Rejonowej Kraków Krowodrza Bartłomieja Legutko.

II. Zawiadomienie, że w przypadku odmowy przez Pana wydania postanowienia, jak w pkt. I złożę zawiadomienie o popełnieniu przez Pana w celu osiągnięcia korzyści osobistej przestępstwa przekroczenia uprawnień i działania na szkodę interesu publicznego oraz na szkodę mojego interesu prywatnego – art. 231 § 1 i § 2 k.k.

III. Zawiadomienie o skierowaniu przeze mnie pismem z dnia 13 maja 2015 r. do prokuratora Bartłomieja Legutko wniosku o złożenie do dnia 14 maja 2015 r. do akt sprawy Komendy Miejskiej Policji w Krakowie Wydział Dochodzeniowo-Śledczy, sygn. akt L.dz. MD.5601.40.15, zawiadomienia, że nie czuje się przeze mnie pokrzywdzony, tj. znieważony, nie jest zainteresowany prowadzeniem postępowania przeciwko mnie i nie chce, żeby z jego udziałem były prowadzone jakiekolwiek czynności procesowe.

IV. Wniosek o sporządzenie i doręczenie mi odpowiedzi na wniosek, jak w pkt. I bez zbędnej zwłoki, nie później niż w terminie miesiąca od daty złożenia niniejszego pisma.

V. Wniosek – w przypadku kontynuowania ścigania mnie z oskarżenia publicznego za ścigane z oskarżenia prywatnego znieważenie prokuratora Bartłomieja Legutko /art. 216 k.k./ – o doręczenie mi, za pośrednictwem poczty, prawidłowo, tj. w zgodzie z prawem określonym w:

1. art. 129 § 1 k.p.k.

2. rozporządzeniu z dnia 18 czerwca 2003 r. /Dz. U z dnia 26 czerwca 2003 r./ ministra sprawiedliwości sprawie szczegółowych zasad i trybu doręczania pism sądowych w postępowaniu karnym.

wezwania do stawiennictwa celem przesłuchania mnie.

VI. Zawiadomienie, że niniejsze pismo zostanie umieszczone w Internecie, w tym na stronie www.kekusz.pl.

„Ja obywatel Rzeczypospolitej Polskiej, świadom podejmowanych obowiązków policjantaślubuję:

służyć wiernie Narodowi, chronić ustanowiony Konstytucją Rzeczypospolitej Polskiej porządek prawny,

strzec bezpieczeństwa Państwa i jego obywateli, nawet z narażeniem życia.Wykonując powierzone mi zadania, ślubuję pilnie przestrzegać prawa, dochować wierności konstytucyjnym organom Rzeczypospolitej Polskiej, przestrzegać dyscypliny służbowej oraz wykonywać rozkazy i polecenia przełożonych.

Ślubuję strzec tajemnicy państwowej i służbowej, a także honoru, godności i dobrego imienia służby oraz przestrzegać zasad etyki zawodowej.”

Rota ślubowania Policjanta

Część I Przepisy prawa

1. Artykuł 305 § 3 Kodeksu postępowania karnego: „Postanowienie o wszczęciu śledztwa wydaje prokurator. Postanowienie o odmowie wszczęcia lub o umorzeniu śledztwa wydaje prokurator albo Policja; postanowienie wydane przez Policję zatwierdza prokurator.”

Część II Uzasadnienie

W dniu 6 maja 2015 r. ok. godz. 19:00 stawił się Pan w mieszkaniu mojej matki z towarzyszącą Panu kobietą, żeby mi osobiście doręczyć Wezwanie o treści – Załącznik 1.1: „Komenda Miejska Policji w Krakowie Pan Zbigniew Kękuś /adres – ZKE/ L.dz. MD.5601.40.15 Data 06.05.2015 r. Termin dnia 15.05.2015 r. WEZWANIE Wzywa się Pana do osobistego stawiennictwa w dniu 15 maja 2015 r. o godz. 9.00 w Komenda Miejska Policji w Krakowie Wydział Dochodzeniowo-Śledczy /adres – ZKE/ pokój nr 117 jako podejrzanego w sprawie znieważenia B. Legutko podejrz.) o przestępstwo z art. 216 § 1 kk i inne. mł. asp. Patryk Lasota”
Dowód: Komenda Miejska Policji w Krakowie Wydział Dochodzeniowo-Śledczy, L.dz. MD.5601.40.15, Wezwanie

z dnia 6 maja 2015 r. – Załącznik 1.1

Wcześniej raz już doręczono mi, nieprawidłowo, Wezwanie w sprawie do sygn. akt L. Dz. MD.5601.40.15. Było to sporządzone także przez Pana wezwanie z dnia 13 marca 2015 r. do stawiennictwa w dniu 31 marca 2015 r. – Załącznik 1.2: „Komenda Miejska Policji w Krakowie Pan Zbigniew Kękuś /adres – ZKE/ L.dz. MD.5601.40.15 Data 13.03.2015 r. Termin dnia 31.03.2015 r. WEZWANIE Wzywa się Pana do osobistego stawiennictwa w dniu 31 marca 2015 r. o godz. 9.00 w Komenda Miejska Policji w Krakowie Wydział Dochodzeniowo-Śledczy /adres – ZKE/ pokój nr 117 jako podejrzanego w sprawie znieważenia podejrz.) o przestępstwo z art. 216 § 1 i § 2 kk. mł. asp. Patryk Lasota”
Dowód: Komenda Miejska Policji w Krakowie Wydział Dochodzeniowo-Śledczy, L.dz. MD.5601.40.15, Wezwanie

z dnia 13 marca 2015 r. – Załącznik 1.2

Wezwanie, jak wyżej odebrałem w urzędzie pocztowym – w zgodzie z awizowaniem – w dniu 3 kwietnia 2015 r. Nie mogłem się zatem stawić w dniu 31 marca 2015 r. Doręczył mi Pan Wezwanie naruszając prawo określone w rozporządzeniu z dnia 18 czerwca 2003 r. /Dz. U z dnia 26 czerwca 2003 r./ ministra sprawiedliwości sprawie szczegółowych zasad i trybu doręczania pism sądowych w postępowaniu karnym.

Artykuł 216 stanowi: „§ 1. Kto znieważa inną osobę w jej obecności albo choćby pod jej nieobecność, lecz publicznie lub w zamiarze, aby zniewaga do osoby tej dotarła, podlega grzywnie albo karze ograniczenia wolności.” § 2. Kto znieważa inną osobę za pomocą środków masowego komunikowania, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku.”

Czyny z art. 216 § 1 k.k. i § 2 k.k. są ścigane z oskarżenia prywatnego. Art. 216 § 5 k.k. stanowi: „Ściganie odbywa się z oskarżenia prywatnego.”

Pragnę poinformować w związku z powyższym, że czyn, za który Pan mnie ściga nie wypełnia znamion przestępstwa ściganego z oskarżenia publicznego, nie zachodzi zatem interes społeczny w objęciu ściganiem go z urzędu.

Jak Panu wie prokurator Bartłomiej Legutko prowadzi sprawę przeciwko mnie do sygn. akt 2 Ds. 542/14.

Wydał w niej w dniu 6 maja 2014 r. postanowienia o poddaniu mnie badaniom psychiatrycznym. Jako biegłych wyznaczył biegłych z listy prezesa Sądu Okręgowego w Krakowie, lekarzy psychiatrów, Katarzynę Bilską-Zarembę i Mariusza Patlę. Biegli zniesławili mnie w opinii, którą sporządzili w dniu 3 czerwca 2014 r. Podali w niej „obraz psychopatologiczny uzyskany w trakcie badania, analiza akt sprawy i uprzednio podejmowanego leczenia (…)”, wyjaśniając podczas posiedzenia w dniu 16 października 2014 r. przed Sądem Rejonowym dla Krakowa Krowodrzy Wydział IX Karny /sygn. akt IX Kp 300/14/, że mieli na myśli moje leczenie psychiatryczne.

Ponieważ ja nigdy nie byłem leczony psychiatrycznie złożyłem zawiadomienie o popełnieniu przez nich przestępstwa zniesławienia mnie – art. 212 § 2 k.k. Rozpoznał je prokurator Maciej Knurowski zatrudniony w tej samej co prokurator Bartłomiej Legutko Prokuraturze Rejonowej Kraków Krowodrza.

Prokurator Maciej Knurowski wydał w dniu 16 lutego 2015 r. postanowienie o odmowie wszczęcia śledztwa. Podał w nim – Załącznik 3: „Prokuratura Rejonowa Kraków – Krowodrza /adres – ZKE/ 4 Ds. 29/15 Kraków, 16 lutego 2015 r. POSTANOWIENIE o odmowie wszczęcia śledztwa Maciej Knurowski – prokurator Prokuratury Rejonowej w Krakowie – Krowodrzy w sprawie z zawiadomienia Zbigniewa Kękusia – tj. o przest. z art. 212 § 1 k.k. i inne na podstawie art. 17 § 1 pkt 2 k.p.k., 322 § 1 k.p.k. postanowił: odmówić wszczęcia śledztwa w sprawie:

Uzasadnienie

(…) Przestępstwo jest co do zasady ścigane z oskarżenia prywatnego.

Knurowskiego z dnia 16 lutego 2015 r. – Załącznik 1.11

Ja nie posiadam wykształcenia prawniczego. Jestem z wykształcenia ekonomistą.

Jeśli prokurator Prokuratury Rejonowej dla Krakowa Krowodrzy Maciej Knurowski uznał w dniu 16 lutego 2015 r., że w zgłoszonej przeze mnie sprawie popełnienia na moją szkodę przestępstwa prywatnoskargowego z art. 212 § 2 k.k. brak jest znamion przestępstwa ściganego z oskarżenia publicznego oraz braku interesu społecznego w objęciu ściganiem z urzędu występku ściganego z oskarżenia prywatnego, wyjaśniając, że jestem w stanie sam zadbać należycie o ochronę moich praw, tym bardziej jest w stanie zadbać o ich ochronę wykonujący zawód prokuratora Bartłomiej Legutko.

Pragnę także poinformować, że po tym, gdy w dniu 2 czerwca 2004 r. prezes Sądu Apelacyjnego w Krakowie sędzia Baran Włodzimierz złożył w Prokuraturze Rejonowej Kraków Śródmieście Wschód zawiadomienie o popełnieniu przeze mnie prywatnoskargowych przestępstw z art. 212 § 2 kk na szkodę kilkunastu sędziów Sądu Okręgowego w Krakowie i Sądu Apelacyjnego w Krakowie, prokurator w.w. Prokuratury Piotr Grądzki wydał w dniu 23 czerwca 2004 r. postanowienie o odmowie wszczęcia dochodzenia, w uzasadnieniu podając – Załącznik 2: „Prokuratura Rejonowa Kraków Śródmieście Wschód /adres – ZKE/, sygn. akt 1 Ds. 102/04 POSTANOWIENIE o odmowie wszczęcia dochodzenia dnia 23 czerwca 2004r. Piotr Grądzki prokurator Prokuratury Rejonowej Kraków-Śródmieście Wschód w Krakowie po rozpoznaniu materiałów sygn. 1 Ds. 102/04, z dnia 09.06.2004r. /data wpływu do tut Prokuratury/, w sprawie pomówienia w okresie od 17 grudnia 2003r. do 17 kwietnia 2004r. w Krakowie poprzez zamieszczenie na stronach internetowych Zarządu Głównego Stowarzyszenia Obrony Praw Ojców treści pism kierowanych do sądów oraz do Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, sędziów Sądu Okręgowego w Krakowie oraz Prezesa i sędziów Sądu Apelacyjnego w Krakowie o postępowanie sprzeczne z prawem i o właściwości osobiste, które mogą poniżyć je w opinii publicznej oraz narazić na utratę zaufania potrzebnego dla wykonywanego przez pokrzywdzonych zawodu sędziego, tj. o przest. z art. 212 § 2 kk, na podstawie art. 325 e § 1 kpk postanowił: odmówić wszczęcia dochodzenia w przytoczonej wyżej sprawie.

UZASADNIENIE W dniu 09.06.2004r. do Prokuratury Rejonowej w Krakowie-Śródmieściu Wschodzie, za pośrednictwem Prokuratury Okręgowej w Krakowie, wpłynęło doniesienie Prezesa Sądu Apelacyjnego w Krakowie – SSA Włodzimierza Barana dotyczące prawdopodobieństwa popełnienia przez Zbigniewa Kękusia przestępstwa prywatnoskargowego z art. 212 § 2 kk. Wśród pokrzywdzonych znaleźli się sędziowie Jan Kremer, Maria Kuś-Trybek, Anna Kowacz-Braun, Włodzimierz Baran, Krzysztof Sobierajski, Hanna Błasiak z Sądu Apelacyjnego w Krakowie oraz Agata Wasilewska-Kawałek, Ewa Hańderek, L. Siodlarz-Kapera, Izabela Strózik, Jerzy Bess, Agnieszka Oklejak, Jadwiga Osuch, Danuta Kłosińska, M. Rymar z Sądu Okręgowego w Krakowie .

Analizując całość zgromadzonych materiałów należy stwierdzić, iż brak jest w niniejszej sprawie jakichkolwiek podstaw do objęcia ściganiem z urzędu wskazanego wyżej występku prywatnoskargowego,bowiem wszystkie osoby pokrzywdzone są z wykształcenia prawnikami, czynnie pracującymi w zawodzie sędziego i posiadającymi rozległą wiedzę, a także doświadczenie życiowe pozwalające na samodzielnie wystąpienie z oskarżeniem prywatnym.Zatem ewentualna decyzja o objęciu ściganiem z urzędu wskazanego występku nie leży w interesie społecznym. Wobec powyższego zasadnym było odmówić wszczęcia dochodzenia w niniejszej sprawie.

Prokurator Piotr Grądzki.”

Dowód: Sąd Rejonowy w Dębicy, sygn. akt II K 854/10 /uprzednio II K 451/06/ postanowienie prokuratora Piotra Grądzkiego z dnia 23 czerwca 2004r. – Załącznik 2

Ta sama okoliczność zachodzi w przypadku przedstawionych mi zarzutów popełnienia prywatnoskargowego przestępstwa z art. 216 § 1 i § 2 k.k., tj. znieważenia prokuratora Bartłomieja Legutko.

Prokurator B. Legutko jest z wykształcenia prawnikiem. Czynnie pracuje w zawodzie prokuratora. Posiada rozległą wiedzę i doświadczenie życiowe. Nie jest osobą niedołężną, zagubioną, nie umiejącą zadbać o własne interesy, przytłoczoną obawami, że nie podała trudom procesu. Posiada wieloletnie doświadczenie zawodowe, z całą pewnością bez pomocy oskarżyciela publicznego potrafi dochodzić swoich praw skargą prywatną, co gwarantuje prawidłowy tok wszczętego przez niego ewentualnie procesu z oskarżenia prywatnego.

Wskazać także należy, że ściganie mnie z oskarżenia publicznego za ścigane w trybie prywatnoskargowym znieważenie prokuratora Bartłomieja Legutko jest w niezgodzie z „Wytycznymi Prokuratora Generalnego Andrzeja Seremeta z dnia 29.10.2012 r., /sygn. akt PG VII G 021/24/12/ w sprawie udziału prokuratora w sprawach o przestępstwa prywatnoskargowe”. Prokurator generalny Andrzej Seremet podał w nich: „Działając na zasadzie art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1985 r. o prokuraturze (Dz. U. z 2011 r. Nr 270, poz. 1599 z późn. zm.), w celu ujednolicenia praktyki, usunięcia pojawiających się w niej nieprawidłowości oraz uwzględnienia w postępowaniu karnym prawnie chronionych interesów pokrzywdzonego, a także realizacji obowiązku strzeżenia praworządności, przekazuję następujące wytyczne:

1. W przypadku złożenia przez pokrzywdzonego zawiadomienia o przestępstwie prywatnoskargowym prokurator winien w pierwszej kolejności rozważyć, czy intencją skarżącego było żądanie objęcia przez prokuratora ścigania z urzędu w tej sprawie w oparciu o przepis art. 60 § 1 k.p.k., czy też wniesienie własnej skargi, którą autor błędnie skierował do prokuratury zamiast do sądu. Dalsze procedowanie prokuratora regulują przepisy §§ 270 – 272 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 24 marca 2010 r. Regulamin wewnętrznego urzędowania powszechnych jednostek organizacyjnych prokuratury (Dz. U. Nr 49 poz. 296 z późn. zm.).

2. Dokonując analizy zawiadomienia o przestępstwie prywatnoskargowym, należy zbadać termin przedawnienia karalności określony w art. 101 § 2 k.k., mając na uwadze, iż wskazany w tym przepisie termin roku od czasu, gdy pokrzywdzony dowiedział się o osobie sprawcy wiąże również prokuratora.

3. „(…) W każdym przypadku wpłynięcia do prokuratury informacji o popełnionym przestępstwie prywatnoskargowym lub uzyskania takiej wiedzy z innych źródeł np. mediów, prokurator winien podjąć decyzję w przedmiocie objęcia czynu ściganiem z urzędu, mając na względzie, że takie rozstrzygnięcie musi być oparte o obiektywne kryteria, a ściganie z urzędu jest obowiązkiem prokuratora, jeżeli wymaga tego interes społeczny.

4. Oceniając, czy interes społeczny wymaga objęcia ściganiem z urzędu przestępstwa prywatnoskargowego, prokurator bierze pod uwagę w szczególności:

– okoliczności odnoszące się do pokrzywdzonego, w tym zwłaszcza jego zdolność do realizacji uprawnień w zakresie oskarżenia prywatnego, uwzględniając w szczególności nieporadność z uwagi na wiek, chorobę, kalectwo, zależność od sprawcy i szczególnie trudna sytuację życiową;

– okoliczności odnoszące się do strony podmiotowej (szczególna złośliwość) i przedmiotowej czynu (działanie w miejscu publicznym, poważny rodzaj i rozmiar ujemnych następstw przestępstwa) oraz charakteryzujące sprawcę (jego właściwości i warunki osobiste);

– konieczność kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa i poczucia, że organy państwowe stanowczo reagują na drastyczne przypadki łamania prawa.

5. Objęcie czynu ściganiem z urzędu uzasadniają również obiektywne trudności w ustalaniu przez pokrzywdzonego niezbędnych danych osobowych sprawcy przestępstwa, zwłaszcza jeśli przestępstwo popełniono za pośrednictwem telefonu lub Internetu. Wówczas po ujawnieniu personaliów sprawcy umożliwiających pokrzywdzonemu wniesienie prywatnego aktu oskarżenia prokurator dokonuje ponownej oceny istnienia interesu społecznego w ściganiu czynu z urzędu.

6. Wszczęcie postępowania karnego przez prokuratora w sprawie o przestępstwo ścigane z oskarżenia prywatnego powinno wyrazić się w formie wydania postanowienia o wszczęciu postępowania przygotowawczego w oparciu o przepisy art. art. 303 i 60 § 1 k.p.k. W uzasadnieniu takiego postanowienia prokurator powinien dać wyraz temu, dlaczego w jego ocenie interes społeczny wymaga ingerencji prokuratora w postępowanie. (…) Andrzej Seremet”
Źródło: „Wytyczne Prokuratora Generalnego Andrzeja Seremeta z dnia 29.10.2012 r., /sygn. akt PG VII

G 021/24/12/ w sprawie udziału prokuratora w sprawach o przestępstwa prywatnoskargowe”

Informuję, że jeśli nie wyda Pan postanowienia, jak w pkt. I, str. 1 złożę – z podanych w niniejszym piśmie przyczyn – zawiadomienie o popełnieniu przez Pana, w celu osiągnięcia korzyści osobistej, przestępstwa przekroczenia uprawnień i działania na szkodę interesu publicznego oraz na szkodę mojego interesu prywatnego – art. 231 § 1 i § 2 k.k.

Wskazać należy, że artykuł 231 k.k. stanowi: „Funkcjonariusz publiczny, który, przekraczając swoje uprawnienia lub nie dopełniając obowiązków, działa na szkodę interesu publicznego lub prywatnego, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.
§ 2. Jeżeli sprawca dopuszcza się czynu określonego w § 1 w celu osiągnięcia korzyści majątkowej lub osobistej, podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10.”

Wskazać także należy, że art. 115 § 4 Kodeksu postępowania karnego stanowi: „Korzyścią majątkową lub osobistą jest korzyść zarówno dla siebie, jak i dla kogo innego.”

Pan prowadząc z oskarżenia publicznego postępowanie przeciwko mnie jako podejrzanemu o popełnienie ściganego w trybie prywatnoskargowym przestępstwa znieważenia /art. 216 § 1, § 2 k.k./ prokuratora Bartłomieja Legutko świadczy usługę prawną prokuratorowi B. Legutce w sytuacji, gdy z podanych w niniejszym piśmie przyczyn brak jest interesu społecznego w ściganiu mnie z urzędu za czyn ścigany z oskarżenia prywatnego. Prokurator Bartłomiej Legutko nie jest osobą nieporadną i sam może sporządzić prywatny akt oskarżenia. Z całą pewnością jest także w stanie podołać trudom wszczętego z jego oskarżenia prywatnego procesu.

W załączeniu przesyłam pismo z dnia 13 maja 2015 r. do prokuratora Bartłomieja Legutko zawierające: „Wniosek o złożenie do dnia 14 maja 2015 r. do akt sprawy Komendy Miejskiej Policji w Krakowie Wydział Dochodzeniowo-Śledczy, sygn. akt L.dz. MD.5601.40.15, zawiadomienia, że nie czuje się Pan przeze mnie pokrzywdzony, tj. znieważony, nie jest Pan zainteresowany prowadzeniem postępowania przeciwko mnie i nie chce Pan, żeby z Pana udziałem były prowadzone jakiekolwiek czynności procesowe.”

Dowód: Prokuratura Rejonowa Kraków Krowodrza, pismo Z. Kękusia z dnia 13 maja 2015 r. do prokuratora

Bartłomieja Legutko – Załącznik 1

W związku z powyższym wnoszę, jak na wstępie.

dr Zbigniew Kękuś

Załączniki:

1. Prokuratura Rejonowa Kraków Krowodrza, pismo Z. Kękusia z dnia 13 maja 2015 r. do prokuratora Bartłomieja Legutko

2. Sąd Rejonowy w Dębicy, sygn. akt II K 854/10 /uprzednio II K 451/06/ postanowienie prokuratora Piotra Grądzkiego z dnia 23 czerwca 2004r.